جزیره گرینلند (Greenland)

جزیره | گردشگری

گرینلند بزرگترین جزیره جهان مقصدی اسرارآمیز و دورافتاده در شمال اقیانوس اطلس است که بخش عظیمی از آن با لایه های ضخیم یخ پوشیده شده. این سرزمین پهناور با وجود وابستگی سیاسی به دانمارک از نظر جغرافیایی به قاره آمریکای شمالی تعلق دارد و میزبان جمعیتی اندک با فرهنگی غنی و منحصربه فرد است. سفر به گرینلند تجربه ای خاص برای علاقه مندان به طبیعت بکر پدیده های قطبی شگفت انگیز مانند شفق قطبی و یخچال های عظیم است. این مقاله راهنمای جامعی برای آشنایی با این جزیره یخی از جغرافیا و تاریخ آن گرفته تا فرهنگ اقتصاد و جاذبه های گردشگری اش خواهد بود.

معرفی گرینلند

گرینلند که در زبان محلی کالالیت نونات و به دانمارکی گرونلند نامیده می شود منطقه ای خودمختار در قلمروی پادشاهی دانمارک است. این جزیره عظیم که در شمال اقیانوس اطلس و نزدیک اقیانوس منجمد شمالی واقع شده از نظر جغرافیایی بخشی از قاره آمریکای شمالی محسوب می شود.

با جمعیتی حدود ۵۶ هزار نفر گرینلند یکی از کم تراکم ترین مناطق مسکونی در جهان است. غالب جمعیت آن را بومیان اینوئیت (اسکیموها) و اقلیت قابل توجهی از دانمارکی ها و دیگر اروپایی ها تشکیل می دهند. نام گرینلند به معنی سرزمین سبز توسط اریک سرخ نروژی که به این جزیره تبعید شده بود انتخاب شد تا آن را برای مهاجران جذاب تر کند.

اطلاعات کلی گرینلند

پایتخت و بزرگترین شهر گرینلند نوک (Nuuk) است که در زبان دانمارکی گودت هاب نیز نامیده می شود. این شهر در سواحل جنوب غربی جزیره قرار دارد و مرکز اصلی اداری و جمعیتی است.

زبان های رسمی در گرینلند شامل زبان گرینلندی (کالالیسوت) و زبان دانمارکی است هرچند انگلیسی نیز به طور فزاینده ای کاربرد دارد. واحد پول مورد استفاده کرون دانمارک (DKK) است. دین غالب مردم مسیحیت لوتری است اگرچه برخی از بومیان هنوز به باورهای سنتی جان باوری خود پایبند هستند.

جغرافیا

گرینلند با مساحتی حدود ۲٬۱۶۶٬۰۸۶ کیلومتر مربع بزرگترین جزیره غیر قاره ای در جهان است. این وسعت تقریباً معادل مساحت عربستان سعودی است. جزیره در شمال اقیانوس اطلس واقع شده و دریای گرینلند یکی از مهمترین پهنه های آبی اطراف آن است.

بیشتر مساحت گرینلند حدود ۸۰ درصد آن زیر لایه ضخیمی از یخ قرار دارد که به آن کلاهک یخی گرینلند گفته می شود و در برخی نقاط ضخامت آن به بیش از ۳ کیلومتر می رسد. بلندترین نقطه جزیره قله گون بیورن (Gunnbjørn Fjeld) است. به دلیل قرار گرفتن بخش اعظم گرینلند در بالای مدار شمالگان پدیده هایی مانند خورشید نیمه شب در تابستان و شفق قطبی در زمستان در آن مشاهده می شود.

آب و هوای گرینلند

آب و هوای گرینلند به طور کلی سرد و قطبی است. این اقلیم تحت تأثیر کلاهک یخی وسیع و موقعیت جغرافیایی آن در عرض های بالای شمالی قرار دارد. تابستان ها کوتاه و خنک هستند؛ در گرمترین ماه ها (ژوئن تا اوت) دمای هوا در مناطق ساحلی که بیشتر جمعیت در آنجا ساکن هستند معمولاً به حدود ۱۰ درجه سانتی گراد می رسد.

