پزشکی

فرق دیسک کمر با پارگی دیسک

دیسک‌ها بالشتک‌های نرم و لاستیکی هستند میان مهره‌های ستون فقرات قرار دارند و به عنوان جذب‌کننده ضربه عمل می‌کنند.

هنگامی که این دیسک‌ها بیش از حد تحت فشار یا استرس قرار بگیرند، بخش مرکزی دیسک از لبه بیرونی آن بیرون می‌‌زند و بر روی اعصاب خروجی از طناب نخاعی که در مجاورت آن قرار دارند، فشار می‌‌‌‌‌‌آورد. در حالت شدیدتر حلقه بیرونی دیسک پاره می‌شود.

عوامل خطرساز

عوامل خطرساز رایج برای بیرون‌زدگی یا پارگی دیسک اینها هستند:

  •  بلند کردن اشیا به طریقه غلط.
  • سیگار کشیدن.
  • اضافه وزن داشتن، که باعث ایجاد فشار بر روی ستون فقرات می‌شود.
  • فشار یا ضربه‌ها‌ ممکن است باعث فتق(بیرون‌زدگی) دیسک‌های بین‌ مهره‌های ستون فقرات شوند.
  • در این حالت دیسک‌ها، بالشک‌های نرم میان مهره‌ها، از جای خود بیرون می‌زنند و بر روی ریشه‌های اعصاب اطراف ستون فقرات فشار می‌آورند.

علائم

بسته به محل بیرون‌زدگی یا پارگی دیسک بین‌مهره‌ای علائم متفاوت خواهد بود. شایع‌ترین محل این عارضه در مهره‌های کمری است و  در این صورت این علائم بروز  خواهد کرد:

  •  کمردرد.
  • درد در باسن که سمت ران یا هر دو ساق پا تیر می‌کشد.
  • دردی که در ضمن فعالیت بدتر و با استراحت بهتر می‌شود.
  • دردی که با سرفه،عطسه،نشستن،رانندگی‌کردن، یا به جلو خم‌شدن بدتر می‌شود.

درمان

درمان‌های استاندارد برای درد شدید ناشی از بیرون‌زدگی یا پارگی یسک‌های بین‌مهره‌ای یا دیسک‌برداری بوسیله جراحی است

کد خبر 76914


بسیاری از بیماران از درد و اسپاسم در ناحیه پشت خود شکایت دارند. اما اسپاسم‌های عضلانی و دیسک کمر دقیقاً چگونه ایجاد می‌شوند و پزشکان چگونه می‌توانند آن‌ها را درمان کنند؟ برای یافتن درمان مناسب هر بیماری مهم است که زمان، فرکانس، استمرار، الگو و حالت کلی را که اسپاسم و درد در آن‌ها اتفاق می‌افتد بدانید تا علت آن را دریابید. گاهی اوقات اسپاسم عضلانی نتیجه دیسک کمر است. این مقاله تفاوت بین گرفتگی عضله و دیسک کمر را نشان می‌دهد.

فهرست مطالب

  • 1 دیسک کمر 
    • 1.1 علائم 
    • 1.2 بیماری دیسک کمر چگونه درمان می‌شود؟ 
  • 2 گرفتگی عضلات 
    • 2.1 درمان گرفتگی عضلات 
      • 2.1.1 درمان خانگی 
      • 2.1.2 کشش 
      • 2.1.3 داروها و فیزیوتراپی 
  • 3 تفاوت دیسک کمر و گرفتگی عضلات
    • 3.1 دیسک کمر
    • 3.2 اسپاسم کمر
  • 4 راه تشخیص بین دیسک کمر و اسپاسم عضلات 

دیسک کمر 


دیسک کمر

احتمالا اصطلاحات “دیسک پاره شده” و “دیسک لغزنده” را زیاد شنیده‌اید. افراد غالباً فکر می‌کنند که هرکسی که کمر درد دارد، دیسک کمر دارد. اما فتق هسته مرکزی دیسک (نام پزشکی این مشکل) خیلی رایج نیست.

دیسک‌های بین مهره‌ای بالشتک‌های جذب شوک بین هر مهره ستون فقرات شما هستند. بین هر مهره یک دیسک وجود دارد. هر دیسک دارای یک حلقه خارجی محکم از جنس فیبر به نام آنولوس و یک مرکز نرم و ژله مانند به نام هسته پالپوس است.

آنولوس لایه خارجی دیسک و قوی‌ترین ناحیه دیسک است. آنولوس در واقع یک رباط قوی است که به اتصال مهره‌ها به یکدیگر کمک می‌کند. هسته در مرکز دیسک به عنوان کمک فنر اصلی عمل می‌کند.

دیسک کمر هنگامی رخ می‌دهد که فیبر بیرونی دیسک بین مهره‌ای (آنولوس) آسیب دیده و پاره شود و مواد نرم داخلی پالپوس هسته از فضای طبیعی آن خارج شود. اگر آنولوس در نزدیکی کانال نخاع پاره شود، مواد هسته پالپوس می‌توانند به کانال نخاع فشار وارد کنند.

علائم 

علائم دیسک کمر

علائم دیسک کمر واقعی ممکن است به هیچ وجه شامل کمردرد نباشد. علائم این بیماری ناشی از فشار و تحریک اعصاب است. اما بسیاری از افراد مبتلا به دیسک کمر دچار کمر درد می‌شوند زیرا هنگام پارگی دیسک مشکلات دیگری نیز در پشت آن‌ها وجود دارد. علائم دیسک کمر معمولاً شامل موارد زیر است:

  • دردی که به یک یا هر دو پا سرایت می‌کند
  • بی‌حسی یا سوزن شدن در نواحی یک یا هر دو پا
  • ضعف عضلانی در عضلات خاص یک یا هر دو پا
  • از بین رفتن رفلکس‌ها در یک یا هر دو پا

جایی که این علائم رخ می‌دهد بستگی به این دارد که کدام عصب در ستون فقرات کمری تحت تأثیر قرار گرفته است. بنابراین، محل علائم به تعیین تشخیص شما کمک می‌کند. دانستن اینکه درد از کجا ناشی می‌شود، به پزشک شما کمک می‌کند که تشخیص دهد دیسک احتمالاً دچار پارگی شده است.

بیماری دیسک کمر چگونه درمان می‌شود؟ 

بیماری دیسک کمر چگونه درمان می‌شود؟

به طور معمول، درمان محافظه کارانه اولین خط درمانی برای مدیریت بیماری دیسک کمر است. این روش درمانی ممکن است ترکیبی از موارد زیر باشد:

  • استراحت
  • آموزش در مورد مکانیک مناسب بدن (به منظور کاهش احتمال بدتر شدن درد یا آسیب به دیسک)
  • فیزیوتراپی که ممکن است شامل برنامه‌های اولتراسوند، ماساژ، تهویه و ورزش باشد
  • کنترل وزن
  • استفاده از پشتی کمر
  • دارو برای کنترل درد و آرامش عضلات

در صورت عدم موفقیت این اقدامات، ممکن است برای برداشتن فتق دیسک نیاز به عمل جراحی داشته باشید. درمان جراحی برای دیسک کمر به چندین عامل بستگی دارد و می‌تواند شامل لامینکتومی و دیسککتومی و دیسککتومی حداقل تهاجمی باشد. جراحی تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. جراح شما بر روی ناحیه‌ای که فتق دیسک وجود دارد، برشی را در قسمت تحتانی کمر شما ایجاد می‌کند. برای دستیابی به دیسک ممکن است مقداری استخوان از پشت ستون فقرات برداشته شود. جراح شما قسمت برآمده دیسک و هر قطعه اضافی را از فضای دیسک خارج می‌کند.

بعد از جراحی ممکن است پزشک به شما بگوید تا چند هفته فعالیت نداشته باشید تا از فتق دیسک دیگر جلوگیری کنید. جراح شما در مورد هر محدودیتی با شما صحبت خواهد کرد.

گرفتگی عضلات 


اسپاسم عضلانی که اغلب ناشی از جراحات است، می‌تواند تنش بسیاری در کمر ایجاد کند. اسپاسم ممکن است در هر یک از عضلات بدن ایجاد شود از جمله  تنه، باسن و یا هسته (مناطقی که کنترل و انعطاف پذیری خوب ماهیچه‌ها واقعاً برای سلامتی ستون فقرات شما اهمیت دارد).

درمان گرفتگی عضلات 

درمان خانگی 

برخی از راه‌های آزاد سازی ماهیچه شامل حمام گرم، ماساژ ملایم و کمپرس آب گرم است. ایده این روش‌های درمانی این است که رگ‌های خونی را گشاد کند و سرعت ترمیم بافت را بهبود ببخشد.

کشش 

در نهایت بهترین کاری که می‌توانید برای درمان اسپاسم عضلات کمرتان انجام دهید کشش است. اگرچه به طور کلی اسپاسم عضلانی مشکلی جدی نیست اما اغلب پزشکان و اعضای خانواده را با مشکل مواجه می‌کند. دلیل این امر این است که اگرچه احتمالاً عضلات حرکت یا پشتیبانی کمی دارند، اما هنگام اسپاسم به سختی کار می‌کنند. به این ترتیب، به اکسیژن و مواد مغذی و همچنین دفع مواد زائد نیاز دارند. اما انقباض باعث می‌شود رگ‌های خونی که مواد مغذی و مواد زائد از طریق آن‌ها عبور می‌کنند بسته شود و مبادلات موجود در عضلات را محدود کند. در عوض، اسید در عضله شما ایجاد می‌شود که می‌تواند باعث آسیب عضله شده و اسپاسم بیشتری ایجاد کند. این چرخه معیوب ادامه دارد تا زمانی که بتوانید عضلات را شل کنید.

داروها و فیزیوتراپی 

اسنادی وجود دارد که درمورد مواردی از قبیل آزمایش‌های تشخیصی در کنار انتخاب دارو، درمان‌های غیر دارویی، استفاده از روش‌های درمانی تکمیلی و نقش بهزیستی عاطفی و اجتماعی شما (فاکتورهای بایوسایکوشیال نامیده می‌شود) در فرایند بهبود نقش دارند.

توصیه‌هایی که از گفتگو حاصل می‌شود شامل یک معاینه کامل فیزیکی و دریافت تاریخچه پزشکی، حرکت به محض شروع درد هرچه بیشتر با استفاده از تست‌های تصویربرداری تشخیصی و تست‌های بیشتر است.

پزشکان از آموزش بیمار و همچنین ارتباطات خوب پزشک-بیمار دفاع می‌کنند. آن‌ها همچنین نتیجه گرفتند که استفاده از ترکیبی از شل کننده‌های عضلانی و NSAID ممکن است به کاهش اسپاسم (و درد) کمک کند.

درمان‌های مرسوم می‌توانند درمانی را ارائه دهند که جریان انقباض عروق خونی، چرخه اسپاسم عضلات، را قطع کند. این درمان‌ها شامل اولتراسوند، تزریق داروی بی‌حسی یا ویزیت توسط پزشک متخصص فیزیوتراپی است که شامل تحریک الکتریکی برای خسته کردن ماهیچه و در نتیجه امکان ریلکس کردن آن است.

تفاوت دیسک کمر و گرفتگی عضلات


دیسک کمر

یک دیسک کمر واقعی در بزرگسالان جوان و میانسال متداول است. این مشکل بندرت در کودکان مشاهده می‌شود. تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات که با پیری اتفاق می‌افتند، در واقع احتمال ایجاد یک فتق دیسک واقعی را کم می‌کند. این امر به این دلیل است که هسته وسط دیسک خشک می‌شود و باعث می‌شود مایع کمتری از دیسک خارج شود.

دیسک‌ها به دلیل فشار بیش از حد، می‌توانند ناگهان دچار پارگی شوند. به عنوان مثال، افتادن از نردبان و فرود آمدن در حالت نشسته می‌تواند باعث وارد شدن نیروی زیادی به ستون فقرات شود. اگر نیرو به اندازه کافی قوی باشد، یا مهره‌ها می‌شکنند یا دیسک دچار پارگی می‌شود. خم شدن فشار زیادی را به دیسک‌های بین هر مهره وارد می‌کند. اگر خم شوید و سعی کنید جسم خیلی سنگینی را بلند کنید، این نیرو می‌تواند باعث پارگی دیسک شود.

دیسک‌ها همچنین ممکن است در اثر میزان اندک فشار نیز دچار پارگی شوند که معمولاً به دلیل ضعیف شدن آنولوس ناشی از صدمات مکرر است که با گذشت زمان افزوده می‌شود. هرچه آنولوس ضعیف‌تر شود ، بلند کردن یا خم شدن باعث فشار بیش از حد به دیسک می‌شود. پارگی دیسک‌های ضعیف ممکن است هنگام انجام کاری اتفاق بیفتد که انجام آن در پنج سال پیش هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کرد. این به دلیل اثرات پیری بر روی ستون فقرات است. شایع‌ترین دلیل برای فتق دیسک در ستون فقرات کمری.

دیسک کمر از دو طریق باعث ایجاد مشکلات می‌شود. ابتدا ماده‌ای که از کانال پالپوس هسته به کانال نخاع پراکنده شده و می‌تواند باعث فشار بر اعصاب کانال کانال نخاعی شود. همچنین شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه ماده هسته پالپوس باعث تحریک شیمیایی ریشه‌های عصبی می‌شود. هم فشار روی ریشه عصب و هم تحریک شیمیایی می‌تواند منجر به مشکل در عملکرد ریشه عصب شود. ترکیبی از این دو می‌تواند باعث ایجاد درد، ضعف و بی‌حسی در ناحیه‌ای از بدن شود که عصب آن را حس می‌کند.

اسپاسم کمر

با اینکه در بسیاری از موارد، اسپاسم از خود ماهیچه‌ها ناشی می‌شود اما ممکن است در نتیجه یک مشکل ساختاری‌تر مانند فتق دیسک نیز ایجاد شود. در صورت بروز چنین شرایطی، عضلات سعی در ایجاد ثبات در ناحیه آسیب دیده دارند و از حرکت شما به گونه‌ای جلوگیری می‌کنند که باعث آسیب بیشتر نشود. این رفلکس سفتی اتوماتیک است که شما نمی‌توانید آن را آگاهانه کنترل کنید. حتی گاهی اوقات تا زمانی که درد آن را حس نکنید، متوجه سفتی عضلات خود نمی‌شوید.

 استرس می‌تواند منبع دیگر اسپاسم عضلات در گردن باشد. شاید شما نتوانید اسپاسم را کنترل کنید، اما پس از آن، انقباض می‌تواند بسیار قوی باشد و همچنین ممکن است با روند بسیار کندی آرام شود. یا ممکن است زندگی شما را با درد بیش از حد دچار مشکل کند. در هر صورت، چه باید بکنید؟

راه تشخیص بین دیسک کمر و اسپاسم عضلات 


علاوه بر تاریخچه پزشکی کامل و معاینه بدنی، ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را نیز داشته باشید:

  • اشعه ایکس. آزمایشی که از پرتوهای انرژی الکترومغناطیسی نامرئی برای تولید تصاویری از بافت‌های داخلی، استخوان‌ها و اندام‌ها بر روی فیلم استفاده می‌کند.
  • تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). روشی که از ترکیبی از آهنرباهای بزرگ، فرکانس‌های رادیویی و رایانه برای تولید تصاویر جزئی از اندام‌ها و ساختارها در بدن استفاده می‌کند.
  • میلوگرام. روشی که از رنگ تزریق شده در کانال ستون فقرات استفاده می‌کند تا ساختار به وضوح روی اشعه X قابل مشاهده باشد.
  • اسکن توموگرافی کامپیوتری (که سی‌تی اسکن یا CAT نیز نامیده می‌شود). یک روش تصویربرداری که از اشعه X و فناوری رایانه برای تولید تصاویر افقی یا محوری (که اغلب به آن‌ها اسلایس می‌گویند) استفاده می‌کند. سی‌تی اسکن تصاویر مفصلی از هر قسمت از بدن از جمله استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، چربی و اندام‌ها را نشان می‌دهد. سی‌تی اسکن نسبت به پرتونگاری ایکس جزئیات بیشتری دارد.
  • الکترومیوگرافی (EMG). آزمایشی که پاسخ عضلات یا فعالیت الکتریکی را در پاسخ به تحریک عصب عضله اندازه‌گیری می‌کند.


پارگی دیسک کمر یک اختلال شایع است که در آن یکی از ساختارهای ستون فقرات که شبیه بالشتک است و به جذب ضربه می‌پردازد و بین مهره‌های ستون فقرات قرار گرفته است جابجا می‌شود و از محل اصلی خود خارج می‌گردد. اگرچه دیسک کمر می‌تواند در تمام سطوح ستون فقرات رخ بدهد این اختلال در قسمت پایین کمر بیشتر به وجود می‌‌آید زیرا ستون فقرات این ناحیه بخش بیشتری از وزن بدن را تحمل می‌‌کند و از ناحیه سر تا قسمت پایین کمر ادامه دارد. در چنین شرایطی ساختارهایی که قسمت پایین کمر را به وجود می‌‌آورند از قبیل دیسک بیشتر در معرض آسیب دیدگی قرار می‌گیرند. در این مقاله به آنچه که لازم است درباره دیسک کمر بدانید اشاره می‌‌کنیم.

فهرست مطالب

  • 1  پارگی دیسک کمر به چه معناست؟ 
  • 2  علائم و نشانه‌های دیسک کمر چیست؟  
  • 3  فاکتورهای خطر در بروز دیسک کمر چیست؟  
  • 4  دیسک کمر چگونه تشخیص داده می‌شود؟  
  • 5  درمان پارگی دیسک کمر  
    • 5.1  رفع التهاب 
    • 5.2  توجه به حرکات بدن 
    • 5.3  مصرف داروهای مسکن 
    • 5.4  مراجعه به متخصص فیزیوتراپی  
    • 5.5  ورزش درمانی 
    • 5.6  جراحی دیسک کمر  

 پارگی دیسک کمر به چه معناست؟ 


پارگی دیسک کمر به چه معناست؟

یک راه برای به خاطر سپردن تفاوت بین دیسک کمر و فتق دیسک وجود دارد این است که محل شروع آسیب دیدگی را به شناسایی در صورتی که آسیب دیدگی در داخل دیسک به وجود بیاید بر روی رشته‌های فیبروزی هسته دیسک تاثیر می‌‌گذارد و این احتمال وجود دارد که ماده نرم و ژله مانند هسته دیسک به بیرونش نکند و سالم باقی بماند که به این وضعیت فتق دیسک گفته می‌‌شود. از سوی دیگر دیسک کمر زمانی رخ می‌دهد که قسمت بیرونی رشته‌های فیبروزی هسته پاره شوند یا به نحوی دچار مشکل شوند و هسته داخل دیسک به بیرون از ساختار دیسک نشت کند. درد و سایر علائم و نشانه‌های مرتبط با دیسک کمر به علت تماس مواد داخل هسته دیسک با ریشه اعصاب ستون فقرات به وجود می‌‌آیند. فتق دیسک معمولاً یا به علت تغییرات تحلیل برنده در ستون فقرات به وجود می‌آید یا آسیب دیدگی دیسک. دیسک کمر همانند فرق دیسک همیشه باعث به وجود آمدن علامت و نشانه نخواهد شد و این مسئله به نشت مواد داخل هسته دیسک و تماس با ریشه اعصاب ارتباط ندارد. در صورتی که علائم و نشانه‌های این اختلال به وجود بیایند شبیه علائم و نشانه‌های فتق دیسک خواهد بود و با درد، مشکلات حسی ناشی از درگیر شدن عصب، ضعف یا بی حسی همراه می‌شود که به بازو یا پا انتشار پیدا می‌‌کند اما برخلاف باور عموم فتق دیسک در مقایسه با دیسک کمر مشکل کم اهمیتی نیست. فتق دیسک در چند مرحله پیشرفت می‌‌کند و از سقوط تا بیرون زدگی و در نهایت جدا شدن کامل متغیر است که مواد داخل دیسک به طور کامل از ساختار اصلی دیسک خارج می‌شوند.

 علائم و نشانه‌های دیسک کمر چیست؟  


علائم و نشانه‌های دیسک کمر چیست؟

هنگامی ‌که مواد نرم داخل هسته دیسک از ساختار دیسک خارج می‌‌شوند و به ریشه اعصاب می‌‌رسند شما دچار درد خواهید شد و ممکن است با سایر علائم و نشانه‌ها از قبیل ضعف، بی حسی یا برق گرفتگی یا سوزن سوزن شدن که به دست و پا نیز منتقل می‌‌شود مواجه شوید. در صورتی که این علائم به وجود بیایند به این وضعیت رادیکولوپاتی می‌‌گویند و اگر این اختلال در پاها ایجاد شود معمولاً از آن تحت عنوان سیاتیک یاد می‌شود. علائم و نشانه‌های دیسک کمر می‌تواند با توجه به محل بروز آسیب دیدگی ستون فقرات متغیر باشد. به طور کلی در این شرایط شما دچار یک یا چند مورد از علائم و نشانه‌هایی که در قسمت بالا به آنها اشاره کردیم خواهید شد. اکنون این سوال مطرح می‌‌شود که چگونه تحت فشار قرار گرفتن عصب در ستون فقرات ناحیه لومبر باعث بروز علائم و نشانه‌هایی می‌شود که بر روی اعضای بدن شما تاثیر می‌‌گذارد؟ پاسخ این سوال به آناتومی اعصاب بستگی دارد ریشه‌های عصب در ستون فقرات از محل خود و در قسمت مرکزی نخاع به اعصاب کوچکتری تبدیل می‌شوند و به سراسر بدن می‌روند. ریشه هر عصب به یک نقطه خاص از بدن ارتباط دارد و اعصابی که برای نقطه می‌روند فقط بر روی همان نقطه تاثیر خواهند گذاشت. به این نقاط درماتوم برای انتقال حس عصب و میوتوم برای انتقال پیام‌های حرکتی گفته می‌شود.

 فاکتورهای خطر در بروز دیسک کمر چیست؟  


دیسک کمر معمولا به علت یک اتفاق خاص از قبیل ضربه یا آسیب دیدگی به وجود نمی‌‌آید بلکه به دنبال فعالیت‌های روزمره ما در طول روز ایجاد می‌‌شود. برخی از فاکتورهایی که باعث می‌شود ریسک دیسک کمر افزایش پیدا کند عبارتند از چاقی و اضافه وزن، استعمال دخانیات، نامناسب بودن حالت بدن و نداشتن فعالیت جسمانی یا انجام دادن برخی مشاغل که با حرکات تکراری ستون فقرات همراه هستند. هنگامی ‌که یک آسیب دیدگی باعث بروز دیسک کمر می‌شود علت دیسک کمر چرخش کمر در نظر گرفته می‌شود یا آنکه کمر با قدرت زیاد یا به طور ناگهانی چرخیده و آسیب دیده است. سن نیز نقش مهمی را در بروز دیسک کمر ایفا می‌‌کند. با بالا رفتن سن تغییرات تحلیل برنده متعددی در ساختارهای ستون فقرات به وجود می‌‌آید که باعث فتق دیسک یا پارگی دیسک می‌شوند. پزشکان عقیده دارند که محل بروز دیسک کمر با بالا رفتن سن تغییر می‌‌کند و در جوانان بیشترین قسمتی که دچار دیسک کمر می‌‌شود ناحیه پایین کمر است و با بالا رفتن سن نقاط بالاتر ستون فقرات آسیب خواهند دید. از سوی دیگر با بالا رفتن سن دیسک بین مهره‌ها خشک می‌‌شود و این امر بدین معنا است که ماده نرم و ژله مانند درون هسته دیسک افراد مسن بسیار کم است و به راحتی دچار دیسک کمر می‌شوند. یک تحقیق نشان داده است که لغزش دیسک در افراد مسن یک اختلال نادر است. شاید تعجب کنید اگر به شما بگویم جنسیت بر روی ریسک بروز دیسک کمر تاثیر می‌‌گذارد و مردان در مقایسه با زنان بیشتر دچار آسیب دیدگی کمر خواهند شد. به غیر از دلایلی که در بخش بالا به آنها اشاره کردیم مشکلات قبلی ستون فقرات از قبیل فتق دیسک و مواردی از این قبیل باعث می‌‌شوند که ریسک بروز دیسک کمر افزایش پیدا کند.

 دیسک کمر چگونه تشخیص داده می‌شود؟  


پزشک برای تشخیص دیسک کمر به بررسی ساختارهای اطراف به دیسک ستون فقرات از قبیل سایز و شکل مواد دیسک لغزش یافته می‌پردازد. اگرچه برخی از افراد از عبارات فتق دیسک و دیسک کمر به جای هم استفاده می‌کنند این دو اختلال بر اساس دو فاکتور زیر با هم تفاوت دارند:

  • فتق دیسک در کمتر از ۲۵ درصد از ساختارهای ستون فقرات رخ می‌دهد.
  • دیسک کمر در بیشتر از ۲۵ درصد از ساختارهای ستون فقرات رخ می‌دهد.

فتق دیسک کمر معمولا بیشتر از محدوده سلامت دیسک که حدود ۳ میلی متر یا کمتر است خارج نمی‌‌شود و در مقایسه با دیسک کمر با علائم و نشانه‌های کمتری همراه است. تشخیص دیسک کمر همانند اکثر مشکلات ستون فقرات با بررسی سابقه پزشکی و سوال از بیمار در خصوص علائم و نشانه‌هایی که دارد محقق خواهد شد. تعداد زیادی از پزشکان برای تشخیص دیسک کمر درخواست انجام اسکن ام‌ آر آی و مطالعه هدایت عصبی و سایر روش‌ها را می‌‌دهند. پزشک برای تشخیص هرگونه آسیب دیدگی در عصب که باعث دیسک کمر شده است به بررسی حس در اندام‌ها می‌پردازد.

 درمان پارگی دیسک کمر  


اگرچه جراحی دیسککتومی ‌معمولا موثرترین روش برای تسکین درد ناشی از دیسک کمر است اغلب دوران بهبود پس از جراحی حداقل شش هفته طول می‌‌کشد و حدود ۹۰ درصد از موارد دیسک کمر بدون درمان برطرف خواهد شد. روش‌های درمانی مراقبتی برای دیسک کمر ناحیه پایین ستون فقرات شامل دارو درمانی، استفاده از شل کننده‌های عضلانی و مصرف داروهای ضد التهاب و تزریق استروئید در فضای اپی دورال و فیزیوتراپی است.

 رفع التهاب 

در مواردی که درد ناشی از دیسک کمر خفیف است رفع التهاب باعث کاهش درد خواهد شد. به عنوان مثال استفاده از پد گرمایی یا پد سرمایی روی ناحیه مورد نظر می‌تواند به طور موقت باعث کاهش درد و التهاب شود. برای استفاده از کمپرس سرد یا گرم باید به پشت دراز بکشید و یک یا دو عدد بالش زیر لگن خود قرار دهید و دو بار در طول روز و هر بار به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه از مزایای این روش برای من شوید. درصورتی که درد حتی پس از استفاده از این روش‌ها از بین نرفت باید برای انجام ارزیابی‌های جامع و کامل به پزشک مراجعه کنید یا از متخصص فیزیوتراپی کمک بگیرید.

 توجه به حرکات بدن 

شما باید از میزان فشاری که به دیسک کمرتان وارد می‌شود به تایید و برای این کار باید از پوشیدن کفش پاشنه بلند، خوابیدن روی شکم و ایستادن یا نشستن به مدت طولانی خودداری کنید. در هنگام برداشتن اشیا کمر خود را صاف نگه دارید و به جای کمر از زانو و ران خود استفاده نمایید. از خم شدن به صورت مکرر خودداری کنید و در هنگام نشستن یا ایستادن بر حفظ حالت صحیح بدن خود تمرکز داشته باشید.

 مصرف داروهای مسکن 

مصرف داروهای مسکن برای درمان پارگی دیسک کمر 

در مواردی که درد حاصل از دیسک کمر متوسط است مصرف برخی از داروهای مسکن از قبیل ایبوپروفن و ناپروکسن یا استامینوفن می‌‌تواند به کاهش درد و رفع التهاب کمک کند. از آنجایی که این داروها به طور موقت باعث تسکین درد می‌‌شوند باید قبل از مصرف آنها به صورت روزانه با پزشک خود صحبت کنید.

 مراجعه به متخصص فیزیوتراپی  

روش‌های متعددی برای تسکین درد کمر ناشی از دیسک کمر وجود دارد. فیزیوتراپی اولین خط درمانی برای بهبود محسوب می‌‌شود و در اکثر موارد مراجعه به متخصص فیزیوتراپی باعث کاهش درد ناشی از دیسک کمر خواهد شد و برای پیشگیری از درد کمر و گردن در آینده روش‌های مخصوصی را به شما یاد خواهد داد. هنگامی‌ که یک پزشک مراجعه می‌کنید باید اطمینان حاصل کنید که با متخصص فیزیوتراپی همکاری نزدیکی دارد و به شما برای کسب نتایج دلخواه و بهبود هرچه سریع تر کمک می‌کند. همکاری پزشک شما با متخصص فیزیوتراپی شما را با مزایای زیادی مواجه خواهد کرد. این روش برای برخی از افراد موثر است زیرا مواد نرم داخل هسته دیسک که از دیسک خارج شده ‌اند با گذر زمان توسط بدن جذب می‌شوند. شما می‌توانید با پزشک خود در خصوص انتخاب بهترین روش برای درمان صحبت کنید. هدف از درمان دیسک کمر با مصرف دارو و فیزیوتراپی این است که از میزان درد شما کاسته شود. فیزیوتراپی همچنین باعث افزایش توانایی عملکردی شما و جلوگیری از بروز آسیب دیدگی بیشتر خواهد شد. به خاطر داشته باشید که مراجعه به متخصص فیزیوتراپی برای بهبود درد نیازمند همکاری شما است. معمولاً برنامه فیزیوتراپی شامل مدالیته‌های درمانی مختلفی از انجام دادن تمرینات ورزشی توصیه شده توسط پزشک در منزل به شما برای کسب نتایج دلخواه کمک خواهد کرد. به عبارتی استفاده از روش‌های درمانی ترکیبی به جای یک روش می‌تواند به تسریع فرایند بهبود کمک کند.

 ورزش درمانی 

تمرینات ورزشی و کششی متعددی وجود دارد که به تسکین درد ناشی از دیسک کمر کمک می‌کند. متخصص فیزیوتراپی نحوه انجام این تمرینات را به شما یاد می‌دهد تا از میزان فشاری که به علت الگوی نامناسب راه رفتن به دیسک وارد می‌‌شود کاسته شود. با قوی تر شدن عضلات ستون فقرات از میزان فشار بر دیسک کاسته می‌‌شود و این امر باعث تسکین درد خواهد شد.

 جراحی دیسک کمر  

در صورتی که شما به مدت شش هفته جلسات فیزیوتراپی را انجام داده اید اما درد شما بهبود پیدا نکرده است و تغییری در عملکرد جسمانی شما ایجاد نشده است پزشک انجام عمل جراحی را توصیه خواهد کرد. به طور کلی برای درمان دیسک کمر جراحی دیسککتومی ‌توصیه می‌شود. پیشرفت‌های به دست آمده در عرصه سلامت روش‌های جراحی کم تهاجمی را برای درمان مشکلات ستون فقرات ارائه کرده است که از مزایای این روش می‌‌توان به کوچک بودن محل برش‌ها و تسریع فرآیند بهبود اشاره کرد. هرچه برش‌های ایجاد شده کوچک تر باشند ریسک بروز عفونت به حداقل خواهد رسید شما با مشورت پزشک می‌توانید بهترین تصمیم را برای درمان دیسک کمر اتخاذ کنید. پزشک مزایای جراحی باز ستون فقرات و جراحی کم تهاجمی را برای شما توضیح خواهد داد. تحقیقات انجام شده حاکی از مزایای بی ‌نظیر و متعدد جراحی کم تهاجمی ستون فقرات و برتری آن نسبت به جراحی باز است و این مسئله در خصوص جراحی گردن و قسمت پایین کمر صدق می‌کند اما در یک تحقیق که در این رابطه انجام شده است و محققان به مقایسه جراحی باز و جراحی کم تهاجمی پرداخته اند متوجه شده اند که جراحی کم تهاجمی به اندازه جراحی باز به روش قدیمی باعث رفع کمر درد و پا درد نخواهد شد. این تحقیقات همچنین نشان داده که در جراحی کم تهاجمی ستون فقرات احتمال نیاز به بستری شدن مجدد بیمار کمی بیشتر است اما تفاوت در نتایج حاصل از این دو روش جراحی کم است.

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا