پزشکی

بهترین مسکن برای درد دیسک کمر

علیرغم تشخیص مناسب و انجام یک عمل جراحی موفقیت آمیز، بعضی بیماران هنوز ممکن است با کمر درد پس از جراحی کمر دیسک کمر مواجه شوند. امروزه این درد مزمن یا ماندگاری علائم بیماری به عنوان سندروم کمر درد پس از جراحی کمر شناخته می شود و می تواند بر توانایی انجام فعالیت های روزمره تاثیر گذارد.

ورزش درمانی بعد از جراحی دیسک کمر بسیار مهم است که در این لینک می توانید مشاهده فرمایید کلیک کنید.

در این حالت عدم موفقیت فقط مربوط به خود عمل جراحی نیست، زیرا در بسیاری از مواقع اهداف مورد نظر برای عمل جراحی که می تواند شامل آزاد سازی و تثبیت فضای مورد نیاز برای بخش های آسیب دیده کمر است، تامین گردیده و عمل جراحی به صورت موفقیت آمیز انجام شده است. در این حالت عدم موفقیت فقط می تواند در ارتباط با عدم رفع کامل علائم مشکل باشد و ممکن است هنوز درد بعد از جراحی دیسک کمر وجود داشته باشد.

فاکتورهای متعدد می توانند بر نتایج حاصل از عمل جراحی ستون فقرات تاثیر گذار باشند. یکی از مسائل احتمالی که می تواند باعث کمر درد پس از عمل جراحی دیسک کمر شود این است که آسیب درمان شده تنها دلیل درد بیمار نبوده باشد یا گاهی اوقات مشکل اصلی به طور کامل درمان نشده است. علاوه بر این در موارد نادر آسیب دیدگی می تواند به دلیل خود عمل جراحی ایجاد شده و باعث مشاهده درد پس از عمل جراحی شود.

چسبندگی پس از عمل چیست؟

تشکیل بافت همبند در محل التیام زخم بخشی از فرآیند عادی بهبود بیمار پس از عمل جراحی کمر است. علیرغم اینکه بافت محل التیام زخم می تواند دلیل کمر درد یا درد در ناحیه پا باشد، خود این بافت در موارد نادر دردناک است، زیرا معمولاً عصب در این بافت وجود ندارد. بافت محل التیام زخم معمولاً یکی از دلایل بالقوه درد بیمار در شرایطی است که باعث گرفتار شدن ریشه عصب به خاطر چسبندگی آن پس از عمل جراحی دیسک کمر شده باشد.

علائم عدم موفقیت جراحی و چسبندگی بعد از عمل

معمولاً، علائم فیبروز اپیدورال (تشکیل بافت همبند در محل التیام زخم اطراف ریشه عصب) در حدود 6 تا 12 هفته پس از عمل جراحی کمر در بیمار مشاهده می شود. این دوره معمولاً به عنوان دوره اولیه التیام درد در نظر گرفته می شود و پس از آن به آرامی درد بیمار در ناحیه پا یا ناحیه کمر مجدداً عود می کند. گاهی اوقات، علائم بهبودی بیمار بلافاصله پس از عمل جراحی کمر مشاهده می شود، اما معمولاً آسیب عصبی وارد شده به خاطر پاتولوژی اولیه (در نتیجه درد بیمار)، فرآیند بهبود عصب را آهسته تر نیز می نماید.

معمولاً، در مواردی که بیمار با درد مداوم پا یا کمر درد بلافاصله پس از عمل جراحی درمان دیسک کمر  مواجه شده، اما بهبود وضعیت وی با گذشت سه ماه از عمل جراحی آغاز شود، فرآیند بهبود بیمار پس از این دوره ادامه پیدا می کند. به هر حال، اگر هیچ بهبودی پس از گذشت سه ماه از عمل جراحی در بیمار مشاهده نشد، احتمالاً عمل جراحی موفقیت آمیز نبوده و کمر درد یا درد پای بیمار ادامه خواهد یافت.

دلایل کمر درد پس از عمل جراحی کمر


در این مرحله، پزشک و بیمار نیاز به بررسی دقیق مشکل به منظور تشخیص سایر دلایل احتمالی دارند که می توانند باعث ایجاد درد پس از عمل جراحی کمر شده باشند. برخی از این دلایل به شرح زیر هستند:

انتخاب نامناسب بیمار قبل از عمل جراحی کمر

این مسئله از رایج ترین دلایل کمر درد پس از جراحی کمر می باشد. جراح معمولاً برای درمان علائم درد بیمار، وجود مشکلات آناتومیک در ستون فقرات را بررسی می کند. بعضی از این مشکلات بیشتر از بقیه قابل اتکا هستند. برای مثال، بیماری فرسودگی دیسک کمتر با کمر درد بیمار ارتباط دارد، در حالی که درد پا معمولاً در نتیجه فتق دیسک کمر و فشار ریشه عصب ایجاد می شود. به هر حال همواره ممکن است دلایل دیگری نیز برای درد وجود داشته باشد که از نگاه پزشک هنگام معاینه بیمار دور مانده باشد. برای مثال در این زمینه می توان از سندرم پیریفورمیس، اختلال مفصل خاجی و پاتولوژی لگن (همچون استئو آرتریت لگن) نام برد.

عود مجدد فتق دیسک پس از عمل جراحی ستون فقرات

این شرایط یکی دیگر از دلایل برگشت مجدد کمر درد پس از عمل جراحی دیسککتومی یا میکرو دیسککتومی ستون فقرات است. در این حالت معمولاً می توان مشاهده کرد که درد بیمار در ابتدا پس از عمل جراحی دیسک کمر بطور چشمگیر کاهش پیدا می کند، اما در ادامه مجدداً درد بازگشته و وضعیت بیمار به حالت قبلی باز می گردد. بر خلاف درد ایجاد شده به خاطر بافت محل التیام زخم (فیبروز اپیدورال) که علائم ناراحتی به تدریج ظاهر می شود، علائم عود مجدد فتق دیسک به یکباره و به صورت حاد ایجاد می گردند. علاوه بر این، سابقه پزشکی و توصیف علائم بیماری و نیز استفاده از اسکن ام آر آی می تواند در تشخیص دقیق این مشکلات مفید و سودمند باشند.

خطای تکنیکی در طول عمل جراحی ستون فقرات

جراح باید احتمال ایجاد خطای تکنیکی در طول عمل جراحی را در مواردی که درد بیمار پس از عمل جراحی دیسککتومی یا میکرو دیسککتومی یا لامینکتومی ادامه داشته باشد، مورد توجه قرار دهد. برای مثال، آیا یک بخش از فتق دیسک در طول عمل جراحی نادیده گرفته شده یا یک تکه استخوان در کنار عصب باقی مانده است؟ در هر دو حالت، فشار ایجاد شده بر ریشه عصب می تواند باعث ایجاد درد شود. آیا برای عمل جراحی از سطوح مناسب ترمیم استفاده شده است؟ در صورت منفی بودن پاسخ این سوال، دیسک مجاور ممکن است عامل اصلی ایجاد درد باشد. مجدداً، تصویر برداری از ستون فقرات پس از عمل جراحی و بررسی علائم بیمار می تواند به یافتن پاسخ این سوالات کمک موثر کند.

تشخیص عدم موفقیت عمل جراحی

با توجه به اینکه سندروم کمر درد پس از جراحی دیسک کمر یک مشکل مشخص در ارتباط با ستون فقرات نیست، در نتیجه لازم است علائم و سابقه هر بیمار برای تشخیص صحیح و تعیین بهترین روش درمانی مورد توجه پزشک قرار گیرد. در اولین مرحله فرآیند تشخیص، بسیاری از پزشکان تست نوار عصب و عضله و آخرین عکس های ام آر آی (MRI) و سی تی اسکن بیمار را بررسی می نمایند.

تست نوار عصب و عضله (EDX) یک روش رایج مورد استفاده برای بررسی عملکرد عضلات و اعصاب است. این روش توسط پزشکان به منظور تعیین علت کمر درد یا گردن درد، بی حسی یا احساس سوزش و از دست دادن قدرت عضلات استفاده می شود. مشکلاتی که معمولاً در این رابطه توسط پزشک تشخیص داده می شود شامل فشار به عصب، آسیب دیدگی های پیرامون عصب و بیماری عضله است.

تست نوار عصب و عضله از دو بخش تشکیل شده است: در بخش اول اعصاب (در اصطلاح وضعیت هدایت عصبی) بررسی می شود و در بخش دوم وضعیت عضلات (در اصطلاح الکترومیوگرافی) بررسی می گردد. به این ترتیب پزشک می تواند عملکرد عضلات و اعصاب بدن را مورد بررسی قرار دهند. انجام این بررسی می تواند به تشخیص علت های احتمالی کمر درد یا بدن درد و ضعف عضله کمک موثر کند. هزینه نوار عصب و عضله دو اندام 21 k  و چهر اندام 31 k می باشد و عدد k  هر سال توسط وزارت بهداشت و سازمان های بیمه گر به مراکز طرف قرارداد تعلام می شود. در کیلنیک پیشگام جهت رفاه حال بیماران هر سال حدود 20 درصد تخفیف نسبت به تعرفه های مصوب برای بیماران لحاظ می شود.

