تنگی کانال نخاعی (Spinal stenosis)، وضعیتی ست که در آن کانال نخاعی به‌طور غیرعادی تنگ می‌شود. این تنگی باعث می‌شود که مقدار فضای موجود برای قرار طناب نخاعی و عصب‌ها محدود گردد. با شدت گرفتن تنگی کانال نخاعی، فشاری به طناب نخاعی و عصب‌های آن وارد می‌شود و فشرده می‌شوند. تنگی کانال نخاعی می‌تواند در هر نقطه‌ای از ستون فقرات رخ دهد، اما بیشتر موارد در ناحیه‌ی گردن و پایین کمر مشاهده می‌شوند. تأثیری که این وضعیت روی ستون فقرات می‌گذارد، متغیر است.
تنگی کانال نخاعی را با نام‌های دیگری نیز می‌شناسند:
- شبه انسداد (لنگش عصبی)
- تنگی کانال نخاعی مرکزی
- تنگی کانال نخاعی فورامینال
آناتومی کانال نخاعی
کانال نخاعی از سوراخ‌های مرکزی یک سری از استخوان‌ها (مهره‌ها) تشکیل‌شده است که هرکدام در بالای دیگر سوار شده است.
- قسمت بالایی کانال نخاعی را ستون فقرات گردنی تشکیل می‌دهد، قسمت میانی شامل ستون صدری در وسط کمر و قسمت پایینی شامل ستون فقرات کمری در پایین کمر می‌شوند.
- کانال نخاعی در بالا به سر و در پایین به لگن متصل می‌شود.
- طناب نخاعی از مغز خارج می‌شود و در کانال نخاعی گذر می‌کند و تا پایین کمر ادامه می‌یابد. عصب‌ها از طناب نخاعی و از بین مهره‌های گردن و پایین کمر خارج می‌شوند که به ترتیب به کنترل دست‌ها و پاها کمک می‌کنند.
تنگی کانال نخاعی، وضعیتی است که در آن ستون فقرات تنگ و فشرده می‌شود و به طناب نخاعی فشار وارد می‌کند. این فرآیند معمولاً تدریجی است. اگر تنگی و فشردگی کم باشد، هیچ علائمی مشاهده نخواهد شد؛ اما در صورت فشردگی و تنگی بسیار زیاد، عصب‌ها بسیار فشرده می‌شوند و منجر به بروز مشکلاتی خواهد شد.
تنگی کانال نخاع به چه علت رخ می‌دهد؟
شایع‌ترین علت بروز تنی کانال نخاعی، آرتروز مفصلی یا تغییراتی در ساختار استخوانی و بافت‌های نرم ناشی از بالا رفتن سن می‌باشد. تنگی کانال نخاعی معمولاً در بیماران بالای 50 سال دیده می‌شود و با بالا رفتن سن نیز این مشکل به‌تدریج پیشرفت خواهد کرد. فرسودگی و سائیدگی ناشی از پیری می‌تواند منجر به بروز آرتروز ستون فقرات گردد که این وضعیت منجر به تنگی کانال نخاعی خواهد شد. این وضعیت همچنین می‌تواند یکی از مشکلات ناشی از تشکیل خار استخوانی (استئوفیت‌ها)، برآمدگی و دررفتگی دیسک‌های بین مهره‌ای و ضخیم شدن لیگامنت‌ها(رباط‌ها)ی بین مهره‌ها باشد.
گاهی اوقات، افزایش حرکات بین مهره‌ها می‌تواند موجب سرخوردگی یک‌مهره روی مهره دیگر شود. این مشکل که تحت عنوان سرخوردگی مهره یا اسپوندیلولیست (spondylolisthesis) می‌شناسند می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاعی نیز گردد.