در سواحل جنوبی به دلیل تأثیر جریان های گرم اقیانوس اطلس شمالی دما گاهی از ۲۰ درجه سانتی گراد نیز فراتر می رود. زمستان ها بسیار سرد و طولانی هستند با دمای هوا که اغلب زیر نقطه انجماد باقی می ماند. میزان بارش در جنوب بیشتر از شمال است و عمده بارش ها به صورت برف از دسامبر تا مارس رخ می دهد. آب شدن یخچال های گرینلند به دلیل گرمایش جهانی یکی از نگرانی های عمده زیست محیطی محسوب می شود.

تاریخ

تاریخ سکونت انسان در گرینلند به هزاران سال پیش بازمی گردد زمانی که اقوام اسکیمو از کانادا به این سرزمین مهاجرت کردند. با این حال اولین تماس های ثبت شده اروپاییان با گرینلند در قرن دهم میلادی توسط نورس ها (وایکینگ های نروژی) اتفاق افتاد. اریک سرخ و همراهانش در اواخر قرن دهم در سواحل جنوبی گرینلند سکونتگاه هایی ایجاد کردند.

در قرون بعدی اقوام اینوئیت نیز در سراسر جزیره گسترش یافتند. سکونتگاه های نورس ها به تدریج از بین رفت و در اواخر قرن پانزدهم متروک شدند. دانمارک در اوایل قرن هجدهم دوباره با گرینلند ارتباط برقرار کرد و آن را به مستعمره خود تبدیل نمود. در طول جنگ جهانی دوم ایالات متحده آمریکا کنترل گرینلند را بر عهده گرفت اما پس از جنگ این جزیره دوباره به دانمارک بازگردانده شد و در سال ۱۹۵۳ به بخشی از پادشاهی دانمارک تبدیل گردید.

مردم

جمعیت گرینلند در سال های اخیر حدود ۵۶ هزار نفر تخمین زده شده است. ترکیب جمعیتی شامل اکثریت بومیان اینوئیت (کالالیت ها) و اقلیت قابل توجهی از دانمارکی ها و سایر اروپاییان است. بومیان اینوئیت شامل گروه های کالالیت اینوگوئیت و تونوئیت هستند که هر کدام فرهنگ و لهجه خاص خود را دارند.

بیشتر جمعیت در مناطق ساحلی به ویژه در سواحل جنوب غربی متمرکز شده اند. گرینلند دارای ۱۸ شهر و حدود ۶۰ روستا و اردوگاه است و بخش زیادی از مردم شهرنشین هستند. سبک زندگی سنتی مبتنی بر شکار و ماهیگیری هنوز در برخی مناطق و میان برخی گروه ها رایج است اما مدرنیزاسیون و شهرنشینی نیز در حال گسترش است.

زبان مردم گرینلند

زبان رسمی اصلی در گرینلند از سال ۲۰۰۹ زبان گرینلندی (کالالیسوت) است. این زبان بخشی از خانواده زبانی اسکیمو-آلیوت است و دارای سه گویش اصلی است. زبان گرینلندی در مدارس و ادارات استفاده می شود و نمادی مهم از هویت فرهنگی بومیان محسوب می گردد.

علاوه بر گرینلندی زبان دانمارکی نیز به طور گسترده ای در گرینلند استفاده می شود و در ادارات و آموزش عالی اهمیت دارد. انگلیسی نیز به عنوان یک زبان بین المللی به ویژه در بخش های مرتبط با گردشگری و تجارت در حال رواج است.