راه ها و روش های درمان کمر درد پس از جراحی


روش های درمانی قابل استفاده برای درمان عوارض پس از جراحی کمر مانند کمر درد به شرح زیر هستند:

فیزیوتراپی: همه انواع دردهای مشاهده شده در ناحیه کمر پس از عمل جراحی دیسک کمر مشابه نیستند. به همین خاطر لازم است روش درمانی با توجه به علائم و شرایط خاص بیمار انتخاب شوند. هنگامی که معاینات لازم بر روی بیمار بطور کامل انجام شد، متخصص فیزیوتراپی می تواند نتایج حاصل از عمل جراحی را ارزیابی کرده و با توجه به فاکتورهای موثر بر مشکلات خاص کمر، از یک برنامه درمانی مناسب برای رفع مشکل بیمار استفاده کند. روش درمانی انتخاب شده در این حالت می تواند شامل موارد زیر باشد:

درمان دستی شامل تغییر در وضعیت ستون فقرات و بهبود قابلیت حرکت مفاصل و بافت های نرم بدن

انجام تمرین های حرکتی تقویتی و انعطاف پذیری

آموزش بیمار درباره نحوه مراقبت بعد از جراحی دیسک کمر ومراقبت از وضعیت کمر

آموزش بیمار در ارتباط با نحوه صحیح بلند کردن اجسام، خم شدن، و نشستن؛ در ارتباط با فعالیت های عادی روزمره در محل کار و در خانه و در ارتباط با نحوه صحیح خوابیدن

کمک به بیمار جهت اجرای ایمن برنامه فیزیوتراپی بعد از عمل دیسک کمر به نحوی که بتواند سلامت کلی فرد را بهبود بخشد

استفاده از سرما یا گرما درمانی یا تحریک الکتریکی به منظور کاهش درد

انجام تمرین های حرکتی کششی: حرکات کششی در زمان بهبود یافتن مشکل پس از عمل جراحی کمر می تواند احتمال ابتلا به فیبروز اپیدورال را به حداقل برساند. اکثر موارد تشکیل بافت همبند در محل التیام زخم در طول 6 تا 12 هفته پس از عمل جراحی ایجاد می شود. در این حالت فرض بر این است که اگر عصب در طول دوره بهبود بافت زخم در حال حرکت باشد، بیمار به مشکل چسبندگی دچار نمی شود و بافت محل التیام زخم برای بیمار مشکلی ایجاد نخواهد کرد.

برای مثال، انجام حرکت پدال زدن در ناحیه قوزک پا به صورت منظم می تواند باعث کشیده شدن عضله زرد پی شده (بزرگترین عضله ای که در ناحیه پشت هر یک از ران ها امتداد دارد) و باعث حرکت عصب از محل جراحی دیسک در ناحیه کمر شود. به این ترتیب می توان از مشکل چسبندگی و گیر افتادن عصب به خاطر بافت همبند محل التیام زخم پیشگیری کرد.

تکنیک های درمان دستی: استفاده از این تکنیک ها در نواحی آسیب دیده می تواند باعث وارد شدن فشار به مفاصل، عضلات، و رباط ها شده و وضعیت آنها را اصلاح نماید. امروزه شواهد مشخص درباره تاثیرگذاری استفاده از این تکنیک ها بر بهبود وضعیت بیمار وجود دارد.

الکترو درمانی: رایج ترین روش شناخته شده الکترو درمانی روش تحریک الکتریکی عصب از روی پوست (TENS) است. در این روش سعی می شود درد کمر با استفاده از تحریک الکتریکی با ولتاژ پایین کاهش پیدا کند. به هر حال بررسی های تصادفی انجام شده در این حوزه نشان دهنده تاثیر مثبت یا بدون تاثیر بودن این روش درمانی در ارتباط با درمان کمر درد پس از عمل جراحی است.

دارو درمانی: داروهای مسکن درد و سایر داروهای مانند آن در تمام مراحل کمر درد می تواند مورد استفاده قرار گیرد. رایج ترین داروهای موجود برای درد مزمن در ناحیه کمر به شرح زیر هستند:

داروهای مسکن یا تخفیف دهنده درد مثل استامینوفن.

داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) شامل آسپیرین، ایبو پروفن، ناپروکسین و بازدارنده های COX-2.

داروهای شل کننده عضلات که برای درمان درد ناشی از اسپاسم عضلات و حمایت از مکانیزم های حرکتی استفاده می شود.

داروهای مخدر که در اکثر موارد به منظور تسکین درد شدید یا درد پس از عمل جراحی برای بیمار تجویز می شود.

داروهای ضد افسردگی و ضد صرع که برای درمان درد ناشی از اختلالات عصبی مورد استفاده قرار می گیرد.

داورهای سیستم عصبی که برای درمان درد های عصبی و عضلانی استفاده می شوند.

تزریق: این روش شامل تزریق مستقیم مواد استروئید یا بی حسی به مفاصل، رباط ها، عضلات، یا اعصاب اطراف آن است. این تزریق ها می توانند باعث تسکین درد (اغلب موقت) شده و برای تایید اینکه محل تزریق علت اصلی ایجاد درد است، مورد استفاده قرار گیرد. تزریق های استروئید می توانند باعث تسکین موقت درد در نواحی بالا تنه و پایین تنه به خاطر گیر افتادن عصب در ستون فقرات شوند.

لیزر کم توان: در این روش اعصاب دردناک از طریق گرم کردن با یک سوزن کوچک بی حس می شوند. در صورتی که بیمار به نحوه دقیق برای این درمان انتخاب شود، نتایج درمان می تواند برای حدود 60% بیماران موثر بوده و برای ماه ها یا سال ها دوام و ماندگاری داشته باشد.

تکرار عمل جراحی: در صورتی که کمر درد بیمار پس از عمل جراحی دیسک کمر با گذشت چند سال دوباره باز گردد، احتمال اینکه این درد فقط به خاطر بافت همبند محل التیام زخم ایجاد شده باشد، بسیار کم است. در حقیقت بافت های محل زخم نمی توانند برای چند سال پس از عمل جراحی ستون فقرات به رشد خود ادامه دهند و به همین خاطر نمی توانند دلیل بازگشت مجدد درد بیمار باشند. در این حالت احتمالاً عصب مجدداً به خاطر فتق دیسک محدود یا رشد استخوان جدید نزدیک به عصب (تنگ شدن مجرای نخاعی) تحت فشار قرار گرفته شده است.

تلفن نوبت دهی کلینیک تخصصی پروفسور فروغ 66572220


شکل گیری بافت جای زخم (که همچنین فیبروز اپیدورال نامیده می شود) پس از جراحی کمر بسیار شایع است،این عوارض پس از جراحی دیسک کمر به قدری شایع است که اغلب هم برای بیمارانی که عمل جراحی دیسک کمر موفقیت آمیزی دارند و هم در بیمارانی که کمردرد یا پا درد مکرر یا مستمری حتی بعد از عمل دارند، پیش می آید. به همین دلیل، اهمیت بافت جای زخم به عنوان علت بالقوه کمر درد پس از جراحی دیسک کمر بحث برانگیز است. شکل گیری بافت جای زخم بخشی از فرآیند طبیعی درمان دیسک کمر پس از جراحی دیسک کمر است. با وجود این که بافت جای زخم می تواند علت کمردرد یا پادرد باشد، به خودی خود به ندرت باعث کمر درد بعد از جراحی کمر می شود، زیرا بافت هیچ پایانه عصبی ندارد. بافت جای زخم در صورتی که ریشه عصب کمر را با چسبندگی پس از عمل درگیر کند، علت بالقوه درد بیمار شناخته می شود.

علائم

عموما، علائم مرتبط با فیبروز اپیدورال (بافت جای زخم دور ریشه عصب) بین ۶ تا ۱۲ هفته پس از جراحی کمر ظاهر می شوند. این اتفاق عموما زودتر از تسکین درد اولیه بوجود می آید و پس از آن بیمار به تدریج دچار کمردرد یا پادرد مکرر می شود. گاهی اوقات، فورا بعد از جراحی عوارض دیسک کمر بهبودی حاصل می شود، اما گاهی اوقات آسیب دیدگی عصب ناشی از علت کمر درد اولیه بیمار باعث می شود که عصب با سرعت کمتری بهبودی پیدا کند.

به طور کلی، در صورتی که بیمار مستقیما دچار کمر درد بعد از جراحی دیسک کمر شود، اما در سه ماه بعد از آن به صورت تدریجی بهبود پیدا کند، فرآیند بهبودی او باید ادامه پیدا کند. با این حال، در صورتی که سه ماه پس از عمل هیچ بهبودی ای حاصل نشود، عدم موفقیت در جراحی دیسک کمر علت آن بوده و کمر درد و پا درد وی مستمر خواهد بود.

علت

در این مرحله، پزشک و بیمار باید مشکل را بار دیگر بررسی کنند تا علت های دیگر کمر درد پس از جراحی کمر را حذف کنند. در ادامه علل عدم موفقیت در جراحی دیسک کمر ذکر شده است:

تشخیص نامناسب بیماری قبل از جراحی کمر: این مساله شایع ترین علت ناموفق بودن جراحی کمر است. جراحان به دنبال یک آسیب دیدگی آناتومیک در ستون فقرات می گردند که با الگوی درد بیمار مطابقت داشته باشد. بعضی از آسیب دیدگی ها نسبت به بقیه قابل اطمینان تر هستند. برای مثال، بیماری دیسک تخریبی کمتر با کمردرد بیماران همخوانی دارد تا پادرد ناشی بیرون زدگی دیسک کمر خفیف که بر ریشه عصب فشار وارد کرده است. منابع درد دیگری مثل سندروم عضله پیریفورمیس، اختلال عملکرد مفصل خاجی خاصره ای و آسیب های لگن (مثل آرتروز لگن) وجود دارند که آسیب های کمر را تقلید می کنند.

  درمان و رفع گودی و قوس کمر

بیرون زدگی دیسک مکرر پس از جراحی دیسک کمر: این یکی از شایع ترین علت های درد کمر مکرر بعد از جراحی دیسک کمر دیسککتومی و یا میکرودیسککتومی است. مساله عموما به این شکل پیش می رود که بیمار در ابتدا تسکین کمر درد قابل ملاحظه ای را احساس می کند که همراه با تکرار ناگهانی پا درد است. برخلاف دردهای که ناشی از بافت جای زخم است و در آن علائم به تدریج ظاهر می شوند، علایم دیسک کمر مکرر به صورت حاد و شدید به وجود می آید. علاوه بر سابقه پزشکی و معاینه، اسکن ام ار آی نیز برای تشخیص این دو آسیب موثر است.