البته همه‌ی افراد، با بالا رفتن دچار تنگی کانال نخاعی نمی‌شوند. برخی افراد شانس بیشتری در ابتلا به تنگی کانال نخاعی نسبت به دیگران دارند. افرادی که دارای سابقه ی خانوادگی این بیماری یا مشکلات دیگر کمری هستند، درخطر بیشتری برای ابتلا به تنگی کانال نخاعی (به خاطر صفات وراثتی) قرار دارند. همچنین افرادی که فعالیت‌های سنگین دارند و فشار زیادی به کمرشان وارد می‌کنند (مانند کارگران کارهای سنگین و ورزشکاران) نیز بیشتر از افرادی که کارهای کم‌تحرکی دارند درخطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی هستند. تنگی کانال نخاعی همچنین ممکن است در افرادی با بیماری‌های خاصی در بافت‌های پیوندی ازجمله اسپوندیلیت آنکیلوزان رخ دهد.
علائم بیماری تنگی کانال نخاع را می‌شناسید؟
علائم ابتلا به تنگی کانال نخاعی به محل بروز تنگی و فشردگی در کانال نخاعی و میزان شدت آن بستگی دارد.
علائم ناشی از فشردگی و تنگی کانال نخاعی را میلوپاتی می‌نامند. این علائم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- اختلال در تعادل
- افتادن
- افتادن اشیاء از دست
- مشکل در بستن دکمه یا برداشتن سکه‌های کوچک
- از دست دادن کنترل در کار روده‌ها و یا مثانه
علائم ناشی از فشردگی عصب‌ها را رادیکولوپاتی می‌نامند. این علائم عبارت‌اند از:
- درد
- بی‌حسی
- گزگز کردن دست‌وپا
- احساس ضعف در مسیر اعصابی که فشرده‌شده‌اند.
وقتی تنگی کانال نخاعی در ناحیه‌ی گردن رخ دهد (تنگی کانال گردنی)، ممکن است طناب نخاعی و عصب‌هایی که به دست‌ها و بازوها می‌رسند، فشرده شوند. این موضوع می‌تواند باعث بروز علائمی شود، ازجمله:
- میلوپاتی
- بی‌حسی
- گزگز کردن و سوزن دست
- ضعف یا گرفتگی در بازوها و دست‌ها
وقتی تنگی کانال در قسمت پایین کمر رخ دهد (تنگی کانال نخاعی کمری)، عصب‌هایی که به پاها و کف پاها می‌روند تحت‌فشار قرار می‌گیرند. این موضوع می‌تواند منجر به علائم زیر شود:
- درد
- بی‌حسی
- گزگز و سوزش پاها
- ضعف یا گرفتگی در پاها و کف پاها، خصوصاً سوزشی که به تدریجی با راه رفتن افزایش می‌یابد و با استراحت کردن برطرف می‌شود.
این علائم گاهی تحت عنوان شبه گرفتگی شبه انسداد – (pseudoclaudication شناخته می‌شوند زیرا علائم آنها شبیه به علائم مشکل عدم خون‌رسانی کافی به پاها است که به آن لنگش claudication میگویند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر دردی تدریجی در ناحیه‌ی گردن یا کمرتان بروز کند یا بی‌حسی و گزگز در دست‌ها و پاها حس کنید، نشانه این ست که دچار تنگی کانال نخاعی شده‌اید. اگرچه میزان شدت این علائم از دردی آزاردهنده تا دردی مختل‌کننده‌ی عملکرد فرد متغیر می‌باشد، این علائم باید توسط یک متخصص مورد ارزیابی قرار بگیرند. علل بالقوه‌ی بسیاری برای بروز این علائم وجود دارند و برخی از این علت‌ها جدی هستند. اگر علائم مشاهده‌شده برای بیش از شش هفته ادامه داشته باشند یا اگر بیمار دچار ضعف زیادی در دست‌ها و مشکلاتی در کنترل روده‌ها و مثانه شود، باید حتماً به پزشک متخصص مراجعه کند.
تشخیص بیماری
هنگام مراجعه‌ی بیمار به پزشک متخصص، سؤالاتی درباره‌ی علائم مشاهده‌شده از او پرسیده می‌شود که به آن سابقه‌ی بیماری میگویند. با این کار، پزشک می‌تواند اطلاعاتی را درباره‌ی زمان بروز اولین علائم، عوامل محرک تشدیدکننده یا کاهش‌دهنده‌ی این علائم، درمان‌هایی که قبلاً برای آنها صورت گرفته است و بیماری‌ها و مشکلات دیگری که ممکن است فرد به آنها مبتلا باشد و روی تنگی کانال نخاعی تأثیر گذاشته‌اند کسب کند.
سپس یک معاینه‌ی فیزیکی انجام خواهد داد که کشش عضلانی بیمار، رفلاکسها، حواس، تعادل و جریان خون در بیمار را آزمایش کند تا بتواند معلوم کند که آیا فرد دچار تنگی کانال نخاعی است یا خیر. مشخص کردن محلی که علائم در آنجا بروز می‌کنند می‌تواند به پزشک در تعیین اینکه کدام عصب‌ها تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی قرارگرفته‌اند، کمک کند.
پزشک متخصص بعد از بررسی سابقه‌ی بیماری و معاینه‌ی فیزیکی، آزمایش‌های دیگری را برای کمک به تشخیص قطعی تنگی کانال نخاعی توصیه خواهد کرد. این آزمایش‌ها می‌توانند شامل روش‌های عکسبرداری مانند رادیولوژی، سی‌تی‌اسکن (توپوگرافی محوری رایانه‌ای)، یا ام آر آی (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) شوند. این روش‌ها می‌توانند به تشخیص صحیح اینکه بیمار دچار آرتروز در ستون فقرات می‌باشد کمک کنند و طناب نخاعی و عصب‌هایی را تحت‌فشار هستند نشان دهند.
پزشک همچنین ممکن است آزمایشی را برای بررسی عصب‌های بیمار انجام دهد تا ببیند که آیا آسیب عصبی به خاطر تنگی کانال نخاعی ایجادشده است یا خیر. این آزمایش‌ها، مطالعات هدایت عصبی و EMG (نوار عصب و عضله) نام دارند.
روش‌های درمانی کم تهاجمی و غیرتهاجمی برای تنگی کانال نخاعی
درمان‌های مختلفی برای تنگی کانال نخاعی وجود دارند و انتخاب این درمان‌ها به میزان شدت علائم در بیمار و علت زمینه‌ای و بیماری‌های دیگری که منجر به بروز این وضعیت شده‌اند بستگی دارد. در اکثر موارد، این عارضه بدون جراحی قابل‌درمان است. انواع روش‌های غیر جراحی درمان این بیماری عبارت‌اند از:
دارو
داروهای مختلفی برای تسکین درد، التهاب و گرفتگی عضلات موجود می‌باشند. اگرچه برخی داروها بدون نسخه در داروخانه‌ها بفروش می‌رسند اما بهتر است که این داروها را با داروهایی که پزشک برای شما تجویز کرده است استفاده نکنید، مگر آنکه تحت نظارت و دستورالعمل‌های او مصرف شوند. داروهای داروخانه‌ای نیز مانند داروهای تجویزی، عوارض جانبی را در پی‌دارند.
تزریق‌ها
پرکاربردترین نوع تزریقی که برای تسکین و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی استفاده می‌شود، تزریق اپیدورال است . با انجام این نوع تزریق، داروها را (معمولاً یک استروئید) به محلی وارد می‌کنند که ریشه‌های عصبی مشخصی را احاطه می‌کنند (محل اپیدورال). این دارو به کاهش التهاب و درد شدیدی که به دست‌ها یا پاها کشیده می‌شود کمک خواهد کرد. این درمان معمولاً در مدت چند هفته در یک دوره با سه تزریق صورت می‌گیرد.
درمان فیزیکی
درمان‌های فیزیکی معمولاً ترکیبی از درمان‌های بدون تحرک و ورزش‌درمانی می‌باشند. درمان‌های بدون تحرک (درمان‌های منفعل) شامل گرما یا سرما درمانی با کیسه‌های سرد یا گرم، اولتراسوند تراپی، تحریک الکتریکی و ماساژ درمانی می‌باشند. این درمان‌ها با شل کردن عضلات گرفته و کاهش درد یا ناراحتی، کمک می‌کنند تا بیمار برای درمان‌های تحرک دار (مانند ورزش) آماده شود. تمرینات ورزشی برای درمان این عارضه شامل تمرینات کششی و تمرینات تجویزشده برای کمک به ثبات ستون فقرات، استقامت و مقاومت و افزایش میزان انعطاف‌پذیری می‌باشند.
طب سوزنی
طب سوزنی، روشی پرکاربرد برای کاهش علائم تنگی کانال نخاعی مانند درد، بی‌حسی، گزگز کردن و ضعف می‌باشد. این نوع روش درمانی در اصل از طب چینی گرفته‌شده است و اغلب همراه با روش‌های درمانی و سنتی دیگری نیز همراه می‌باشد.
برای تنگی کانال نخاعی، سوزن‌های مخصوص طب سوزنی را درست و با دقت در نقاطی قرار می‌دهند که روی ناحیه‌ای از بدن که علائم در آنجا بروز می‌کنند تأثیر می‌گذارند. به‌طور مثال، اگر بیمار دچار تنگی کانال نخاعی در منطقه‌ی پایین کمر باشد، متخصص طب سوزنی روی نقاطی تمرکز می‌کند که روی کمر، باسن، پاها و کف پاها تأثیر می‌گذارند زیرا این نواحی، نواحی هستند که در آنها بیمار علائم را احساس می‌کند.
در کنار این موارد، باید متذکر شد که قبل از اقدام به درمان با طب سوزنی حتماً با متخصص مشورت نمایید.
سایر درمان‌های مکمل
سایر درمان‌های محافظه‌کارانه و مکمل برای رفع درد و علائم تنگی کانال نخاع عبارت‌اند از:
- کیسه‌های گرم یا یخ
- ماساژ
- استفاده از بریس
- درمان رفتاری-ادراکی به شما کمک می‌کند تا با یادگیری روش‌هایی برای مقابله و کنار آمدن با علائم، بتوانید درد را در خود کنترل کنید.
خاطرنشان می‌شود که این درمان‌ها باید زیر نظر پزشک انجام شود.
طب سنتی و درمان گیاهی
در برخی موارد اشاره می‌شود که استفاده از درمان‌های گیاهی و سنتی نیز می‌تواند در رفع این بیماری مؤثر باشد ولی اکیداً توصیه می‌شود که بدون مشورت با پزشک از این درمان‌ها استفاده ننمایید. چند مورد از گیاهان مورداستفاده برای این بیماری عبارت‌اند از:
مراجعات بعدی پس از درمان تنگی کانال نخاعی چگونه است؟
مراجعات بعد از درمان نزد یک پزشک به نوع درمانی که صورت گرفته است بستگی دارد:
- اگر بیمار بدون انجام عمل جراحی درمان شده است، تعداد دفعات مراجعه به پزشک در روزهای اول بیشتر خواهد بود تا نحوه‌ی واکنش او نسبت به درمان مشخص شود. هرگاه علائم شروع به بهبودی کردند، این مراجعات کمتر می‌شوند یا فقط هنگامی‌که مسئله‌ای دارد می‌تواند به پزشک خود مراجعه کند.
- اگر بیمار تحت عمل جراحی قرارگرفته است تا سال‌ها بعد از انجام جراحی باید مراجعات منظمی داشته باشد.
نتایج و عوارض عمل جراحی و سایر درمان‌ها
در اکثر موارد، نتیجه‌ی درمان تنگی کانال نخاعی بسیار خوب و رضایت‌بخش خواهد بود. بسیاری از افراد می‌توانند با روش‌های غیر جراحی، به‌خوبی از این علائم بهبود یابند. در برخی موارد، وقتی تنگی و فشردگی شدیدتر شود، درمان‌های غیر جراحی دیگر تأثیر کافی نخواهند داشت و بنابراین روش جراحی می‌تواند گزینه‌ی مناسب‌تری برای این بیماران باشد.
در اکثر بیماران، فوراً بعد از انجام عمل جراحی جهت کاهش فشار واردشده بر عصب‌ها، بیشتر علائم در دست‌ها و پاها از بین خواهد رفت. به‌جز در موارد جدی‌تری که فشردگی عصب‌ها آن‌قدر شدید است که منجر به بروز آسیب دائمی به عصب‌ها می‌شود.
اما جراحی عوارضی نیز ممکن است به همراه آورد ازجمله احتمال خونریزی، آسیب عصبی، برگشت علائم یا پارگی پرده دور نخاع.
پیشگیری
متأسفانه، هیچ راهی برای پیشگیری از تنگی کانال نخاعی وجود ندارد. بیشتر موارد ابتلا به این عارضه، آرتروز فرسایشی است که با بالا رفتن سن رخ می‌دهد. افراد می‌تواند با حفظ تناسب‌اندام و بهبود وضعیت قرارگیری بدن، به کاهش علائم ناشی از آن کمک کنند.
اسپينال استنوزيس يا تنگي کانال نخاعي اصطلاحي است که براي توصيف تنگ شدن کانال نخاع به کار مي‌رود. اين عارضه در افرادي که سن بالاتر از 60 سال دارند، از شيوع بيشتري برخوردار است. اما ممکن است در افراد جوان‌تري که کانال نخاعي آنها به طور مادرزادي کوچکتر از حالت طبيعي است نيز مشاهده شود. تنگي کانال نخاعي معمولاً باعث بروز کمر درد و درد پا مي‌شود که شدت آن در زمان انجام فعاليت‌هايي از قبيل پياده‌وري، کم و زياد مي‌شود.
دکتر سعیدی از روش‌های تشخیصی دقیق و مدرن جهت یافتن علت زمینه‌ای که به تنگی کانال نخاعی بیمار منجر شده، استفاده کرده و بر اساس آن یک برنامه درمانی مناسب برای بیمار تجویز می‌کند.
از جمله روش‌های درمانی توصیه شده توسط دکتر سعیدی برای درمان بدون جراحی تنگی کانال نخاعی کمر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عمل بسته
- اوزون درمانی
- رادیوفرکوئنسی
- ماساژ درمانی
- طب سوزنی
- انواع روش‌های الکترودرمانی از قبیل؛ تی ان اس و مگنت درمانی
- ورزش درمانی
جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه انواع روش‌های درمانی موجود برای رفع تنگی کانال نخاعی و یا گرفتن نوبت جهت مشاوره با متخصصین ما می‌توانید با شماره 02166533245 تماس حاصل فرمایید.
فهرست مطالب
- 1 دلایل تنگي کانال نخاعي
- 2 علائم تنگی کانال نخاعی
- 3 تشخیص تنگی کانال نخاعی
- 4 درمان تنگی کانال نخاعی
- 4.1 فیزیوتراپی
- 4.2 درمان‌های دارویی
- 4.3 تزریق اپیدورال استروئیدها
- 4.4 اوزون درمانی
- 4.5 رادیوفرکانسی
- 4.6 ماساژ درمانی
- 4.7 طب سوزنی
- 4.8 تی ان اس (TENs)
- 4.9 مگنت تراپی
- 4.10 ورزش
دلایل تنگي کانال نخاعي
علت‌هاي احتمالی زیادی برای بروز تنگی کانال نخاع وجود دارد که مهم‌ترین آنها عبارت است از:
- پیری: به موازات پیر شدن بدن ما، لیگامنت‌ها (بافت‌های همبند محکم که استخوان‌های ستون فقرات یا مهره‌ها را به هم متصل می‌کنند) دچار کشیدگی و سفتی می‌شوند. همچنین ممکن است اسپورهایی (زائده‌های کوچک) بر روی استخوان‌های ستون فقرات به وجود بیاید و به داخل کانال نخاعی رشد کند. دیسک‌ها که نقش ضربه‌گیر بین مهره‌ها را دارند، شروع به سخت شدن و از دست دادن نرمی و ارتجاع‌پذیری خود می‌کنند. مفاصل فاست (سطوح پهن بر روی هر مهره که در امتداد هم، محور اصلی ستون مهره‌ها را تشکیل می‌دهند) هم به تدریج آسیب‌پذیر و شکننده می‌شوند. همه این عوامل می‌توانند باعث تنگ شدن فضای موجود در کانال نخاعی شوند.
- آرتروز: دو نوع اصلی آرتروز که می‌تواند بر ستون فقرات تأثیر منفی داشته باشد، شامل استئوآرتروز و روماتیسم مفاصل می‌باشد.
- بیرون‌زدگی دیسک کمر: نیز می‌تواند باعث تنگی کانال نخاعی شود.
- وراثت و عوامل ژنتیکی: اگر اندازه کانال نخاعی از زمان تولد به صورت مادرزادی کوچک باشد، ممکن است که در سنین جوانی و نوجوانی به تدریج علائم عارضه تنگی کانال نخاعی شروع به پدیدار شدن نماید. ناهنجاری‌های ساختاری مادرزادی در مهره‌ها و ستون فقرات هم می‌تواند باعث تنگ شدن کانال نخاعی شود.
- ناپایداری ستون فقرات یا اسپوندیلولیستزیس: این عارضه هنگامی پیش می‌آید که یکی از مهره‌ها بر روی مهره زیرین خود به طرف جلو می‌لغزد و باعث تنگ شدن کانال نخاعی می‌شود.
- تومورهای ستون فقرات: رشد غیر طبیعی بافت‌های نرم ستون فقرات می‌تواند مستقیماً از طریق ایجاد التهاب و یا رشد بافت‌ها به داخل کانال نخاعی باعث تنگ شدن این کانال شود. زوائد بافتی همچنین می‌تواند منجر به اضمحلال استخوان (از دست رفتن بافت استخوان به خاطر فعالیت شدید بعضی از سلول‌های استخوانی) و یا دررفتگی استخوان مهره و نهایتاً به هم ریختن چارچوب حمایتی ستون فقرات شود.
- تروما (آسیب‌دیدگی): سوانح و آسیب‌دیدگی‌های ناحیه کمر می‌تواند باعث دررفتگی ستون مهره‌ها و کانال نخاعی شود و یا ترک خوردگی و شکستگی‌هایی را بر روی استخوان مهره‌ها ایجاد کند که در آینده، بافت‌های زائدی بر روی آنها رشد کرده و به داخل کانال نخاعی نفوذ می‌کند.
علائم تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث بروز درد در ناحیه پایین کمر و پاها شود. این عارضه ممکن است باعث فشرده شدن اعصابی که قدرت و حس ماهیچه‌های پاها را کنترل می‌کنند، شود. علائم دیگر این عارضه عبارت است از:
- زمین خوردن مکرر و ناشی‌گری در انجام حرکات فیزیکی
- احساس درد و ناراحتی در هنگام راه رفتن
- بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، داغی یا سرد شدن پاها
تشخیص تنگی کانال نخاعی
تشخیص این عارضه می‌تواند کار خیلی سختی باشد، زیرا علائم آن ممکن است که در اثر عوارض دیگری غیر از تنگی کانال نخاعی نیز به وجود آمده باشد. معمولاً افرادی که دچار تنگی کانال نخاعی شده باشند، سابقه مشکلات کمر نداشته و اخیراً دچار مصدومیتی از این ناحیه نشده‌اند. اولین علائم بروز تنگی کانال نخاعی را اغلب می‌توان در مشکلات و ناراحتی پاها مشاهده کرد.
در بعضی از موارد ممکن است برای تعیین علت تنگی کانال نخاعی از آزمایش‌های عکسبرداری مخصوصی از قبیل ام آر آی یا سی تی اسکن استفاده شود. این آزمایش‌ها و سایر روش‌های عکسبرداری می‌تواند تصاویری حاوی جزئیات کامل استخوان‌ها و بافت‌های نرم ستون فقرات تولید کند که به تشخیص این عارضه کمک زیادی می‌نماید.
درمان تنگی کانال نخاعی
روش‌های درمانی متعددی برای تسکین عارضه تنگی کانال نخاعی وجود دارد، اما در اغلب موارد درمان‌های ساده‌ای از قبیل مصرف داروهای مسکن و استراحت می‌تواند باعث تسکین سریع علائم این عارضه شود. هدف اصلی از درمان این عارضه آن است که درد و ناراحتی بیمار هر چه سریع‌تر بهبود پیدا کند و بتواند طبق یک برنامه زمانی مشخص، فعالیت‌های عادی خود را دوباره از سر بگیرد.
فیزیوتراپی
شما با استفاده از روش‌های فیزیوتراپی می‌توانید یاد بگیرید که طرز صحیح نشستن، ایستادن و راه رفتن چگونه باید باشد تا از بدتر شدن علائم این عارضه جلوگیری شده و عامل زمینه‌ای که منجر به تنگی کانال نخاعی شده است، برطرف شود.
درمان‌های دارویی
در بعضی از موارد، فشاری که بر اعصاب نخاعی وارد می‌شود ناشی از ورم و التهاب در این ناحیه است. در این صورت، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی از قبیل آسپرین یا ایبوپروفن می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین علائم این عارضه کمک نماید.
تزریق اپیدورال استروئیدها
از این روش می‌توان برای تسکین درد ناشی از تنگی کانال نخاع و حساسیت ریشه‌های عصبی و نیز به منظور کاهش التهاب در ناحیه ستون فقرات استفاده کرد. تزریق اپیدورال همچنین می‌تواند به کاهش ورم ناشی از بیرون‌زدگی یا فتق دیسک‌های بین مهره‌ای نیز کمک کند. این روش درمانی شامل تزریق ترکیبی از داروی کورتیزون (یک استروئید ضد التهاب قوی) و یک داروی بی‌حسی موضعی است که از ناحیه پایین کمر در داخل فضای اپیدورال در ستون مهره‌ها تزریق می‌شود. تزریق اپیدورال همیشه در تسکین درد و التهاب ناشی از این عارضه موفق نیست. بنابراین از این روش تنها در مواقعی استفاده می‌شود که سایر روش‌های درمانی حفاظتی جواب نداده باشد.
اوزون درمانی
اوزون درمانی به عنوان یک روش درمانی بسیار ایمن و فاقد هر گونه عوارض جانبی برای درمان تنگی کانال نخاعی شناخته می‌شود. عملکرد روش اوزون درمانی به این صورت است که مقادیر مختلفی از اکسیژن خالص به داخل ستون فقرات و دقیقاً در محلی که درد ناشی از تنگی کانال نخاعی وجود دارد، تزریق می‌شود. اکسیژن تزریق شده باعث کاهش فشار وارد بر اعصاب شما و تسکین درد و التهاب می‌شود.
رادیوفرکانسی
در این روش از دستگاه تولید کننده امواج رادیوفرکانس برای کنترل درد استفاده می‌شود. به طوری که یک جریان خفیف از امواج رادیوفرکانس به وسیله سوزن‌های دارای روکش عایق به ناحیه ستون فقرات ارسال می‌شود تا آن دسته از اعصاب نخاعی که سیگنال‌های درد ناشی از تنگی کانال نخاع را به مغز می‌فرستند، غیر فعال سازد و به این ترتیب درد ناشی از این عارضه تسکین پیدا می‌کند.
ماساژ درمانی
ماساژ دادن یک اقدام درمانی بسیار مؤثر است که می‌تواند به صورت ماساژ آرام یا قوی و نیز ماساژ عمیق یا سطحی انجام شود. هنگامی که ماهیچه‌های اطراف ستون فقرات به دلیل درد و بی‌تحرکی ناشی از تنگی کانال نخاعی، دچار خشکی و گرفتگی شده باشند می‌توان با روش‌های ماساژ درمانی مشکل آنها را به صورت مؤثری رفع کرد.
طب سوزنی
طب سوزنی یکی از هنرهای چینی‌ها در عرصه پزشکی است که سابقه استفاده از آن به هزاران سال قبل به چین و سایر مناطق آسیای شرقی باز می‌گردد. در این روش، سوزن‌های کوچکی در محل اعصاب نخاعی و در اطراف ناحیه‌ای که علائم تنگی کانال نخاع مشاهده شده است، در بدن فرو برده می‌شود. این کار می‌تواند باعث افزایش جریان خون در ناحیه آسیب‌دیده و تسریع در روند بهبودی علائم ناشی از تنگی کانال نخاعی شود.
تی ان اس (TENs)
اصطلاح تی ان اس مخفف عبارت “تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست” می‌باشد. استفاده از دستگاه تی ان اس به عنوان بخشی از برنامه درمانی جامعی که برای تسکین درد و علائم تنگی کانال نخاعی طراحی شده است، انجام می‌گیرد. زیرا تأثیر این روش به تنهايي در تسکین درد کمر فقط به صورت کوتاه و موقتی می‌باشد. تصور می‌شود که روش تی ان اس از یکی از دو طریق زیر در کنترل درد تأثیر دارد:
تحریک در سطح اعصاب حسی – این مکانیزم بر مبنای تئوری “کنترل دروازه” (Gate control) برای تسکین درد می‌باشد. این تئوری بیان می‌کند که جریان الکتریکی حاصل از دستگاه تی ان اس از طریق مسدود کردن دروازه عصبی که درد از آن عبور می‌کند، در روند ارسال سیگنال‌های درد از محل عارضه به مغز اختلال ایجاد می‌کند.
تحریک در سطح موتور – هدف از این روش آن است که موجب آزاد شدن مواد مسکن طبیعی که در خود بدن ساخته می‌شود، گردد و از این طریق درد و التهاب را کاهش دهد.
مگنت تراپی
روش مگنت تراپی در سطح گسترده‌ای در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد و کارآیی آن در درمان کمر دردهای ناشی از تنگی کانال نخاعی در مطالعات متعددی به اثبات رسیده است. وسایل روش مگنت تراپی به شکل ساپورت‌های مخصوص کمر عرضه می‌شود.
ورزش
پیاده‌روی یک روش مفید برای افرادی است که از تنگی کانال نخاعی رنج می‌برند. زیرا یک روش غیر آسیب‌زا است و شدت آن را نیز می‌توان به سادگی بر حسب نیاز، کم و زیاد کرد. سعی کنید که هر روز یک زمان کوتاه (برای مثال در موقع ناهار در محل کار خود و یا بلافاصله بعد از آنکه از محل کار به خانه باز می‌گردید) را به پیاده‌روی اختصاص بدهید. مزیت مهم دیگری که پیاده‌روی روزانه برای شما دارد، آن است که یک فرصت بسیار خوب جهت تخلیه استرس و فشار روحی (در صورتی که نیاز داشته باشید) برای شما فراهم می‌کند. اگر برایتان مقدور باشد بهتر است که پیاده‌روی را در فضای باز انجام دهید.
شنا هم یک ورزش ایده‌آل است که به ورزیده شدن تمامی عضلات کمر شما به شیوه‌ای کاملاً ایمن و مؤثر، کمک می‌کند. همچنین آب موجب تحمل وزن بدن شما شده و فشار وارد بر کمر را کاهش می‌دهد. بنابراین می‌توانید برای تسکین درد و تقویت عضلات کمر، در آب راه بروید.
علاوه بر ورزش‌های فوق شما می‌توانید حرکات ورزشی تقویتی و کششی که توسط پزشکتان برای شما تجویز شده است را نیز انجام بدهید. شما می‌توانید بعضی از حرکات ورزشی مفید برای کمر را که در قالب شکل و تصویر برای شما نشان داده شده است، در زیر مشاهده کنید.