فرهنگ

فرهنگ گرینلند آمیخته ای غنی از سنت های بومی اینوئیت و تأثیرات اسکاندیناوی به ویژه دانمارکی است. هنر بومیان اینوئیت عمیقاً با طبیعت و حیات وحش منطقه مرتبط است و اغلب بازتابی از باورهای سنتی و اسطوره هاست. یکی از اشکال هنری معروف ساخت پیکرک های کوچک به نام توپیلاک است که از استخوان حیوانات کنده کاری می شوند و در گذشته نمادی از ارواح نیاکان یا طلسم هایی برای محافظت یا آسیب زدن به دشمن محسوب می شدند.

اقتصاد و فرهنگ گرینلند به شدت به دریا و ماهیگیری وابسته است که در زندگی روزمره و آیین ها بازتاب دارد. موسیقی رقص و داستان سرایی نیز بخش های مهمی از فرهنگ شفاهی و هنری مردم هستند. موزه ها و خانه های فرهنگ در شهرهای بزرگتر مانند خانه فرهنگ در نوک به نمایش آثار هنری و تاریخی منطقه می پردازند.

غذا در گرینلند

غذا در گرینلند به شدت تحت تأثیر محیط زیست قطبی و منابع محلی قرار دارد. رژیم غذایی سنتی عمدتاً بر پایه شکار و ماهیگیری استوار است. ماهی های مختلف مانند ماهی کاد و سالمون و همچنین میگو از اجزای اصلی غذا هستند.

گوشت حیوانات قطبی مانند گوزن شمالی فک و نهنگ نیز به طور سنتی مصرف می شود. در سال های اخیر با افزایش واردات تنوع غذایی بیشتری در دسترس قرار گرفته است اما غذاهای سنتی همچنان بخش مهمی از فرهنگ غذایی گرینلند را تشکیل می دهند. روش های نگهداری غذا مانند خشک کردن و نمک سود کردن به دلیل شرایط آب و هوایی سرد رایج هستند.

سیاست

گرینلند یک منطقه خودمختار در چارچوب پادشاهی دانمارک است. این خودمختاری در سال ۱۹۷۹ به دست آمد و در سال ۲۰۰۹ با قانون خودگردانی بیشتر تقویت شد. بر اساس این قانون گرینلند کنترل بیشتر امور داخلی خود از جمله آموزش بهداشت و منابع طبیعی را در دست دارد.

امور دفاعی و سیاست خارجی همچنان تحت مسئولیت دولت دانمارک است هرچند گرینلند در برخی مسائل بین المللی نقش فعال تری ایفا می کند. قانون خودگردانی شامل بندی است که به مردم گرینلند اجازه می دهد در صورت تمایل از طریق همه پرسی برای استقلال کامل از دانمارک اقدام کنند.

روابط با ایالات متحده آمریکا

روابط گرینلند با ایالات متحده آمریکا به ویژه از نظر استراتژیک و نظامی اهمیت دارد. ایالات متحده پایگاه هوایی بزرگی به نام پایگاه توله (Thule Air Base) در شمال گرینلند دارد که نقش مهمی در سیستم ردیابی موشکی آمریکا ایفا می کند. این پایگاه در طول جنگ سرد و پس از آن اهمیت زیادی داشته است.

در سال های اخیر به دلیل موقعیت جغرافیایی گرینلند و منابع طبیعی بالقوه آن توجه آمریکا به این جزیره افزایش یافته است. پیشنهادهای خرید گرینلند توسط ایالات متحده در گذشته و همچنین در سال ۲۰۱۹ مطرح شده که توسط دانمارک و مقامات گرینلند رد شده است. آمریکا همچنین تلاش هایی برای مقابله با نفوذ رو به رشد کشورهایی مانند چین و روسیه در منطقه قطب شمال و گرینلند داشته است.

دلیل اهمیت سیاسی گرینلند

اهمیت سیاسی گرینلند از چندین عامل ناشی می شود. موقعیت جغرافیایی آن در تقاطع مسیرهای هوایی و دریایی بین آمریکای شمالی اروپا و آسیا به ویژه با ذوب شدن یخ های قطبی و باز شدن مسیرهای کشتیرانی جدید اهمیت راهبردی آن را افزایش داده است.

گرینلند دارای منابع طبیعی غنی و دست نخورده ای از جمله نفت گاز طبیعی و عناصر کمیاب است که توجه قدرت های جهانی را به خود جلب کرده و رقابت برای دسترسی به این منابع را تشدید نموده است. حضور نظامی ایالات متحده و رقابت فزاینده بین قدرت های بزرگ در منطقه قطب شمال نیز به اهمیت ژئوپلیتیکی گرینلند می افزاید.

اقتصاد

اقتصاد گرینلند به شدت به ماهیگیری وابسته است و این صنعت ستون فقرات اقتصاد آن را تشکیل می دهد. ماهیگیری به ویژه صید میگو و ماهی بیش از ۹۰ درصد از صادرات گرینلند را شامل می شود و منبع اصلی درآمد و اشتغال است.

در سال های اخیر اکتشاف و بهره برداری از منابع طبیعی دیگر مانند مواد معدنی (آهن مس روی سرب طلا یاقوت عناصر کمیاب) و هیدروکربن ها (نفت و گاز) نیز به عنوان پتانسیل های اقتصادی آینده مطرح شده اند. با این حال توسعه این صنایع با چالش های زیست محیطی و نیاز به سرمایه گذاری کلان مواجه است. بیکاری یکی از مشکلات عمده در گرینلند است و بخش زیادی از هزینه های دولت محلی توسط کمک های مالی دانمارک تأمین می شود.

منابع طبیعی

گرینلند دارای منابع طبیعی قابل توجهی است که بخش عمده آن هنوز دست نخورده باقی مانده است. بر اساس بررسی ها این جزیره ذخایر قابل توجهی از نفت خام و گاز طبیعی دارد که در منطقه قطب شمال واقع شده اند.

علاوه بر هیدروکربن ها گرینلند غنی از کانسارهای معدنی متنوعی است. این منابع شامل سنگ آهن مس روی سرب اورانیوم فلورید طلا یاقوت و همچنین عناصر خاکی کمیاب هستند که در صنایع پیشرفته کاربرد دارند. پتانسیل این منابع معدنی توجه بین المللی را به گرینلند جلب کرده هرچند بهره برداری از آن ها نیازمند غلبه بر چالش های فنی اقتصادی و زیست محیطی است.

ماهیگیری و صنعت دریایی

ماهیگیری و صنایع مرتبط با آن بخش حیاتی و اصلی اقتصاد گرینلند را تشکیل می دهند. شرایط جغرافیایی و آب و هوایی گرینلند فرصت های محدودی برای کشاورزی فراهم می کند بنابراین مردم به طور سنتی و مدرن به منابع دریایی وابسته بوده اند.

صید میگو و انواع ماهی ها نه تنها نیازهای داخلی را تأمین می کند بلکه منبع اصلی صادرات گرینلند است و بیش از ۹۰ درصد ارزش کل صادرات را به خود اختصاص می دهد. این صنعت علاوه بر درآمدزایی اشتغال بخش قابل توجهی از جمعیت را نیز فراهم می کند و نقش محوری در زندگی و فرهنگ مردم گرینلند دارد.

تقسیمات کشوری

گرینلند از سال ۲۰۰۹ به چهار شهرداری (که معادل استان یا منطقه هستند) تقسیم شده است. این تقسیمات اداری به منظور بهبود مدیریت و ارائه خدمات محلی صورت گرفته است. چهار شهرداری گرینلند عبارتند از: سرمرسوق (Sermersooq) که پایتخت نوک در آن قرار دارد کایالک (Kujalleq) در جنوب کقاتا (Qeqqata) در غرب مرکزی و قاسیوتسوپ (Qaasuitsup) در شمال غرب.

بزرگترین منطقه حفاظت شده جهان پارک ملی شمال شرق گرینلند بخشی از هیچ یک از این شهرداری ها محسوب نمی شود و به طور مستقل اداره می گردد. این تقسیمات جغرافیایی وسیع چالش های لجستیکی و مدیریتی خاصی را به دلیل پراکندگی جمعیت و شرایط سخت آب و هوایی ایجاد می کند.

جاذبه های گردشگری و اماکن معروف گرینلند

گرینلند با طبیعت بکر و مناظر خیره کننده خود مقصدی منحصر به فرد برای گردشگران ماجراجو است. یکی از برجسته ترین جاذبه ها یخچال جیکوب شاو (Jakobshavn Glacier) در نزدیکی ایلولیسات است که به سرعت حرکت می کند و کوه های یخی عظیمی تولید می کند. این یخچال یک سایت میراث جهانی یونسکو است.

فیوردهای یخی به ویژه فیورد یخی ایلولیسات مناظری فراموش نشدنی از کوه های یخی شناور را ارائه می دهند. شفق قطبی به خصوص در ماه های زمستان پدیده ای جادویی است که در بسیاری از نقاط جزیره قابل مشاهده است. جزیره دیسکو با چشمه های آب گرم و مناظر آتشفشانی و همچنین جشنواره های زمستانی مانند جشنواره برف نوک از دیگر جاذبه های مهم گرینلند هستند. صحرای یخی و آبشارهای یخ زده نیز فرصت های بی نظیری برای تجربه طبیعت قطبی فراهم می کنند.

سفر به گرینلند

سفر به گرینلند تجربه ای خاص و متفاوت است. بهترین زمان برای بازدید به هدف سفر شما بستگی دارد. تابستان (ژوئن تا سپتامبر) برای فعالیت هایی مانند پیاده روی قایق سواری در میان کوه های یخی و لذت بردن از خورشید نیمه شب ایده آل است. در این فصل هوا معتدل تر و دسترسی به مناطق مختلف آسان تر است.

برای تماشای شفق قطبی ماه های پاییز و زمستان (به ویژه دسامبر تا فوریه) بهترین زمان هستند زمانی که شب ها طولانی و آسمان تاریک است. سفر به گرینلند نیازمند ویزا است مگر اینکه شهروند کشورهای حوزه شینگن باشید. زیرساخت های گردشگری از جمله فرودگاه ها در حال توسعه هستند تا دسترسی به این جزیره آسان تر شود.

گرینلند کجاست؟

گرینلند بزرگترین جزیره جهان است که از نظر جغرافیایی در شمال آمریکای شمالی قرار دارد اما از نظر سیاسی بخشی خودمختار از پادشاهی دانمارک محسوب می شود.

سفر به گرینلند ویزا می خواهد؟

بله سفر به گرینلند برای بیشتر ملیت ها نیاز به دریافت ویزا دارد اگرچه شهروندان کشورهای حوزه شینگن معمولاً بدون ویزا می توانند وارد شوند.

گرینلند در کدام قاره است؟

گرینلند از نظر جغرافیایی در قاره آمریکای شمالی واقع شده است اما از نظر سیاسی و تاریخی با اروپا و به ویژه دانمارک پیوند دارد.

فاصله گرینلند تا آمریکا؟

گرینلند نزدیکترین فاصله را با شمال شرقی کانادا و شمالگان ایالات متحده آمریکا دارد. فاصله بسته به نقطه مبدا و مقصد متفاوت است اما نزدیکترین نقاط ساحلی تنها چند صد کیلومتر فاصله دارند.

مساحت جزیره گرینلند دانمارک چقدر است؟

مساحت کل جزیره گرینلند حدود ۲٬۱۶۶٬۰۸۶ کیلومتر مربع است که بیشتر آن توسط لایه ضخیمی از یخ پوشیده شده است.

کاشف گرینلند کیست؟

اولین سکونتگاه های اروپایی در گرینلند توسط نورس ها به رهبری اریک سرخ در اواخر قرن دهم میلادی تأسیس شد. با این حال بومیان اینوئیت هزاران سال قبل در این جزیره زندگی می کردند.

نمایش بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا