بسیاری از ما خواب رفتن پا یا بهتر بگوییم سوزن سوزن شدن دست و پا را حس کرده ایم. این احساس اغلب ناشی از بودن در یک وضعیت برای مدت طولانی یا خوابیدن به شکلی که خون جریان یافته به ناحیه مورد نظر را کاهش دهد، می باشد که با اصلاح وضعیت پس از چندین دقیقه، فرد بدون وجود آمدن هیچ مشکلی به وضعیت طبیعی برمی گردد. اما اگر احساس سوزش پا، گزگز پا، مور مور و ضعف پا می کنید، که از بین نمی رود یا مرتب دچار آن می شوید، زمان آن رسیده است که به پزشک مراجعه کنید. بعضی از بیماری ها باعث گزگز دست و پا و بی حسی پا و ساق پا می شوند و در حالی که بعضی از آنها چیزی بیشتر از یک مشکل ساده نیستند، موارد دیگر ممکن است علامت بیماری های شدیدتری باشند. در صورتی که گزگز پا و سوزش کف پا درمان نشود، پا و ساق پای شما در معرض بیماری یا آسیب دیدگی شدیدتری قرار می گیرد.
علائم
گزگز پا یا سوزش زانو همراه با علائم دیگری است که بسته به بیماری یا اختلال بوجود آورنده آن فرق می کند. عواملی که مرتبا پا را تحت تاثیر قرار می دهند همچنین شامل سیستم های دیگر بدن می شوند. گزگز یک پا همراه با علت سوزش زانو است که پا را تحت تاثیر قرار می دهند و از قرار زیر هستند:
- کبودی
- احساس داغ شدن پا
- بی حسی انگشت شست پا
- درد پا
- قرمزی، گرما یا ورم
- ضعف رفتن پا ( کاهش استقامت)
- خواب رفتن پا بصورت مداوم
- سوزن سوزن شدن پا
علائم دیگری که همراه با گزگز دست و پا در سیستم های دیگر بدن بوجود می آیند از قرار زیر هستند:
- تغییر حواس
- مشکل در راه رفتن
- حساسیت لمسی شدید
- مشکلات پا، از قبیل درد مفصل و استخوان و زخم
- اختلال در هماهنگی
- ضعف عضلانی
- درد عصبی
- بی حسی یا گزگز در نواحی دیگر بدن
- احساس درد در حین راه رفتن
- رنگ پریدگی، حساسیت پوست به سرما
علت
در ادامه علل بروز خواب رفتن پا (سوزن سوزن شدن پا) و علت گزگز دست و پا ذکر شده است:
ورم عصب
گاهی گزگز پا و داغ شدن کف پا ناشی از ورم عصب پا می باشد که دردناک است با این حال اغلب خوش خیم است و در اصل زنانی را تحت تاثیر قرار می دهد که کفش های پاشنه بلند و تنگ می پوشند. ورم عصب شبیه عصب باریکش در پا است، اما در واقع رشد غیرطبیعی بافت دور عصب معمولا بین انگشتان سوم و چهارم پا است. بیماران گزگز دست و پا اغلب احساس خود را شبیه قدم گذاشتن بر روی یک سنگ یا سنگریزه کوچک توصیف می کنند. ورم عصب معمولا منجربه درد، سوزش پا یا بی حسی پا در قسمت توپی پا و انگشتان می شود و بیشتر در حین راه رفتن مشخص می شود. درد پا معمولا هنگام نشستن و وقتی دیگر راه نروید، کفش های خود را درآورید و ناحیه مورد نظر را مالش دادید، از بین می رود.
نوروپاتی محیطی
نوروپاتی محیطی ناشی از آسیب به اعصاب پا، ساق پا و انگشتان پا است. شایع ترین علت نوروپاتی محیطی دیابت است، اما علت های دیگری مثل داروهای مشخص، اعتیاد به مواد الکلی و غیره نیز باعث بوجود آمدن آن می شوند. شایع ترین علائم این بیماری بی حسی پا، گزگز پا، خواب رفتن پا یا درد شدید در پا و درد بین انگشتان پا می باشد که عموما اولین علائم مشکلات دیگر می باشند. بیش از ۶۰ تا ۷۰ درصد از افراد دیابتی در طول عمر خود به این بیماری مبتلا می شوند.
دیابت
وقتی قند خون به درستی تنظیم نشود، فرد دیابتی کاهش جریان خون به عصب ها و بافت های دیگر بدن خود را تجربه می کند. آسیب به این عصب ها دائمی می شود و ممکن است در نهایت منجر به گزگز پا، سوزش یا بی حسی انگشت شست پا، ساق پا و پا و همچنین عوارض جانبی دیگر شود. خواب رفتن دست و پا و بی حسی در ساق پا و پا علامت هشداردهنده عوارض جانبی شدیدتر است.
بیماری ام اس
بی حسی، سوزن سوزن شدن و گزگز پا و دست اولین علامت شایع بیماری ام اس و اختلال خودایمنی مغز و طناب نخاعی است. علت ام اس ناشناخته است، اما این بیماری باعث وارد شدن آسیب به غلاف میلین لایه محافظ دور سلول های عصبی می شود. این مساله منجر به خواب رفتن پا و دست و بی حسی پا، گرفتگی عضلانی و ضعف پا و علائم دیگر می شود که بعضی از آنها باعث ناتوان شدن فرد می گردند. بیماری ام اس در بین زنان بیشتر از مردان شیوع دارد.
سندرم تونل تارسال
سندرم تونل تارسال یا تارس یا تونل قوزک پا که همچنین اختلال عملکرد عصب تیبیال نامیده می شود مشابه سندرم تونل مچ دست است که دست و مچ دست را تحت تاثیر قرار می دهد. در بیماری سندرم تونل قوزک پا، عصب درشت نی که از قسمت پایین پا تا پا ادامه دارد، یا در نتیجه آسیب دیدگی یا فشار بر عصب در طول زمان صدمه می بیند. با افزایش آسیب دیدگی خواب رفتن پا، گزگز پا و بی حسی پا و همچنین درد، ضعف رفتن پا و احساس سوزش پا بوجود می آید.
بیماری شریانی محیطی
بیماری شریانی محیطی یک اختلال قلبی عروقی است که در آن شریان های ساق پا و پا سفت و تنگ می شود. این بیماری با بیماری قلبی مرتبط است و اغلب با افزایش کلسترول ارتباط دارد. با تنگ و سفت شدن شریان ها، جریان خون به ساق پا و پا کاهش پیدا می کند.علائمی از قبیل خواب رفتن پا یا گزگز در پا و ساق پا معمولا با صاف ایستادن برای مدت طولانی یا با ورزش کردن یا راه رفتن شدت پیدا می کند. علائم دیگر شامل سوزن سوزن شدن پا، سرد شدن پوست، خارش یا سوزش پا و ساق پا و ضعف رفتن پا می شود.
پارگی دیسک
اگر چه پارگی دیسک اختلال ستون فقرات است، اغلب منجر به گزگز پا، درد، خواب رفتن پا یا ضعف در پاها می شود. وقتی دیسک که بین مهره های ستون فقرات قرار دارد فشار داده شود، بر عصب هایی که از ستون فقرات شروع شده و تا قسمت های دیگر بدن امتداد دارند، اثر می گذارد. وقتی سیگنال هایی که برای این عصب ها فرستاده می شود کاهش پیدا می کنند، بی حسی، مور مور پا یا گزگز پا بوجود می آید.
تشخیص
برای تشخیص علت خواب رفتن دست و پا دکتر به بررسی درد می پردازد. درد که در کمر آغاز می شود و تا پا گسترش پیدا می کند اغلب ناشی از فشار بر روی ریشه های عصب سیاتیک است که در اختلالات ستون فقرات بوجود می آید. آزمایشات سرپایی مخصوص از قبیل بررسی حساسیت پا نشان می دهد که کدام عصب ها درگیر هستند. آزمایش ام آر ای از ستون فقرات اغلب اختلالات ستون فقرات را نشان دهند. عکسبرداری با اشعه ایکس شکستگی استخوان در پا را نشان می دهد.
درمان
درمان بی حسی پا به علت بوجود آورنده علائم بستگی دارد. روش درمانی که برای خواب رفتن پای شما مورد استفاده قرار می گیرد به تشخیص پزشک در مورد علت گزگز و سوزن سوزن شدن پا بستگی دارد. روش های درمانی مخصوص این مشکل از استراحت تا دارو و عمل جراحی متغیر است. پزشکان معمولا برای علائمی از قبیل گز گز پا و ضعف رفتن پا و … داروهای ضد التهابی یا مسکن را تجویز می کنند. با این حال، بهترین روش برای درمان گزگز دست و پا پیدا کردن علت و ترمیم بافت است روش های درمانی رایج برای درمان بی حسی و گزگز پا از قرار زیر است:
- ترمیم عضله، استخوان یا ستون فقرات
- مواد غذایی مناسب
- کنترل بیماری های خود ایمنی
- روش های درمانی کایروپراکتیک راهکاری مناسب برای درمان هر نوع بیماری عصبی می باشند.
از دیگر روشهای درمان گزگز، سوزش و خواب رفتگی دست و پا می‌توان به ماساژ درمانی، طب سوزنی، تریگر پوینت تراپی و درمان دستی اشاره نمود.
درمان های خانگی
برای درمان بی حسی پا چند روش درمانی خانگی وجود دارد:
- کشش و ماساژ:کشش و ماساژ دادن در هنگام خواب رفتن پا به منظور افزایش جریان خون به ناحیه و رفع فشار از عصب در صورت امکان صورت می گیرد.این کار وقتی بیشترین کارایی را دارد که به محض شروع بی حسی و گزگز پا آن را انجام دهید بطور مثال در صورتی که نشسته اید و تایپ می کنید، بلند شوید و قدم بزنید.
- کمپرس گرم: کمپرس گرم به افزایش تامین خون در ناحیه بی حس شده کمک می کند. در صورتی که سوزن سوزن شدن پا شدت پیدا کرد، کمپرس گرم را بردارید و برای کاهش التهاب از کمپرس یخ استفاده کنید.
- تامین ویتامین های مورد نیاز: ویتامین های B و E قابل حل در آب به جلوگیری از بی حسی پا ناشی از کمبود ویتامین کمک می کنند. اگر دچار خواب رفتن پا یا سوزن سوزن شدن پا می شوید ماهی، سبزیجات سبز برگ دار و آجیل های زیادی را در رژیم غذایی خود قرار دهید.همچنین می توانید مکمل های ویتامین بازاری را مورد استفاده قرار دهید.
تمرینات ورزشی
کشش کف پا: روی زمین بنشینید و پای خود را صاف جلوی خود قرار دهید. به سمت جلو خم شوید و انگشتان پای خود را بگیرید و آنها را به سمت بدن خود بکشید. در صورتی که نمی توانید به راحتی به انگشتان پای خود دسترسی داشته باشید، یک حوله تا شده را روی گردی پای خود قرار دارد و هر کدام از لبه های حوله را در حین کشیدن در یک دست قرار دهید. این حرکت به کاهش علائمی نظیر بی حسی پا، خواب رفتن پا و گزگز پا می شود.
کشش انگشت های پا: با نشستن بر روی یک صندلی و قرار دادن یک پا بر روی یک زانو به صورت ضربدری انگشتان پای خود را بکشید. انگشتان دست خود را از انگشتان پای خود عبور دهید و به آرامی به بالا و خارج هل دهید و هر انگشت پا را بکشید. سعی کنید بدون استفاده از انگشتان دست انگشتان پای خود را بکشید تا عضلات آنها قوی تر شوند با اینکار به کاهش سوزن سوزن شدن پا کمک می شود.
کشش عصب سیاتیک: در صورتی که گزگز پا، ساق پا یا ران را نیز در بر می گیرد، سعی کنید عضلات گلابی شکل که در کنار عصب سیاتیک قرار دارند، بکشید. به پهلو دراز بکشید و پای پایینی خود را صاف بگیرید. زانوی بالایی خود را خم کنید و آن را روی زمین در مقابل خود قرار دهید و بوسیله ران خود بکشید. همچنین، می توانید به پشت بخوابدی و هر دو زانوی خود را به سمت سینه خود بکشید. زانوهای خود را ضربدری شکل کنید و سپس زانوی پایینی را به عقب هل دهید تا ران مخالف کشیده شود.
خواب رفتن پا یا همان احساس سوزن سوزن شدن پا معمولا برای تمامی افراد پیش آمده است که با اصلاح وضعیت بهبود می یابد. اما چنان خواب رفتن همراه با علائمی نظیر بی حسی پا، سوزش پا و ضعف رفتن پا باشد که بطور مداوم اتفاق می افتد، باشد باید به پزشک مراجعه کنید تا با تشخیص علت آن بهترین درمان را برایتان تجویز نماید. گاهی این علائم نظیر گزگز پا و ضعف پا ممکن است بطور ناگهانی و یا حتی در صبح نیز بروز کند و یا حتی در خواب دچار این علائم شوید و با درد و احساس سوزش پا و سوزن سوزن شدن پا از خواب بیدار شوید. معمولا علائم با درمات علت بیماری بهبود می یابد.
جراحی روش دیگری برای درمان بی حسی و خواب رفتن دست و پا می باشد.
پیشگیری
شما میتوانید با ایجاد تغییر در سبک زندگی خود و کاهش فاکتورهای ریسک از ابتلا به سندرم تونل کارپال و گزگز پا پیشگیری نمایید. درمان بیماری‌هایی همچون دیابت، فشار خون بالا، و آرتروز می‌تواند خطر ابتلای شما به سندرم تونل کارپال را کاهش دهد. به فشارهای وارد شده به دست دقت کافی داشته باشید و از فعالیت‌هایی که باعث کشیده شدن بیش از حد مچ دست می‌شود اجتناب کنید. این فعالیت‌ها می‌توانند استراتژی‌های مهم برای کاهش علائم بیماری از جمله بی حسی دست و خواب رفتن دست باشند.
درد ساق پا معمولا در ارتباط با ورزش کردن ایجاد می شود. واژه ی درد ساق پا یا شین اسپلینت به درد موجود در طول لبه ی داخلی استخوان ساق پا (درشت نی) اشاره دارد.
درد ساق پا معمولا به دنبال فعالیت های بدنی ایجاد می شود و اغلب با دویدن همراه است. هر فعالیت شدید ورزشی می تواند باعث بروز درد عضلات ساق پا شود مخصوصا هنگامی که شما به تازگی یک برنامه ی تناسب اندام را آغاز کرده اید.
با به کارگیری اقدامات ساده می تواند درد استخوان ساق پا را بهبود بخشید. استراحت، کمپرس یخ و کشش، اغلب مفید هستند. مراقب باشید که در هنگام ورزش، بیش از حد از اندامتان کار نکشید تا از بروز دوباره ی این مشکل جلوگیری کنید.
درد ساق پا (سندرم استرس استخوان درشت نی)، التهاب عضلات، تاندون ها و بافت های استخوانی اطراف استخوان درشت نی می باشد. درد، معمولا در امتداد مرز درونی استخوان درشت نی، جایی که عضلات به استخوان می چسبند، ایجاد می شود.
در شکل زیر محل درد نشان داده شده است:
علت ها و دلایل
به طور کلی، درد ساق پا زمانی ایجاد می شود که از ماهیچه و بافت استخوان (ضریع استخوان) پا طی ورزش های مکرر بیش از حد کار کشیده شود.
درد ساق پا معمولا در اثر تغییر ناگهانی در فعالیت های بدنی ایجاد می شود. این تغییرات می تواند در افزایش تکرار دفعات انجام ورزش باشد، مثل افزایش تعداد روزهایی که در هفته ورزش می کنید، و یا تغییر در شدت و مدت آن باشد، مثل دویدن در مسافت طولانی و یا دویدن روی تپه.
سایر عواملی که در ایجاد درد ساق پا دخالت دارند، شامل موارد زیر هستند:
- داشتن کف پای صاف یا قوس غیر طبیعی
- ورزش کردن با کفش نامناسب
دونده ها در معرض بیشترین خطر بروز درد ساق پا قرار دارند. رقصنده ها و سربازان نیز دو گروه دیگر از افرادی هستند که به مراتب دچار این عارضه می شوند.
علائم و نشانه ها
رایج ترین علامت درد ساق پا، درد موجود در امتداد مرز استخوان درشت نی است. ممکن است در این ناحیه کمی ورم هم ایجاد شود.
درد ساق پا ممکن است:
- درد تیز و خنجری باشد و یا کند و ضرباندار
- قبل و بعد از ورزش ایجاد شود.
- با لمس ناحیه ی آسیب دیده، تشدید یابد.
تشخیص
پس از توضیح در مورد علائم بیماری و سوابق پزشکی، پزشک ساق پای شما را مورد معاینه قرار می دهد. تشخیص دقیق بسیار اهمیت دارد. گاهی اوقات ممکن است مشکلات دیگری وجود داشته باشد که می تواند بر بهبودی تاثیرگذار باشد.
پزشک ممکن است به منظور رد احتمال سایر بیماری های ساق پا، دستور عکسبرداری از آن ناحیه را بدهد. مشکلات زیادی از جمله شکستگی استرس، التهاب تاندون (تاندونیت) و سندرم کمپارتمان مزمن می توانند موجب درد ساق پا شوند.
شکستگی استرسی
چنانچه درد ساق پاس شما به درمان پاسخگو نیست، پزشک ممکن است بخواهد از عدم وجود شکستگی استرس اطمینان حاصل کند. شکستگی استرس، یک ترک کوچک است که در اثر فشار و کارکشیدن بیش از حد از استخوان درشت نی ایجاد می شود.
عکسبرداری هایی که تصویر آناتومی ساق پا را نشان می دهند، می تواندد به تشخیص عارضه کمک کنند. اسکن استخوان و MRI، اغلب وجود شکستگی استرس در استخوان درشت نی را نشان می دهند.
تاندونیت (التهاب تاندون)
تاندون ها، عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. تاندونیت زمانی اتفاق می افتد که تاندون ها دچار التهاب شوند. این حالت مانند درد ساق پا دردناک است، مخصوصا اگر تاندون دچار پارگی موضعی شده باشد. با استفاده از عکسبرداری MRI می توان وجود تاندونیت را تشخیص داد.
سندرم کمپارتمان مزمن
این سندرم معمولا یک عارضه ی غیر رایج است که علایمی شبیه درد ساق پا ایجاد می کند. سندرم کمپارتمان عارضه ای دردناک است که زمانی که فشار بین عضلات به سطح خطرناکی می رسد، ایجاد می شود. این سندرم معمولا با ورزش کردن همراه است. معمولا با توقف فعالیت، درد به زودی برطرف می شود.
آزمایشات مورد استفاده برای تشخیص این بیماری، شامل اندازه گیری فشار بین اجزای پا، قبل و بعد از ورزش می باشد.
روش های درمان
درمان بدون جراحی
استراحت: به دلیل این که درد ساق پا معمولا در اثر کار کشیدن بیش از حد از این اندام ایجاد می شود، روش درمانی استاندارد، شامل چندین هفته استراحت و عدم انجام فعالیتی است که باعث ایجاد درد شده است. می تواند در طول زمان بهبودی، ورزش های هوازی سبک، مثل شنا، دوچرخه ی ثابت و استفاده از دستگاه الپتیکال را جایگزین کرد.
مصرف داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب:داروهایی مثل ایبوپروفن، آسپیرین و ناپروکسین درد و ورم را کاهش می دهند.
کمپرس یخ: از بسته های یخ، چندین بار در روز و هر بار 20 دقیقه استفاده کنید. یخ را به طور مستقیم بر روی پوست قرار ندهید.
ساق بند طبی:استفاده از ساق بند طبی می تواند از ورم بیشتر جلوگیری کند.
تمرینات انعطاف پذیری:کشش عضلات پا باعث می شود در ساق پا احساس بهتری داشته باشید.
کفش مناسب:استفاده از کفش مناسب با زیرسازی خوب در طول فعالیت های روزانه به کاهش فشار وارد بر ساق پا کمک می کند.
ارتز: افرادی که به صافی کف پا و مشکلات مکرر درد ساق پا دچار هستند، می توانند از ارتز استفاده کنند. با قرار دادن ارتز در کفش، می توان به قرارگیری صحیح و ثبات مچ و کف پا در کفش کمک کرد و در نتیجه فشار وارد بر ساق پا را کاهش داد. ارتز را می توانید خودتان خریداری کنید و یا آن را مخصوص پای خودتان سفارش دهید.
استفاده از نوار درمانی کشی یا کینزیوتیپ: با استفاده از این نوار قبل از دویدن، می توان فشار وارد بر ساق پا را کاهش داد و جریان خون را از طریق گرما و فشار، افزایش داد. این نوار همچنین موجب حفاظت عضلات می شود.
اولتراسوند، تکنیک gratson و تحریک الکتریکی: با اسفاده از اولتراسوند و حرکت دادن آن به آرامی بر روی ناحیه ی ملتهب، جریان خون در نواحی عمقی ساق پا افزایش می یابد. تکنیک gratson عضلات گرفته را شل می کند و به گردش بهتر خون کمک می کند.
علاوه بر این، برخی افراد از روش تحریک الکتریکی عضله استفاده می کنند. با استفاده از پالس های نور، می توان عضلات ساق پا را شل کرد و گردش خون را افزایش داد و همچنین باعث کاهش درد ساق پا شد. از تحریک الکتریکی عضله همچنین می توان برای تمرینات استقامتی هنگام جراحت استفاده کرد.
بازگشت به ورزش:درد ساق پا معمولا با استراحت و انجام روش های درمانی ساده که در بالا توضیح داده شد، بهبود می یابد. قبل از بازگشت به فعالیت های ورزشی، باید به مدت حداقل 2 هفته هیچ دردی نداشته باشید. به خاطر داشته باشید که با بازگشت به فعالیت های ورزشی، فعالیت شما از لحاظ شدت در سطح پایین تری باشد. دفعات انجام حرکات ورزشی و مدت زمان انجام آن ها نباید مانند قبل باشد.
قبل از ورزش، حتما ابتدا بدنتان را گرم کنید و حرکات کششی انجام دهید. تمرینات را به آرامی افزایش دهید. اگر درد شما دوباره شروع شد، بلافاصله ورزش را متوقف کنید. از کمپرس یخ استفاده کنید و یک تا دو روز استراحت کنید. دوباره فعالیت ورزشی را با شدت کمتر شروع کنید. نسبت به قبل شدت تمرینات را با سرعت کمتری افزایش دهید.
عمل جراحی
تعداد بسیار اندکی از افراد برای درمان درد ساق پا به عمل جراحی نیاز خواهند داشت. عمل جراحی در موارد بسیار شدیدی که به درمان های بدون عمل جراحی پاسخ نمی دهد، انجام می شود. با این حال، معلوم نیست که عمل جراحی چقدر موثر باشد.
پیشگیری
- از کفش های مناسب استفاده کنید.
- اطمینان حاصل کنید که کفی های کفشتان جذب کننده ی ضربه هستند. اگر کف پایتان صاف است، استفاده از کفی مناسب، ضروری است.
- از راه رفتن بر روی سطوح ناهموار و دامنه های پرشیب خودداری کنید.
- شدت انجام حرکات ورزشی را به آرامی افزایش دهید.
- قبل از ورزش، حتما گرم کنید.
میتوانید هر زمانی انجام این تمرینات را شروع کنید:
- کشیدن حوله: بر روی یک سطح صاف و سفت بنشینید و پای آسیب دیده را در جلوی خودتان صاف کنید. یک حوله را دور انگشتان پایتان بپیچید و در حالی که پایتان راست است، حوله را به سمت خود بکشید. به مدت 15 تا 30 ثانیه این حالت را حفظ کنید، سپس استراحت کنید. این حرکت را 3 بار تکرار کنید.
- کشش ساق پا در حالت ایستاده: به سمت دیوار بایستید و دستانتان را در امتداد چشم ها روی دیوار بگذارید. پای آسیب دیده را در عقب قرار دهید، به طوری که پاشنه ی پا روی زمین باشد. پای دیگر را در جلو قرار دهید به طوری که زانو خم شود. پای پشتی را به آرامی به داخل بیاورید. به آرامی به دیوار تکیه کنید تا جایی که احساس کشش در عضله ی پشت ساق پا ایجاد شود. این کشش را به مدت 15 تا 30 ثانیه نگه دارید. سپس به حالت ایستاده ی قبلی بازگردید. این تمرین را چندین بار در روز و هر بار 3 مرتبه تکرار کنید.
- کشش کمپارتمان جلویی: در کنار دیوار یا صندلی به بغل بایستید در حالی که پای آسیب دیده نسبت به دیوار یا صندلی دورتر باشد. یک دست را برای تعادل به دیوار یا صندلی بگیرید. زانوی پای آسیب دیده را خم کنید و و جلوی پا را با دست بگیرید. جلوی پا را به سمت پاشنه ی پا خم کنید. باید در جلوی ساق پا احساس کشش کنید. به مدت 15 تا 30 ثانیه در این حالت بمانید. این حرکت را 3 بار تکرار کنید.
- دورس فلکشن مقاوتی مچ پا: در یک انتهای طناب الاستیک، گره بزنید و آن را به دیوار ببندید. به انتهای دیگر طناب، یک حلقه وصل کنید و پای سمت آسیب دیده را از داخل حلقه رد کنید. به سمت در بنشینید در حالی که پای آسیب دیده روبروی شما قرار دارد. پا را به سمت مخالف در حرکت دهید تا جایی که در طناب کشش ایجاد شود. در حالتی که پای شما راست است، با کشیدن طناب، قسمت بالای کف پا را به سمت بدن خود بکشید. به آرامی به حالت قبل بازگردید. 2 ست 15 تایی از این حرکت انجام دهید.
- دامنه ی حرکتی مچ پا: در حالی که پاهایتان راست است و زانوهایتان به سمت سقف است، بنشینید یا دراز بکشید. انگشتان پای آسیب دیده را به سمت بینی تان خم کنید و سپس به سمت عکس خم کنید. سپس انگشتان پا را به سمت پای دیگر خم کنید و سپس به سمت عکس خم کنید. در نهایت، قسمت بالای کف پا را به طور دورانی بچرخانید. تنها کف پا و مچ پا را حرکت دهید. پایتان را حرکت ندهید. در هر جهت این حرکت را 10 بار تکرار کنید.
- بالا آوردن پاشنه ی پا: پشت یک صندلی یا میز بایستید. در حالی هر دو کف پا بر روی زمین قرار دارد. از صندلی یا میز به عنوان محافظ استفاده کنید و بر روی انگشتان پا بلند شوید. به مدت 5 ثانیه در این حالت بمانید. سپس بدون گرفتن محافظ، به آرامی پایین بیایید. ( اگر نیاز به گرفتن محافظ دارید، اشکالی ندارد) وقتی درد این ورزش کمتر شد، این حرکت را سعی کنید بر روی یک پا (پای آسیب دیده) انجام دهید. این حرکت را 15 بار تکرار کنید. 2 ست 15 تایی انجام دهید. بین ست ها، 30 ثانیه استراحت کنید.