مشکل در طول جراحی ستون فقرات: جراح ستون فقرات همچنین در صورتی که پس از جراحی کمر دیسککتومی، یا میکرودیسککتومی یا لامینکتومی درد مزمنی را تجربه کند، ایراد فنی را در نظر بگیرد. برای مثال، آیا قسمتی از ماده فتق دیسک از بین رفته است یا بخشی از استخوان مجاور عصب قرار گرفته است؟ درهر دو صورت، فشردگی حاصله ریشه عصب باعث درد می شود. آیا در طول برنامه ریزی برای جراحی محل عمل مناسب انتخاب شده است؟ اگر چنین نباشد، دیسک مجاور منبع واقعی درد است. بار دیگر، تصویربرداری ومعاینه فیزیکی پس از جراحی کمر به پاسخ دادن به این سوالات کمک می کند.

تشخیص

در صورتی که بیمار  از درد پس از جراحی ستون فقرات  در ناحیه پا یا کمر خود درد مزمنی را تجربه کند، یک معاینه فیزیکی کامل و آزمایشات تصویربرداری اغلب علت کمر درد را تشخیص خواهند داد. علاوه بر این، قبل و پس از جراحی دیسک کمر می توان کارهایی صورت داد تا احتمال شکل گیری بافت جای زخم روی دیسکی که عمل می شود را کاهش می دهد. یک معاینه فیزیکی کامل و آزمایشات تصویربرداری اغلب علت بوجود آورنده درد را تشخیص خواهند داد. برای مثال، فتق دیسک یا اختلالات دیگر تشخیص داده خواهند شد.

  تمرینات ورزشی مناسب برای درمان دیسک کمر خفیف و شدید

با این حال، در بعضی از موارد تنها تقبل هزینه ام آر آی برای نشان دادن وجود بافت جای زخم به عنوان یک یافته قابل توجه لازم می باشد،  که برای پزشکان و محققان نشانگر این است که بافت جای زخم منبع احتمالی پا درد و کمر درد بعد از جراحی کمر است. همانطور که اشاره شد، اگر چه  تقریبا تمامی تصاویر ام آر ای پس از عمل، بافت جای زخم را نشان می دهند، کمر درد پس از جراحی کمر برای اغلب بیماران ارتباط چندانی با بافت جای زخم ندارد.

درمان

در ادامه روش های مراقبت بعد از عمل جراحی دیسک کمر به منظور بهبودی و عدم بروز کمر درد ذکر شده است:

  • حرکات کششی: کشش ریشه عصب در طول بهبود بدن ( ایجاد جای زخم) پس از جراحی کمر به ممانعت از فیبروز اپیدورال در تبدیل شدن به یک مشکل بالینی کمک می کند. قسمت بیشتر بافت جای زخم در طول ۶ تا  ۱۲ هفته پس از جراحی دیسک کمر بوجود می آید. این نظریه وجود دارد که اگر عصب در حین بهبودی زخم متحرک باشد، عصب با  چسبندگی مهره بعد از عمل چسبانده نمی شود و بافت جای زخم ایجاد شده مشکل ساز نخواهد شد. برای مثال، با کشش روزمره ساق پا در حین کشش همسترینگ، عضله بزرگی که تا پشت هر ران ادامه دارد، عصب را در محل دیسک کمر عمل شده در کمر حرکت می دهد و مانع از این می شود که جای زخم ایجاد شود.
  • کایروپراکتیک یا درمان دستی: دستکاری نواحی تحت تاثیر با اعمال فشار بر مفاصل، عضلات و رباط ها. بعضی از شواهد کارایی بعضی از این روش ها را تایید می کنند.
  • برق درمانی (الکترو درمانی): شایع ترین شکل برق درمانی تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست است. در این روش با استفاده از تحریک الکتریکی کم ولتاژ که با سیستم عصبی حسی فعل و انفعال دارد، به کاهش کمر درد کمک می شوند. آزمایشات کنترل شده تصادفی در مورد کارایی این روش به عنوان درمان کمردرد نتایج مثبت یا خنثی ای را به بار آورده است.

در صورت بروز کمر درد پس از جراحی دیسک کمر باید نسبت به درمان آن اقدام شود. از جمله این درمان ها عبارتند از:

دارو

مسکن ها و داروهای دیگر در هر سطح از درمان کمر درد بعد از جراحی دیسک کمر مورد استفاده قرار می گیرند. شایع ترین درمان های دارویی غیرتهاجمی برای کمردرد مزمن از قرار زیر هستند:

  • مسکن ها: یا داروهای ضد درد مثل استامینوفن
  • داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی: از قبیل آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن و مهارکننده های کوکس-۲ (COX-2)
  • داروهای شل کنننده عضلانی: این دارو ها برای درمان گرفتگی عضلانی ناشی از کمر درد پس از جراحی دیسک کمر و مکانیسم های محافظتی مورد استفاده قرار می گیرند
  • داروهای مخدر : مناسب برای تسکین درد حاد و شدید یا کم درد پس از جراحی کمر
  • داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج: برای درمان درد عصبی مورد استفاده قرار می گیرند.
  • داروهای تنظیم عصب: برای درمان درد عضلانی و عصبی بکار برده می شوند.
  • تزریقات: تزریق مستقیم داروهای بی حسی همراه با داروهای استروئیدی به مفاصل، رباط ها، عضلات یا دور عصب ها تسکین دهنده درد هستند البته اغلب به صورت موقتی و برای تایید این مساله که آیا ساختار بدنی که تزریق به آن صورت می گیرد منبع کمر درد بعد از جراحی دیسک کمر می باشد، مورد استفاده قرار می گیرند. تزریقات اپیدورال باعث تسکین موقتی درد برای درد کمر نواحی تحتانی و فوقانی که ناشی از عصب باریکش در ستون فقرات است، می شود.
  • لیزر کم توان:در این روش لیزر درمانی عصب های عامل درد کمر با اعمال گرما از طریق سوزن های کوچک می میرند. این روش در ۶۰ درصد از بیماران منتخب جواب می دهد و به مدت چندین ماه تا چندین سال اثرگذار است.
  درمان آرتروز ستون فقرات و کمر چیست؟

جراحی

در صورتی که درد مکرر چند سال پس از جراحی کمر ظاهر شود، درد نمی تواند صرفا ناشی از بافت جای زخم باشد. بافت جای زخم چند سال پس از جراحی ستون فقرات گسترش پیدا نمی کند، بنابراین عموما علت کمر درد چند سال بعد از جراحی دیسک کمر در نظر گرفته نمی شود. در عوض، ممکن است عصب با بیرون زدگی دیسک و یا رشد استخوان در نزدیکی آن فشرده شده باشد.

معاینه بالینی عصب فشرده شامل آزمایش بالابردن پا به صورت مستقیم می شود، به عبارت دیگر بالا بردن پا باعث افزایش درد تا پا می شود. در این موارد، تکرار جراحی کمر دیسککتومی یا رفع فشار معمولا نتایج مطلوبی را به بار خواهد آورد.

کمر درد پس از جراحی دیسک کمر باید مورد توجه قرار بگیرد تا با تشخیص علت بروز آن مانند بافت جای زخم، تشخیص اشتباه علت درد کمر، جراحی ناموفق دیسک کمر، چسبندگی مهره و… نسبت به درمان آن اقدام شود.


درد کمر معمولا بعد از مدتی به صورت خود به خودی از بین می رود. در بیشتر موارد علت وقوع درد مشخص نیست. بنابراین به آن درد غیراختصاصی کمر می گویند. اگر درد کمر برای مدتی طولانی ادامه داشت یا بازگشت داشت، معمولا درمان آن دشوار است. درمان کمر درد بسته به فاکتور های مختلفی است که شامل تستهای تشخیصی می شود. در بسیاری از موارد تجویز قرص های مسکن و ضد التهاب که سبب کاهش و توقف پیشرفت بیماریهای التهابی می شوند، بخش مهم از برنامه درمانی کمر درد به حساب می آیند. بسته به تشخیص شما، درمان های پزشکی می توانند یک یا بیشتر از این داروها را شامل شوند.

این قرص ها، شامل قرص های مسکن، شل کننده های عضلانی و ضد افسردگی بدون نیاز به نسخه و قرص هایی است که نیاز به تجویز پزشک دارند. از آنجایی که این قرص ها می توانند اثرات جانبی داشته باشند، بخصوص زمانی که برای مدت زمان زیادی مورد استفاده قرار می گیرند، نباید به صورت مداوم مورد استفاده قرار گیرند و باید طی مدت کوتاهی آنها را مصرف کرد؛ مثلا تنها وقت هایی که درد خیلی شدید می شود. به علاوه، مسکن ها تنها تاثیرات محدودی در درمان کمردرد های غیراختصاصی دارند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت در کلینیک امید میتوانید با شماره تلفن‌ 09107803155 تماس حاصل فرمایید.

قرص هایی برای کمر درد


آموزش | افسردگی

داروهای دردهای خفیف در صورتی که به درستی مصرف شوند، می توانند سبب کاهش التهاب و درد شوند. این قرص ها درد را از بین نخواهند برد؛ اما می توانند به کنترل کردن آن کمک کنند. مسکن ها تنها برای درمان های فعال مثل ورزش و حرکات توصیه می شوند. برای مثال؛ برای کاهش درد شدید کمر یا برای کمک کردن به انجام حرکات بیشتر. گرچه به علت خطر هایی که به همراه دارند، نباید برای مدتی طولانی مورد استفاده قرار بگیرند.

آسپیرین

ترکیبات آسپرین مسکن های بدون نیاز به نسخه ای هستند که به کاهش دردهای خفیف و کمر درد کمک می کنند. اثرات جانبی اصلی آن وقوع مشکلات معده بخصوص ایجاد زخم های با یا بدون خونریزی می باشد. اگر باردار هستید، نباید از آسپیرین استفاده کنید. در حقیقت نباید از هیچ دارویی استفاده کنید، مگر اینکه آنرا با متخصص زنان و زایمان خود، در میان گذاشته باشید.

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDها)

آموزش | افسردگی

NSAIDها شامل داروهای مسکن بدون نیاز به نسخه ای مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می باشند. این قرص ها زمانی تنها با نسخه قابل دسترسی بودند. NSAIDها در کاهش دردهای مرتبط با فشارها و التهاب های عضلانی موثر هستند. گرچه به این نکته توجه داشه باشید در صورتی که مسن هستید، NSAIDها می توانند عملکرد کلیه را کاهش دهند. مصرف بیش از حد آنها می تواند سبب ایجاد مشکلات کلیوی شود. همچنین درصورتی که باردار هستید نباید از آنها استفاده کنید.

  درد کتف و شانه ناشی از مشکلات ستون فقرات و بیماری‌های خاص

تجویز قرص های درد غیر مخدر

آنالژزیک های غیر مخدر (آنالژزیک به معنی مسکن است) درد را در محل آسیب مورد هدف قرار می دهند. آنالژزیک ها درمان های بسیار خوبی برای دردهای مزمن خفیف تا متوسط هستند. تیلنول و آسپرین پر استفاده ترین آنالژزیک های بدون نیاز به تجویز هستند. قرص های آنالژزیکی که نیاز به نسخه از پزشک دارند شامل NSAIDهایی مثل کاپروفن، فنوپروفن، کتوپروفن و سالینداک می شوند. برای آنکه هر گونه اثرات جانبی ممکن را کم کنید : به مدت ۱۵ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف قرص دراز نکشید، از نور مستقیم خورشید پرهیز کنید، لباس های محافظت کننده بپوشید و از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. در صورتی که باردار هستید از استفاده این قرص ها خودداری کنید.

قرص های درد مسکن

اگر احساس درد شدید می کنید، ممکن است پزشک شما برایتان قرص های مسکنی همچون کدئین و مورفین تجویز کند. مسکن ها با خاصیت بی حس کنندگی سیستم عصبی مرکزی، اثرات مسکن دارند. قدرت و مدت تسکین درد در هر یک از این داروها متفاوت است. مسکن ها می توانند باعث ایجاد اثرات جانبی مانند تهوع، استفراغ، یبوست و خواب آلودگی یا آرام بخشی شومد. این اثرات قابل پیش بینی هستند و می توان از آنها پیشگیری کرد. اقدامات پیش گیری کننده رایج شامل:‌ عدم استفاده همزمان داروهای خواب آور و ضد افسردگی به همراه مخدر ها، خودداری از مصرف الکل، افزایش مصرف مایعات، مصرف رژیم های پرفیبر و استفاده از مواد ملین یا مسهل برای درمان یبوست، است.

شل کننده های عضلانی

اگر گرفتگی عضلانی دارید، شل کننده های عضلانی می توانند به تسکین درد شما کمک کنند، اما نشان داده شده است که آنها تنها به میزان کمی می توانند موثر باشند. آنها همچنین خطر بالای خواب آلودگی و افسردگی را با خود به همراه دارند، مصرف طولانی مدت آنها توصیه نمی شود؛ معمولا تنها سه یا چهار روز مصرف آنها توصیه می شود.

ضدافسردگی ها

آموزش | افسردگی

در حقیقت کمر درد معمولا علامتی رایج از افسردگی است و می تواند نشان دهنده وجود آن باشد. ضدافسردگی ها می توانند فشارهای احساسی که منجر به ایجاد علائم کمر درد می شوند را فروکش کنند. نکته مهمی که باید ذکر شود آنجاست که به نظر می رسد که واکنش های شیمیایی در سلول های عصبی که افسردگی را تحریک می کنند نیز می توانند مسیرهایی در مغز را کنترل کنند. به نظر می رسد برخی از قرص های ضد افسردگی درد را کاهش میدهند که احتمالا بخاطر این است که واکنش های شیمیایی داخل سلول های عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند. برخی از انواع ضدافسردگی ها نیز می توانند قرص های خواب آور خوبی باشند. اگر به دلیل کمر درد برای خوابیدن دچار مشکل شده اید، ممکن است پزشک شما برای بازگرداندن خواب نرمالتان، قرص های ضدافسردگی تجویز کند. ضد افسردگی ها می توانند اثرات جانبی متعددی داشته باشند؛ مثل خواب آلودگی، کاهش اشتها، خشکی زبان و خستگی.

  درمان فوری گردن درد با ورزش و درمان دستی یا منوال تراپی

کرم های موضعی

اگر کمر درد در بافت های نرم باشد، شاید استفاده از مرهم، پماد یا کرم هایی که بصورت بدون نیاز به نسخه تحت نام های آسپرکریم، بن گری، کاپزاین پی، ایکالیپتامینت، داغ خنک و زوستریکس هستند، بتواند در کاهش درد شما موثر باشد. گرچه این کرم های موضعی که از طریق عناصر فعال مختلفی که روی مفاصل محیطی مثل دست ها و زانوها تاثیر دارند، کار می کنند، ممکن است برای درد کمر نیز مفید و بی خطر باشند.

کورتیکواستروئیدها

این داروهای سریع الاثر، که شبیه کورتیزونی هستند که بدن می سازد، برای کنترل التهاب مورد استفاده قرار می گیرند. اگر التهاب به علت یک بیماری التهای سیستمیک مثل پلی میالژی روماتوییک یا آرتریت روماتویید کمر ایجاد شده باشد، پزشک شما ممکن است مستقیما به مفصل ملتهب کورتیکواستروئید تزریق کند.

داروهای  اصلاح کننده بیماری ضد روماتیسمی

داروهای  اصلاح کننده بیماری ضد روماتیسمی (DMARDها) از طریق اصلاح آهسته مسیر بیماری التهابی کار می کنند. DMARDهای متفاوت ممکن است برای شماری از شکل های مختلف آرتریت که ممکن است ستون فقرات را تحت تاثیر خود قرار دهد، استفاده می شود؛ شامل آرتریت روماتوئیدو اسپوندیلیت انکیلوزان و آرتریت سوریاتیک.

اصلاح کننده های پاسخ بیولوژیکی

جدید ترین دسته داروهایی که برای آرتریت روماتوئید و چند شکل التهابی دیگر آرتریت مورد استفاده قرار گرفته اند، عوامل بیولوژیکی هستند. در حال حاضر هشت عامل تایید شده توسط وزارت دارو و غذا (FDA) می باشند؛ هر کدام از آنها یک مرحله از فرایند التهاب را مسدود می سازند، بدون اینکه تمام سیستم ایمنی را مهار کنند. علاوه بر آرتریت روماتوئید، ممکن است عوامل بیولوژیکی دیگری نیز برای درمان آرتریت جوانان، اسپوندیلیت انکیلوزان و آرتریت سوریاتیک مورد استفاده قرار گیرند.

  ورزش های مضر برای دیسک کمر: فعالیتهای خطرناک برای دیسک کمر

قرص های نقرس

بعضی از داروهایی که برای نقرس استفاده می شوند، برای این طراحی شده اند تا جهت کاهش حملات درد مفصلی و التهاب، سطوح اوریک اسید خون را کاهش دهند. سایر این داروها برای تسکین درد و التهاب ناشی از یک حمله مزمن طراحی شده اند. بسیاری از افرادی که نقرس دارند، از هر دو نوع قرص استفاده می کنند.

قرص های فیبرومیالژی

پزشک ها داروهایی از کلاس های مختلف را برای درمان فیبرومیالژی تجویز می کنند. تنها سه مورد از این دارو ها (قرص های ضد صرع پره گابالین(لیریکا) و دو ضد افسردگی، دولوکستین(سیمبالتا) و میلناسیپران(ساولا))، برای درمان فیبرومیالژی، مورد تایید FDA هستند. بسیاری از دیگر داروها برای درمان فیبرومیالژی، بدون تایید FDA  مورد استفاده قرار می گیرند؛ چرا که در کارآزمایی های بالینی نشان داده شده است که آنها می توانند اثرات مختلفی داشته باشند. این داروها شامل بعضی از ضدافسردگی های دیگر، شل کننده اهیا عضلانی و آنالژزیک ها می شوند.

درمان های تزریقی

درصورتی که سایر درمان ها برای کمر درد شما نتوانستند اثرات تسکینی داشته باشند، اغلب درمان های تزریقی پیشنهاد می شوند که شامل تزریق مسکن ها یا داروهای بی حس کننده ای شامل موارد زیر هستند:

  • بی حس کنن کننده های موضعی
  • استروئیدها
  • سم بوتولینم (بوتاکس)

 در  صورتی که مشکل ناشی از ریشه های اعصاب، تاندون ها و لیگامان هایی باشد که آسیب دیده اند یا برای کاهش التهاب یا بی حسی درد  باشد، بسیاری از این قرص ها فرايندهای ترمیمی طبیعی بدن را تحریک می کنند. داروهای مختلف به جاهای مختلفی تزریق می شوند: برای مثال به بافت عضلانی، مستقیما به بافت در مجاورت عصب، لیگامنت یا دیسک نخاعی، به مفاصل نخاعی یا به فضای بین کانال نخاعی که به نام فضای اپی دورال شناخته می شود.

یافته تحقیقاتی موثقی مبنی بر تاثیرگذاری انواع مختلف تزریقات در درمان درد غیراختصاصی کمر وجود ندارد. گرچه اثرات جانبی آن بسیار نادر است، اما می توانند منجر به عوارض جدی شوند. برای مثال اگر یک داروی بی حسی به نقطه ای اشتباه تزریق شود، می تواند سبب ایجاد فلج تنفسی شود که تنفس را سخت می کند. تزریقات انجام شده به نواحی اطراف نخاع نیز می تواند منجر به عفونت شوند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و یا رزرو نوبت در کلینیک امید میتوانید با شماره تلفن‌ 09107803155 تماس حاصل فرمایید.

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا