درد کمر یکی از مشکلات شایعی است که افراد بسیاری از آن شکایت دارند. کمر درد می تواند علت های متفاوتی داشته باشد. از بین این علت های مختلف می توان به یکی از آن ها اشاره کرد. فتق دیسک کمر همراه با ایجاد فاصله مهره های کمر می تواند باعث بروز مشکل در ستون فقرات و ایجاد کمر درد شود. برای خواندن مطلبی در مورد فاصله مهره های کمر ،دلیل ایجاد ، و راه های درمان آن با نیک صالحی همراه باشید.
دلیل ایجاد فاصله مهره های کمر
با سلام لطفا در مورد فاصله در مهره های کمر،دلیل ایجاد،و راههای درمان توضیح دهید.
با تشکر
پاسخ : با سلام فتق دیسک کمر جز شایعترین فتق دیسک بین مهره ای در ستون فقرات می باشد
و می تواند در هر سنی بوجود آید.
سن اکثر بیماران با فتق دیسک کمر بالاتر از ۳۰ سال می باشد.
فتق دیسک کمر می تواند عامل درد کمر, درد پا, ودرد کمر و پا شود.
در بعضی موارد بیمار احساس می کند پایش بی حس یا ضعیف شده است و یا اکثرا به خواب می
رود.اگر بیماری از علایم ذکر شده مینالد باید پزشک معالج یک عکس MRI از مهرهای کمر مریض بگیرد.
بوسیله این عکس پزشک میتواند فتق دیسک کمر را تشخیص بدهد.
MRI بهترین راه تشخیص دیسک و فاصله مهره های کمر
در حال حاضر MRI بهترین حربه برای تشخیص دیسک, غده یا خونریزی در ستون فقرات میباشد.
اگر فتق دیسک کمر عامل کمردرد و یا درد کمر وپا باشد پزشک مربوطه در روزهای اول به مریض داروهای
تسکین دهنده و برای ۲ تا ۳ روز استراحت نسبی تجویز می کند.
اکثر بیماران، حدود ۸۰%، چند روز یا چند هفته بعد از بوجود آمدن فتق دیسک احساس بهبودی میکنند.
البته در این زمان جّراح ستون فقرات می تواند با تزریق دارو در کانال نخاعی ،Epidural injection، و یا در
کانال ریشه عصبی ،PRT، زمان بهبودی را تسریع کند.اگر بیمار بعد از ۶ هفته هنوز از درد پا و یا
بی حسی پا شکایت می کند و در طول هفته های گذشته بهبودی چندانی را احساس نکرده باید بیمار را
نزد جّراحی فرستاد که بتواند این فتق دیسک را جّراحی کند.در حال حاضر فتق دیسک در اروپا و آمریکا به
کمک میکروسکپ یا آندوسکپ جراحی می شود.
جراحی میکروسکپی فتق دیسک بدین صورت میباشد که جراح یک برش ۱ تا ۲ سانتیمتری در پوست روی دیسک مربوطه
میزند و بعدا با کمک ابزارهای مخصوص و میکروسکپ فتق دیسک را خارج و عصب مربوطه را آزاد می کند.
این جرّاحی بر حسب محل فتق دیسک و وزن و قامت بیمار ۲۵ تا۶۰ دقیقه طول می کشد.
بیمار جرّاحی شده باید حدود ۳ تا ۴ ساعت استراحت مطلق بکند و در تخت بیمار بماند.
بعد از این زمان بیمار میتواند به کمک پرستار برای مدت کوتاهی به دستشویی برود.
مریض باید روز بعد از جرّاحی به مدت ۱۵ دقیقه قدم بزند و بعد از این مدت دوباره به مدت
۱ ساعت روی تخت استراحت کند.
جراحی میکروسکپی فتق دیسک و فاصله مهره های کمر
من بیماران جرّاحی شده ام را در آلمان بسته به سن مریض و نوع جرّای بعد از ۲۴ تا ۴۸
ساعت از بیمارستان مرخص می کنم.
بسته به نوع جرّاحی, بیماران می توانند روز بعد از جرّاحی هنگام غذاخوردن بمدت ۱۰-۱۵ دقیقه روی صندلی بنشینند.بیماران جرّاحی
شده می توانند هر روز ۵ دقیقه بیشتر از روز قبل قدم بزنند یا بنشینند.معمولا نخ بخیه یک هفته بعد
از جراحی کشیده می شود.
بیما ران باید بعد از مرخص شدن از بیمارستان بمدت ۴ تا ۶ هفته از کارهای بدنی و بلند کردن
اشیائ سنگینتر از ۵ کیلوگرم اجتناب کنند.
افرادی که شغلشان راننده گی میباشد باید بمدت ۲٫۵ تا ۳ ماه از شغلشان صرفنظر کنند.بیماران جرّاحی شده باید سعی
کنند وزن اضافه شان را کم کنند و مرتبا نرمشهای مخصوصی برای قوی کردن عضلات شکم و کمر انجام بدهند.حدود
۷۵ درصد بیماران جرّاحی شده بوسیله میکروسکپ دردشان را از دست میدهند و از نتیجه جرّاحی دیسک خیلی راضی هستند.
حدود ۱۵ درصداز این بیماران جرّاحی شده بعضی موارد هنوز از درد کمر و بندرت از درد پا مینالند.
۱۰ درصد باقیمانده از این بیماران جرّاحی شده میگویند درد آنها بعد از عمل دیسک تغییری نکرده و یا حتی
بیشتر شده است.
علل بروز فاصله مهره های کمر
علل بیماری ضعیف شدن و پارگی بافت دیسک، باعث وارد آمدن فشار به رشته‌های عصبی عبوری از درون کانال ستون
فقرات میشود.
این از هم گسیختگی بافت دیسکی در اثر آسیب ناگهانی یا استرس مزمن مثلاً به علت بلندکردن مدام اشیای سنگین
یا چاقی، به وجود می‌آید.
فتق صفحه مهرهای ناشی از خم شدن از کمر بدون جمع کردن زانوها و اجرای حرکات چرخشی میباشد، چون فشار
زیادی را بر صفحه بین مهرهای وارد می‌آورد.
فشار مکرر به شکل فزاینده‌ای مقاومت صفحه را تضعیف نموده و موجب بیرون‌زدگی و فتق آن میشود.
عوامل خطرآفرین شامل کار شدید جسمی، ورزش سخت یا توان فرسا، عضلات ضعیف شکمی و پشت، وزنه‌برداری، عدم آمادگی جسمانی
و پیچش ناگهانی و شدید بدن یا پرش از ارتفاع زیاد است.
برای پیشگیری، اشیاء را با روش درست بلند کنید و برای حفظ توان و قدرت عضلانی مناسب، مرتباً ورزش کنید.
علایم بالینی ایجاد فاصله مهره های کمر
علائم پارگی صفحه بین مهرهای کمری علائم بیرون زدن دیسک بین مهرهای در قسمت تحتانی کمر و یا
پارگی صفحه بین مهرهای کمری شامل موارد زیر است:
• درد نواحی تحتانی‌تر پشت (کمر) که به خلف رانها و
قسمت پشت باسن، ران، ساق پا، یا پا انتشار دارد.
(درد سیاتیک) و معمولا در اثر حرکت شدیدتر میشود.
• گرفتگی عضلات
• تشدید درد بر اثر کشیدگی و فشار (حرکت، سرفه، عطسه، بلندکردن اشیاء، یا زور زدن و
دفع مدفوع ، دولا شدن و بالا آوردن مستقیم پا).
• از بین رفتن رفلکس‌های عمیق تاندون.
• حساسیت شدید در ناحیه توزیع ریشه‌های عصب تحت تاثیر.
• از دست دادن اختیار ادرار و مدفوع ، فلج و تحلیل رفتن و ضعف عضلات از عوارض احتمالی بیماری
هست.
علائم پارگی صفحه بین مهرهای گردن
پارگی صفحه بین مهرهای گردن در صورت بیرون زدن دیسک بین مهرهای در گردن علائم زیر بروز می‌کند:
•درد در گردن، شانه، یا در مسیر بازو به سمت دست که این درد با حرکت بدتر میشود.
• ضعف، بی‌حسی، یا تحلیل رفتن عضلات دست (اندام فوقانی)
• سفتی گردن: حرکت گردن یا پشت برای مصدوم بسیار
دشوار است و یا اصلا قادر به این کار نیست.
تشخیص مشکل و ایجاد فاصله مهره های کمر
اقداماتی که برای تأیید تشخیص انجام می‌شوند ممکن است شامل موارد زیر باشند:
• عکسبرداری از گردن یا قسمت
پایینی ستون مهرهای به کمک اشعه ایکس، از جمله انجام میلوگرام (تزریق ماده رنگی در مایع اطراف ستون مهرهای که
به هنگام عکسبرداری با اشعه ایکس به راحتی دیده میشود)
• دیسکوگرافی (تزریق ماده رنگی درون دیسک)
• سی‌تی‌اسکن
•ام آر آی MRI
درمان مشکل فاصله مهره های کمر
• #استراحت در بستر به هنگام مرحله حاد بیماری، حداقل ۲ هفته در رختخواب استراحت
کنید.
فعالیتهای طبیعی خود را با رو به بهبود گذاشتن علایم مجدداً آغاز کنید.
استراحت طولانی مدت در رختخواب به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.
در بسیاری از موارد، خود به خود بهبود می‌یابد.
از دراز کشیدن به صورت دمر و خوابیدن با بالشهای بزرگ و ضخیم همیشه باید اجتناب نمود.
مصدوم را در یک سطح صاف و محکم در راحت ترین وضعیت ممکن بخوابانید.
• در ۷۲ ساعت اول و گاهی نیز در ادامه، کیسه یخ روی ناحیه دردناک قرار دهید (در صورت مؤثر
بودن).
یخ موضعی برای کاهش درد و گرفتگی استفاده میشود).
• وارد آوردن کشش در منزل یا در بیمارستان (گاهی توصیه میشود).
استفاده از کشش متناسب (۵ الی ۸ پوند ووزنه) جهت تسکین درد در فتق صفحات بین مهرهای گردن.
• بازتوانی برای تقویت عضلات. اجرای نرمشهای انبساطی پیشرونده عضلانی و سایر روشهای کاهش تنش نیز سودمند است.
• روان درمانی یا مشاوره برای فراگیری روشهای مقابله با درد مداوم و کلافگی
• #حرارت درمانی عمقی ماورای صوتی
و بکارگیری حرارت موضعی مرطوب.
به جای این کار میتوانید از لامپ گرمایی، دوش یا حمام آب داغ، کمپرس آب داغ، یا صفحات گرم‌کننده برای
تخفیف درد استفاده کنید.
نکات بیشتر در مورد ایجاد فاصله مهره های کمر و فتق دیسک مهره ای
۱- استفاده از جورابهای ضد واریس و خمش و واشدگی متناسب پا به منظور پیشگیری از ترومبوفلبیت حائز اهمیت میباشد.
۲- داروها
تجویز داروهای ضد التهاب داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی برای کاهش التهاب اطراف پارگی دیسک برای موارد خفیف می‌توان از استامینوفن یا
ایبوبروفن استفاده کرد.
شل کننده عضلانی مثل دیازپام یا متوکاربامول (رباکسین)و مسکنها.
۳- گاهی مصرف مخدرها.
• مسهل‌ها یا نرم‌کننده‌های مدفوع برای پیشگیری از یبوست تدابیر جراحی انجام عمل جراحی برای آزاد ساختن رشته‌های عصب
از فشار وارده به آنها،در صورتی که استراحت در رختخواب فایده‌ای در رفع علایم نداشته باشد، ممکن است لازم شود.
در صورت لزوم، می‌توان بیرون‌زدگی دیسک بین مهرهای را با عمل جراحی معالجه کرد.
لامینکتومی Laminectomy برداشتن قوس خلفی مهره از طریق جراحی، برهنه کردن طناب نخاعی برای برداشت قسمتی از هسته پالیبس که
از فتق دیسک بین مهرهای بیرون زده یا پاره شده است.
جوش خوردن نخاعی قرار دادن یک گرافت استخوانی در فضای بین دیسکی که رشد کرده و دو مهره را به
هم جوش می‌دهد و سپس آنها را بی‌حرکت می‌کند.
جایی که یک دیسک برداشته میشود، در بین جسم مهرهای ممکن است ورقه‌های استخوانی قرار داده شوند.
گرافت استخوانی ممکن است از بانک استخوان یا ناحیه‌ای از استخوان خار خاصره بیمار گرفته شود.
ممکن است جراحی قدامی یا خلفی باشد.
جراحی میکروسکوپی جراحی میکروسکوپی، جهت برداشتن دیسکهای پاره شده موجب ضربه کمتر شده و تمامیت بافتی را نگه می‌دارد.
بیشتر بدانید : چه گروه‌هایی به لحاظ شغلی و سنی بیشتر دچار کمردرد می‌شوند؟
معمولاً کمردرد را در دهه‌های اول و دوم زندگی کمتر مشاهده می‌کنیم، برای این که بچه‌ها در دهه اول و دوم زندگی روپا هستند و دائم فعالیت ورزشی میکنند. این باعث میشود عضلات خوب ساخته شود، کسانی که در دهه‌های اول و دوم زندگی درد کمر دارند باید متوجه باشند که وجود نقایص تشکیلاتی استخوان‌های کمر و لغزندگی مهره‌ها روی هم موجب این کمر درد شده است. بنابراین توصیه می‌کنم جوان‌هایی که در دهه اول و دوم زندگی از کمردرد شکایت دارند بهتر است قبل از این‌که بخواهند هزینه‌های زیادی کنند
، یک عکس دینامیک ساده در حال خم شدن به جلو و به عقب بگیرند تا ببینند این مهره‌ها روی همدیگر لغزندگی دارد یا نه. دردهه‌های بالاتر معمولاً مشکلات دیسکی زیاد اتفاق می‌افتد، به این معنی که ممکن است هنگام جا به جا کردن یک جسم سنگین در اثر فشار زیادی که به ستون فقرات وارد می‌آید یکی از دیسک‌ها پاره شود و یک تکه از آن داخل کانال برود و باعث ایجاد دردکمر شود.
وقتی این درد ایجاد شود اگر زیر ریشه عصب رفته باشد، درد کمر همراه با دردی میشود که از ناحیه سرین پشت، ران، پشت ساق و روی پا و بغل و… است، بسته به این دارد کدام ریشه عصب تحت فشار قرار گرفته که به این درد، درد سیاتیک میگویند . اگر درد سیاتیکی ایجاد شد باید بیمار بررسی شود، که اولین مرحله معاینه به‌وسیله پزشک است تا تشخیص دهد که ضایعات دیگر مانند ضایعات عروقی و… باعث بروز این دردها نشده باشد.
پزشک وقتی معاینه را انجام داد و مطمئن شد که علائم، علائم سیاتیکی است، بیمار به چند روز استراحت نیاز دارد. استراحت هم باید طوری باشد که فرد فعالیت فیزیکی نداشته و بیشتر در رختخواب باشد، همین رختخواب‌های معمولی برای استراحت کافی است، اگر با داروهای ضد درد بهتر نشد، آن وقت دیسک باید بررسی شود درآن صورت ام.آر.آی یا سی تی اسکن‌های مخصوص انجام میدهند تا محل در رفتگی و وسعت دیسک را روشن کند.
کسانی که مشکل دیسک کمر دارند، نباید روی تردمیل بروند
کسانی که مشکل دیسک کمر دارند، به هیچ عنوان نباید روی تردمیل بروند، چون وقتی روی تردمیل بروند، دیسک را می‌کوبد و مشکل آنها را تشدید می‌کند. حتی آنها از وزنه هم نباید استفاده کنند، تنها می‌توانند به‌صورت خوابیده روی میز بدنسازی از وزنه‌هایی مثل هالتر برای تقویت عضلات بالاتنه استفاده کنند.
امامسأله‌ای که می‌ماند، این است، سن افراد در دهه‌های شش و هفت زندگی مقدمه‌ای برای شروع آرتروز است، آرتروز صدمات تحلیل رونده‌ای است که به دیسک وارد شده و عکس‌العمل‌های استخوانی مهره بالایی و پایینی رشد استخوانی و دیسکی به‌وجود می‌آورند که باز خود این میتواند به داخل کانال فشار بیاورد.
اگر در چند سطح باشد ممکن است کانال را تنگ کند، این تنگی کانال در دهه‌های بالا مشکلاتی به‌وجود می‌آورد. در آن صورت است تنگی کانال را باید جراحی کرد.
عصر ایران
سوراخ بین مهرهای در ستون فقرات، محل عبور نخاع است؛ اگر این فاصله به دلیل رشد بیش از حد مهره‌ها کوچک شود، باعث بروز علائم تنگی کانال نخاعی شده و در نهایت فشار زیادی بر روی ریشه عصبی وارد میشود.
در حالی که تنگی کانال نخاعی در مراحل اولیه یک بیماری جدی نیست اما در صورت پیشرفت یا درمان نشدن میتواند منجر به آسیب جدی و دائمی شود. در این مقاله از وب سایت پذیرش ۲۴ قصد داریم ضمن بررسی علائم تنگی کانال نخاعی، انواع روشهای درمان پیشگیری از تنگی کانال نخاعی را معرفی کنیم.
تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاعی به انگلیسی (Spinal Stenosis) بوده و این عارضه زمانی بروز پیدا می‌کند که یک یا چند سوراخ استخوانی (فورامینا) در ستون فقرات شروع به باریک شدن میکنند و فضا را برای اعصاب کاهش میدهند. این فرآیند میتواند در کانال نخاعی (جایی که نخاع از مرکز می‌گذرد) یا در سوراخ‌های بین مهرهای که اعصاب نخاعی از کانال نخاعی خارج می‌شوند، رخ دهد.
در واقع علت تنگی کانال نخاعی میتواند اکتسابی یا مادرزادی باشد. با توجه به محل و میزان باریک شدن این کانال در طول زمان، یک عصب نخاعی یا طناب نخاعی میتواند فشرده شود که همین موضوع باعث بروز بی حسی، سوزن سوزن شدن، درد و ضعف شود.
علائم تنگی کانال نخاعی چیست؟
تنگی کانال نخاع باعث ایجاد فشار روی طناب نخاعی یا اعصاب میشود که این عارضه میتواند باعث درد گردن و کمر شود و بر توانایی فرد برای انجام فعالیتهای روزانه تأثیر منفی بگذارد.
علائم این بیماری به تدریج به دلیل التهاب و فشرده شدن اعصاب شروع میشود و با گذشت زمان شدیدتر میشود. علائم تنگی کانال نخاعی در زنان و مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- احساس درد در پاها، عضلات ساق پا یا باسن که با ایستادن تشدید میشود.
- دردی که به یک یا هر دو ران ساطع میشود (سیاتیک)
- دردی که با نشستن، دراز کشیدن یا خم شدن به جلو بهبود می یابد.
- ضعف، بی حسی و گزگز در پاها
- کمردرد شدید که با ایستادن طولانی مدت تشدید میشود.
- گرفتگی عضلات ساق پا هنگام راه رفتن
- ضعف پا هنگام راه رفتن
- کاهش حس در پاها (تنگی کانال نخاعی و بی حسی پا)
- از دست دادن عملکرد مثانه یا روده (فشردگی شدید طناب نخاعی)
- بی حسی شدید و درد و ضعف غیر قابل تحمل در پاها (در موارد نادر)
علائم تنگی کانال نخاعی در هر شخصی متفاوت است و ممکن است شامل یکی یا چن مورد از موارد فوق باشد. برای تشخیص میزان آسیب دیدگی نخاع و تجویز بهترین روش درمانی باید به دکتر تنگی کانال نخاعی مراجعه کنید.
انواع مختلف تنگی کانال نخاعی کمر و گردن
تنگی کانال نخاعی به طور کلی به دو نوع زیر تقسیم بندی میشود:
- تنگی کانال نخاعی جانبی در کمر و گردن
سوراخ بین مهرهای نوعی حفره استخوانی است عصب نخاعی از طریق این حفره از بین دو مهره مجاور عبور می‌کند. هنگامی که یک یا چند مورد از این سوراخ‌ها باریک میشود، به آن تنگی کانال نخاعی جانبی میگویند.
در این صورت عصب نخاعی فضای کمتری دارد و با فشرده شدن ممکن است باعث اختلال در عملکرد نخاع شود. این نوع تنگی کانال نخاعی در هر قسمتی از ستون فقرات (کمر، گردنی و سینه‌ای) ممکن است رخ دهد اما به طور معمول در قسمت کمری اتفاق می‌افتد.
- تنگی کانال نخاعی مرکزی کمر و گردن
این نوع عارضه نیز در صورت تنگ شدن یکی یا تعدادی از مهره‌هایی که از کانال نخاعی محافظت میکنند رخ می‌دهد. با تنگی کانال مرکزی، طناب نخاعی فضای کمتری برای عبور دارد و در صورت فشرده شدن طناب نخاعی که میتواند منجر به بروز درد یا اختلال در عملکرد ناحیه‌ای شود که تحت فشار قرار گرفته است.
تنگی کانال مرکزی نیز در هر قسمت از ستون فقرات میتواند بروز پیدا کند اما به طور معمول در بخش گردنی و کمری اتفاق می‌افتد. با ایجاد عارضه تنگی کانال نخاعی احتمال این که حداقل ۲ سطح از ستون فقرات، مانند ناحیه گردن و کمر (تنگی پشت سر هم) را درگیر کند، افزایش می‌یابد.
در یک تقسیم بندی کلی تر، انواع تنگی کانال نخاعی از نظر محل درگیری را به دو دسته اصلی تنگی کانال نخاعی گردن و تنگی کانال نخاعی کمر تقسیم بندی میکنند. تنگی کانال نخاعی کمر شامل تمام مطالبی است که در این مقاله به شرح مفصل آن پرداخته‌ایم اما تنگی کانال نخاعی گردن را در مقاله ای دیگر بیان کردیم. اطلاعات بیشتر را در آن مطالعه کنید.
از جمله علائم تنگی کانال نخاعی گردن می‌توان به درد شدید در ناحیه گردن و کمر اشاره کرد.
در تنگی کانال نخاعی کمر نیز ریشه عصبی نخاع در قسمت کمر تحت فشار قرار گرفته و علائمی از جمله درد سیاتیک و کمر درد بروز پیدا می‌کند.
تنگی نخاع چگونه تشخیص داده می شود؟
دکتر مغز و اعصاب میتواند تشخیص تنگی نخاع را بر اساس علائم بالینی و سابقه پزشکی شخص تایید کند. از دیگر آزمایشات و روشهای تشخیص تنگی کانال نخاعی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- MRI بهترین روش برای تشخیص تنگی کانال نخاعی است. در این روش تصویربرداری پزشکی تمامی جزئیات از جمله ریشه‌های عصبی و تغییرات نخاع یا تومورهای موجود در ناحیه نخاعی قابل تشخیص است.
- اسکن توموگرافی کامپیوتری: استفاده از اشعه ایکس برای تصویربرداری در زوایای مختلف که به تعیین شکل و اندازه کانال نخاعی کمک می کند.
- میلوگرام: از CT با میلوگرافی در شرایطی که MRI در دسترس نباشد، استفاده میشود. میلگرام نوعی رنگ کنتراست که به مایع مغزی نخاعی (فضای مایع نخاعی) تزریق میشود تا کانال نخاعی و ریشه‌های عصبی را مشخص کند.
تنگی نخاع درمان میشود؟ درمان تنگی کانال نخاعی کمر
به طور کلی برای درمان تنگی کانال نخاعی دو روش جراحی تنگی کانال نخاعی و روشهای غیرجراحی (غیرتهاجمی) وجود دارد. روش جراحی برای رفع این عارضه ماندگاری بیشتری دارد اما عوارض جراحی تنگی کانال نخاعی نسبت به روشهای غیرجراحی بیشتر است.
بنابراین متخصص مغز و اعصاب ابتدا روشهای دارو درمانی و درمان گیاهی تنگی کانال نخاعی مثل ماساژ کمر با روغن‌های گیاهی مثل روغن سیاه دانه، بادام تلخ و روغن گل سرخ را به بیمار پیشنهاد می‌دهد و در صورت عدم جواب دهی، روشهای جراحی را انجام خواهد داد. در واقع روشهای غیرجراحی برای بیمارانی که علائم عصبی ندارند، مناسب‌ترین روش درمانی است.
۴ روش جراحی تنگی کانال نخاعی کمر
- عمل جراحی به روش آندوسکوپ نوعی روش کم تهاجمی محسوب میشود و برای بیمارانی که دچار تنگی کانال نخاعی خفیف هستند قابل انجام است.
- جراحی کانال نخاعی بدون گذاشتن وسیله در کانال محل عبور نخاع نوعی روش جراحی تهاجمی است.
- عمل جراحی باز برای گشاد کردن کانال نخاعی با قرار دادن وسیله،آخرین نوع جراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی است. در این روش برای مقداری از فاست‌ها برداشته شده و از پیچ و میله برای پایداری مهره‌ها استفاده میشود. این روش تنها با تشخیص دکتر تنگی کانال نخاعی انجام میشود.
- درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر یکی از روشهای موثر برای درمان این عارضه است. برای کاهش عوارض جراحی کانال نخاعی، از طریق جراحی با لیزر یا لیزر درمانی این عمل انجام میشود. در واقع پرتوهای پر انرژی لیزر در بافت نفوذ کرده و با تحریک سلول‌ها در ناحیه آسیب دیده، باعث بازسازی بافت میشود.
۸ درمان غیرجراحی برای درمان تنگی کانال نخاعی در کمر
- تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن
- داروهایی مانند مسکن‌های تسکین درد از جمله استامینوفن، پروفن، ناپروکسن و…
- داروهای گاباپنتین و پرگابالین برای رفع گزگز و بی حسی
- استفاده از داروهای ضدالتهاب برای کاهش التهاب نخاعی
- لیزر و امواج اولتراسوند میتواند به بهبود تحرک و انعطاف پذیری ستون فقرات کمک کند.
- دمنوش‌های مناسب تنگی کانال نخاعی که در طب سنتی توصیه میشود؛ مثل دمنوش آویشن، شاتره و بومادران
- توصیه‌ها تغذیه‌ای برای درمان تنگی کانال نخاعی کمر و گردن نیز هست ک میتوانید با مشورت دکتر مغز و اعصاب در برنامه غذایی خود قرار دهید، از جمله؛ حذف گوشت قرمز و غذاهای صنعتی
- فیزیوتراپی و ورزش برای درمان تنگی کانال نخاعی
در حالی که برخی افراد هنگام راه رفتن دچار درد یا بی حسی متناوب می شوند، برخی دیگر به قدری تحت تاثیر قرار می گیرند که جراحی اجتناب ناپذیر است. درمان‌های غیرجراحی برای همه بیماران تنگی کانال نخاعی کمر توصیه می‌شوند و میتوانید با مشورت پزشک خود برای درمان تنگی کانال نخاعی خود با دمنوش‌ها و عرقیجات گیاهی، داروها و ورزش‌های مناسب اقدام کنید.
جراحی تنگی کانال نخاعی اما آخرین راه درمان است و طبق آمار تنها به ۵ درصد بیماران توصیه شده است. پیشنهاد می‌کنیم اطلاعات بیشتر درباره روشهای جراحی و درمان تنگی کانال نخاعی مناسب را با مشورت دکتر تنگی کانال نخاعی بدست آورید و درمان را هرچه سریع‌تر آغاز کنید.
علت‌های شایع تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟
تنگی کانال نخاعی معمولاً توسط یک یا چند عامل زیر بروز پیدا می‌کند:
- تنگی کانال نخاعی به دلیل آرتروز ستون فقرات تنگی کانال نخاعی
هنگامی که غضروف صاف پوشاننده مفاصل فاست (که از پشت مهره‌های مجاور را به هم متصل می کند) شروع به شکستن می‌کند، استخوان ها نیز شروع به ساییدگی روی یکدیگر میکنند و ممکن است منجر به رشد غیرطبیعی استخوان شود که استئوفیت یا خار استخوانی نامیده می شود. التهاب حاصل از این عارضه و تشکیل استئوفیت میتواند به باریک شدن سوراخ‌ها کمک کند.
- بیماری دژنراتیو دیسک و بروز تنگی کانال نخاعی
هنگامی که دیسک‌ها آب خود را از دست میدهند و شروع به صاف شدن میکنند، سوراخ‌های بین مهرهای نیز شروع به باریک شدن میکنند. برآمدگی دیسک نیز میتواند فشار را به سمت داخل کانال نخاعی افزایش دهد. انحطاط دیسک همچنین می تواند فشار بیشتری بر روی مفاصل فاست وارد کند و انحطاط آنها را نیز تسریع کند.
- تنگی کانال نخاعی به علت ضخیم شدن یا کمانش رباط
رباط‌های کانال نخاعی می‌توانند استخوانی شوند (ضخیم شوند و به بافت استخوانی تبدیل شوند) و به طناب نخاعی یا اعصاب نخاعی مجاور حمله کنند. برخی از رباط ها نیز ممکن است با پیشرفت انحطاط ستون فقرات، به سمت داخل کانال نخاعی مایل شوند.
عوامل دیگری مانند تغییر شکل ستون فقرات یا رشد کیست نیز ممکن است در ایجاد تنگی در کانال‌های موجود در ستون فقرات نقش داشته باشند.
سوالات متداول درباره تنگی کانال نخاعی
چه روش هایی برای درمان تنگی کانال نخاعی وجود دارد؟
برای درمان این عارضه از روشهای جراحی تهاجمی، روشهای غیر تهاجمی مانند ورزش و فیزیوتراپی و درمان تنگی کانال نخاعی با لیزر می‌توان استفاده کرد.
علائم اصلی تنگی کانال نخاعی کمر چیست؟
عوارض تنگی کانال نخاعی شامل کمر درد، درد سیاتیک، ضعف و بی حسی، گزگز کردن پاها و… است. در صورت مشاهده هر یک از این علائم باید به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.
آیا تنگی کانال نخاعی با درد و ناراحتی همراه است؟
بله، علائم تنگی کانال نخاعی معمولا با درد بروز پیدا می‌کند. اما برای کاهش درد ناشی از این عارضه میتوانید با نظر پزشک متخصص روشهای دارو درمانی، فیزیوتراپی یا ورزش را انجام دهید.
آیا تنگی کانال نخاعی باعث بی اختیاری ادرار و مدفوع میشود؟
این عارضه معمولا باعث بی اختیاری ادرار و مدفوع نمی‌شود، مگر در سنین بالا و افراد سالخورده با درجات شدید تنگی کانال نخاعی چنین عوارضی به وجود می‌آید.
جمع بندی
تنگی کانال نخاعی یکی از عارضه‌هایی است که به دلیل وارد شدن فشار به نخاع از طرف مهره‌های ستون فقرات ایجاد میشود. در صورت بروز علائم اولیه این بیماری میتوانید از طریق پذیرش ۲۴ با دکتر مغز و اعصاب آنلاین در ارتباط باشید تا ضمن بررسی علائم، در صورت لزوم شما را به متخصص مغز و اعصاب ارجاع دهد.