درمان جوش صورت با دارو

جوش صورت یا آکنه یکی از شایع ترین مشکلات پوستی است که بسیاری از افراد به ویژه در دوران نوجوانی و جوانی با آن دست وپنجه نرم می کنند. این عارضه می تواند اعتمادبه نفس فرد را تحت تاثیر قرار دهد و در موارد شدیدتر منجر به ایجاد جای زخم های دائمی شود. درک عوامل ایجادکننده آکنه و انواع ضایعات آن گام اول در انتخاب روش درمانی مناسب است. تولید بیش ازحد چربی پوست (سبوم) مسدود شدن منافذ توسط سلول های مرده فعالیت باکتری Propionibacterium acnes و التهاب از دلایل اصلی بروز جوش هستند که به شکل های مختلفی مانند جوش های سرسفید سرسیاه پاپول پوستول ندول و کیست ظاهر می شوند. خوشبختانه گزینه های درمانی متعددی به خصوص درمان های دارویی برای کنترل و بهبود آکنه وجود دارد که می تواند به شما در دستیابی به پوستی سالم تر کمک کند.

علت و انواع جوش صورت

جوش صورت که از نظر پزشکی آکنه ولگاریس نامیده می شود یک بیماری التهابی مزمن پوست است که عمدتاً فولیکول های مو و غدد چربی متصل به آن ها را درگیر می کند. چهار عامل کلیدی در ایجاد آکنه نقش دارند. اولین عامل تولید بیش ازحد سبوم یا چربی توسط غدد سباسه است که معمولاً تحت تاثیر هورمون های آندروژن اتفاق می افتد. این افزایش تولید سبوم محیطی مناسب برای رشد باکتری ها فراهم می کند.

عامل دوم کراتینیزاسیون غیرطبیعی فولیکول مو است. در این فرآیند سلول های مرده پوست به درستی ریزش نمی کنند و همراه با سبوم اضافی منافذ فولیکول مو را مسدود می کنند. این انسداد منجر به تشکیل کومدون ها یا همان جوش های سرسفید و سرسیاه می شود. سومین عامل رشد و تکثیر باکتری Propionibacterium acnes (P. acnes) در داخل فولیکول های مسدود شده است. این باکتری از سبوم تغذیه کرده و مواد زائد تولید می کند.

نهایتاً پاسخ التهابی بدن به حضور باکتری ها و انسداد فولیکول عامل چهارم است. التهاب منجر به قرمزی تورم و درد در ضایعات آکنه می شود و می تواند شدت جوش ها را افزایش دهد. انواع جوش صورت بر اساس ظاهر و عمق ضایعه طبقه بندی می شوند. کومدون های بسته (جوش سرسفید) منافذ مسدود شده ای هستند که با لایه ای نازک از پوست پوشیده شده اند. کومدون های باز (جوش سرسیاه) نیز منافذ مسدود شده ای هستند که سر آن ها باز مانده و در معرض هوا اکسید شده و تیره به نظر می رسند.

ضایعات التهابی شامل پاپول ها (برجستگی های کوچک قرمز و ملتهب) پوستول ها (پاپول های حاوی چرک با نوک سفید یا زرد) و در موارد شدیدتر ندول ها و کیست ها هستند. ندول ها ضایعات بزرگ سفت دردناک و عمیق تری هستند که در زیر سطح پوست ایجاد می شوند. کیست ها نیز ضایعات بزرگ و دردناک پر از چرک هستند که عمیق ترین نوع آکنه محسوب می شوند و احتمال ایجاد جای زخم یا اسکار پس از بهبود آن ها بسیار بالاست. شناخت دقیق نوع ضایعات آکنه برای انتخاب مؤثرترین روش درمانی توسط پزشک متخصص ضروری است.

داروهای خوراکی درمان جوش صورت

درمان جوش صورت با داروهای خوراکی معمولاً برای موارد متوسط تا شدید آکنه یا زمانی که درمان های موضعی مؤثر نبوده اند تجویز می شود. این داروها از طریق جریان خون بر روی عوامل ایجادکننده آکنه در سطح سیستمیک تاثیر می گذارند.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک های خوراکی یکی از رایج ترین داروهای سیستمیک برای درمان آکنه های التهابی متوسط تا شدید هستند. این داروها با کاهش جمعیت باکتری P. acnes در فولیکول های مو و همچنین کاهش التهاب عمل می کنند. تتراسایکلین ها مانند داکسی سایکلین و مینوسایکلین اغلب به عنوان خط اول درمان آنتی بیوتیکی خوراکی تجویز می شوند. دوز معمول این داروها معمولاً روزانه بین 50 تا 100 میلی گرم است.

داکسی سایکلین و مینوسایکلین باید با معده پر مصرف شوند تا عوارض گوارشی مانند تهوع و سوزش سر دل کاهش یابد. مصرف این داروها می تواند باعث افزایش حساسیت پوست به نور خورشید (فتوسنسیتیویته) شود بنابراین استفاده از ضدآفتاب در طول درمان ضروری است. آزیترومایسین نیز یک گزینه دیگر آنتی بیوتیکی است که ممکن است برای بیمارانی که نمی توانند تتراسایکلین ها را تحمل کنند یا منع مصرف دارند تجویز شود. این آنتی بیوتیک ها معمولاً برای یک دوره چند ماهه تجویز می شوند و پس از کنترل التهاب پزشک ممکن است دوز را کاهش داده یا درمان را با داروهای موضعی ادامه دهد. استفاده طولانی مدت و بدون نظارت از آنتی بیوتیک های خوراکی می تواند منجر به مقاومت باکتریایی شود.

ایزوترتینوئین راکوتان

ایزوترتینوئین که با نام تجاری راکوتان نیز شناخته می شود یک داروی بسیار قوی و مؤثر برای درمان آکنه های شدید مقاوم به درمان و آکنه هایی است که باعث ایجاد اسکار می شوند. این دارو یک رتینوئید خوراکی است و بر هر چهار عامل اصلی ایجادکننده آکنه تاثیر می گذارد: تولید سبوم را به شدت کاهش می دهد کراتینیزاسیون غیرطبیعی را اصلاح می کند رشد باکتری P. acnes را مهار می کند و التهاب را کاهش می دهد. ایزوترتینوئین موثرترین درمان شناخته شده برای آکنه محسوب می شود و اغلب منجر به بهبود طولانی مدت یا حتی دائمی می شود.

با این حال ایزوترتینوئین عوارض جانبی قابل توجهی دارد و مصرف آن نیازمند نظارت دقیق پزشک است. شایع ترین عوارض شامل خشکی شدید پوست و مخاط (لب ها چشم ها بینی) افزایش حساسیت به نور درد مفاصل و عضلات و تغییرات در سطح چربی خون (تری گلیسرید و کلسترول) و آنزیم های کبدی است. یکی از مهم ترین عوارض جانبی ایزوترتینوئین تراتوژن بودن آن است به این معنی که می تواند باعث ناهنجاری های شدید مادرزادی در جنین شود. بنابراین استفاده از این دارو در زنان باردار و زنانی که قصد بارداری دارند مطلقاً ممنوع است و زنان در سنین باروری باید در طول درمان و تا یک ماه پس از قطع دارو از دو روش مطمئن پیشگیری از بارداری استفاده کنند.

قبل و در طول درمان با ایزوترتینوئین انجام آزمایشات خون برای بررسی وضعیت کبد و چربی خون شمارش کامل سلول های خونی (CBC) و در زنان تست بارداری الزامی است. گزارش هایی در مورد ارتباط ایزوترتینوئین با افسردگی و تغییرات خلقی وجود دارد بنابراین در بیماران با سابقه اختلالات روانی باید با احتیاط و تحت نظر مصرف شود. دوره درمان با ایزوترتینوئین معمولاً بین 4 تا 6 ماه طول می کشد و دوز بر اساس وزن بیمار و شدت آکنه تعیین می شود.

داروهای هورمونی

داروهای هورمونی عمدتاً در زنان مبتلا به آکنه هایی که به درمان های معمول پاسخ نداده اند آکنه هایی که در ناحیه پایین صورت و گردن متمرکز هستند (که اغلب نشان دهنده تاثیر هورمون هاست) یا آکنه هایی که قبل از قاعدگی تشدید می شوند استفاده می شوند. این داروها با تعدیل سطح هورمون های آندروژن که در تولید سبوم نقش دارند عمل می کنند.

اسپیرونولاکتون یک داروی ضدآندروژن خوراکی است که در دوزهای پایین (معمولاً 50 تا 200 میلی گرم روزانه) برای درمان آکنه در زنان استفاده می شود. این دارو با مسدود کردن گیرنده های آندروژن و کاهش تولید آن ها به کاهش چربی پوست و بهبود جوش ها کمک می کند. عوارض جانبی اسپیرونولاکتون ممکن است شامل بی نظمی قاعدگی حساسیت پستان افت فشار خون و افزایش سطح پتاسیم خون باشد. استفاده از این دارو در زنان باردار ممنوع است.

قرص های ضدبارداری ترکیبی حاوی استروژن و پروژستین نیز می توانند در درمان آکنه هورمونی در زنان مؤثر باشند. این قرص ها با کاهش سطح آندروژن های در گردش تولید سبوم را کاهش می دهند. انتخاب نوع قرص ضدبارداری برای درمان آکنه باید با مشورت پزشک و با در نظر گرفتن وضعیت سلامت عمومی بیمار و سایر نیازهای پیشگیری از بارداری صورت گیرد. عوارض جانبی ممکن است شامل بی نظمی های اولیه قاعدگی حساسیت پستان تهوع و در موارد نادر افزایش خطر لخته شدن خون باشد.

رتینوئیدهای خوراکی

رتینوئیدهای خوراکی دسته ای از داروها هستند که از مشتقات ویتامین A محسوب می شوند و تاثیر قدرتمندی بر فرآیندهای سلولی پوست دارند. در زمینه درمان آکنه ایزوترتینوئین (راکوتان) اصلی ترین و شناخته شده ترین داروی این دسته است که به صورت خوراکی برای درمان آکنه های شدید و مقاوم به سایر درمان ها استفاده می شود. همانطور که پیش تر ذکر شد ایزوترتینوئین بر تمام مکانیسم های ایجاد آکنه تاثیر گذاشته و منجر به بهبود چشمگیر و طولانی مدت می شود.

این داروها با تنظیم رشد و تمایز سلول های اپیتلیال فولیکول مو از انسداد منافذ جلوگیری کرده و تولید سبوم را به شدت کاهش می دهند. به دلیل قدرت بالا و عوارض جانبی بالقوه مصرف رتینوئیدهای خوراکی مانند ایزوترتینوئین حتماً باید تحت نظارت دقیق پزشک متخصص پوست و با انجام آزمایشات دوره ای صورت گیرد. سایر رتینوئیدهای خوراکی معمولاً برای درمان آکنه استفاده نمی شوند و کاربردهای دیگری در درماتولوژی دارند. بنابراین وقتی از رتینوئیدهای خوراکی در درمان آکنه صحبت می شود منظور اصلی ایزوترتینوئین است.

داروهای موضعی درمان جوش صورت

داروهای موضعی اولین خط درمان برای آکنه های خفیف تا متوسط هستند و همچنین می توانند به عنوان بخشی از درمان ترکیبی برای موارد شدیدتر استفاده شوند. این داروها مستقیماً روی پوست در ناحیه درگیر اعمال می شوند.

آنتی بیوتیک ها

آنتی بیوتیک های موضعی مانند کلیندامایسین و اریترومایسین با کاهش تعداد باکتری P. acnes روی سطح پوست و درون فولیکول ها و همچنین کاهش التهاب عمل می کنند. این داروها در فرم های مختلفی مانند ژل لوسیون یا محلول موجود هستند. آنتی بیوتیک های موضعی معمولاً یک یا دو بار در روز روی نواحی درگیر آکنه استفاده می شوند.

استفاده از آنتی بیوتیک های موضعی به تنهایی توصیه نمی شود زیرا می تواند منجر به ایجاد مقاومت باکتریایی شود. برای جلوگیری از این مشکل معمولاً آنتی بیوتیک های موضعی با بنزوئیل پراکسید ترکیب می شوند. بنزوئیل پراکسید یک عامل ضدباکتریایی قوی است که مقاومت باکتریایی در برابر آن ایجاد نمی شود و استفاده همزمان این دو دارو اثربخشی درمان را افزایش می دهد. عوارض جانبی آنتی بیوتیک های موضعی معمولاً خفیف هستند و ممکن است شامل خشکی قرمزی سوزش یا خارش موضعی باشند.

رتینوئیدها

رتینوئیدهای موضعی از مشتقات ویتامین A هستند و یکی از پایه های اصلی درمان آکنه محسوب می شوند. داروهایی مانند ترتینوئین آداپالن و تازاروتن در این دسته قرار می گیرند. رتینوئیدهای موضعی با تاثیر بر فرآیند کراتینیزاسیون به باز شدن منافذ مسدود شده کمک کرده و از تشکیل کومدون های جدید جلوگیری می کنند (اثر کومدولیتیک).

همچنین این داروها دارای خواص ضدالتهابی هستند که به کاهش قرمزی و تورم ضایعات التهابی کمک می کند. رتینوئیدهای موضعی برای درمان انواع آکنه به ویژه جوش های سرسفید و سرسیاه و همچنین آکنه های التهابی خفیف تا متوسط مؤثر هستند. عوارض جانبی شایع شامل خشکی قرمزی پوسته ریزی سوزش و افزایش حساسیت پوست به نور خورشید است. این عوارض معمولاً در هفته های اول درمان بیشتر هستند و به مرور زمان بهبود می یابند. استفاده تدریجی (مثلاً یک شب در میان) و شروع با غلظت های پایین می تواند به کاهش این عوارض کمک کند. استفاده از مرطوب کننده و ضدآفتاب در طول درمان با رتینوئیدهای موضعی ضروری است. استفاده از رتینوئیدهای موضعی در دوران بارداری توصیه نمی شود.

بنزوئیل پراکسید

بنزوئیل پراکسید یک داروی موضعی بدون نیاز به نسخه است که به دلیل خاصیت ضدباکتریایی قوی خود به طور گسترده ای در درمان آکنه استفاده می شود. این دارو با آزاد کردن اکسیژن در فولیکول مو باکتری P. acnes را از بین می برد. مزیت اصلی بنزوئیل پراکسید این است که باکتری ها به ندرت به آن مقاوم می شوند به همین دلیل اغلب به عنوان بخشی از درمان ترکیبی با آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی برای جلوگیری از مقاومت استفاده می شود.

بنزوئیل پراکسید همچنین می تواند به باز شدن منافذ مسدود شده کمک کند. این دارو در غلظت های مختلفی از 2.5٪ تا 10٪ موجود است و معمولاً توصیه می شود برای کاهش عوارض جانبی درمان با غلظت پایین تر شروع شود. عوارض جانبی شایع شامل خشکی قرمزی پوسته ریزی سوزش و گاهی تورم است. بنزوئیل پراکسید می تواند پارچه و لباس ها را سفید کند بنابراین باید در هنگام استفاده احتیاط کرد.

اسیدهای موضعی

چندین اسید موضعی مختلف برای درمان آکنه استفاده می شوند که هر کدام مکانیسم های اثر متفاوتی دارند. اسید سالیسیلیک یک بتاهیدروکسی اسید است که خاصیت لایه برداری دارد. این اسید به حل کردن سلول های مرده پوست و چربی اضافی کمک کرده و منافذ مسدود شده را باز می کند. اسید سالیسیلیک عمدتاً برای درمان آکنه های خفیف به خصوص جوش های سرسفید و سرسیاه مفید است و در بسیاری از محصولات پاک کننده و درمانی بدون نسخه یافت می شود.

اسید آزلائیک یک داروی موضعی دیگر است که دارای خواص ضدباکتریایی ضدالتهابی و کومدولیتیک (بازکننده منافذ) است. این اسید برای درمان آکنه های خفیف تا متوسط مؤثر است و همچنین می تواند به بهبود لکه های تیره (هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب) که پس از بهبود جوش ها باقی می مانند کمک کند. اسید آزلائیک معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به رتینوئیدها و بنزوئیل پراکسید دارد و ممکن است گزینه مناسبی برای پوست های حساس باشد. عوارض جانبی احتمالی شامل سوزش خارش یا قرمزی خفیف است.

عوارض جانبی داروهای درمان جوش

داروهای درمان جوش چه خوراکی و چه موضعی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند که شدت و نوع آن ها بسته به دارو و فرد متفاوت است. آنتی بیوتیک های خوراکی مانند داکسی سایکلین و مینوسایکلین می توانند باعث ناراحتی های گوارشی مانند تهوع درد معده و اسهال شوند. همچنین این داروها حساسیت پوست به نور خورشید را افزایش می دهند و در کودکان زیر 9 سال و زنان باردار منع مصرف دارند. آنتی بیوتیک های موضعی معمولاً عوارض خفیف تری دارند که شامل خشکی قرمزی پوسته ریزی یا سوزش در محل استفاده است.

ایزوترتینوئین خوراکی قوی ترین دارو با بیشترین عوارض جانبی است. خشکی شدید پوست و مخاط (لب ها بینی چشم ها) درد مفاصل و عضلات تغییرات در آزمایشات کبدی و چربی خون و افزایش حساسیت به نور از عوارض شایع هستند. مهم ترین عارضه خطر ناهنجاری شدید جنینی است که مصرف آن را در بارداری ممنوع می کند. گزارش هایی در مورد ارتباط ایزوترتینوئین با تغییرات خلقی و افسردگی نیز وجود دارد. رتینوئیدهای موضعی نیز باعث خشکی قرمزی پوسته ریزی و افزایش حساسیت به نور می شوند به ویژه در ابتدای درمان.

بنزوئیل پراکسید موضعی نیز می تواند منجر به خشکی قرمزی پوسته ریزی و سوزش شود و خاصیت سفیدکنندگی روی پارچه دارد. اسیدهای موضعی مانند اسید سالیسیلیک و آزلائیک اسید معمولاً عوارض خفیف تری مانند سوزش یا خارش موضعی دارند. داروهای هورمونی مانند اسپیرونولاکتون در زنان ممکن است باعث بی نظمی قاعدگی حساسیت پستان یا افت فشار خون شوند و در بارداری منع مصرف دارند. اطلاع از عوارض جانبی احتمالی و گزارش آن ها به پزشک برای مدیریت مناسب و ادامه درمان ضروری است.

درمان جوش صورت در گروه های خاص

درمان جوش صورت در برخی گروه های خاص مانند کودکان نوجوانان و زنان باردار یا شیرده نیازمند ملاحظات ویژه ای است. در کودکان و نوجوانان پوست ممکن است به داروهای موضعی حساس تر باشد بنابراین معمولاً درمان با غلظت های پایین تر و به صورت تدریجی شروع می شود. استفاده از آنتی بیوتیک های خوراکی مانند تتراسایکلین ها در کودکان زیر 9 سال به دلیل خطر تغییر رنگ دائمی دندان ها توصیه نمی شود و در صورت نیاز اریترومایسین ممکن است جایگزین شود. ایزوترتینوئین خوراکی نیز به دلیل نگرانی در مورد تاثیر احتمالی بر بسته شدن زودهنگام صفحات رشد استخوان در موارد شدید و مقاوم در نوجوانان با احتیاط و تحت نظارت دقیق پزشک تجویز می شود.

در زنان باردار یا شیرده انتخاب داروهای ضدجوش بسیار محدود است زیرا بسیاری از داروهای مؤثر برای آکنه به خصوص رتینوئیدهای خوراکی و موضعی تتراسایکلین های خوراکی و داروهای هورمونی می توانند برای جنین یا نوزاد مضر باشند. ایزوترتینوئین خوراکی به دلیل خطر بالای ناهنجاری مادرزادی در بارداری مطلقاً ممنوع است. رتینوئیدهای موضعی نیز به دلیل جذب سیستمیک احتمالی معمولاً در بارداری توصیه نمی شوند. گزینه های درمانی نسبتاً ایمن تر در بارداری شامل بنزوئیل پراکسید موضعی اسید آزلائیک موضعی و در موارد شدیدتر اریترومایسین خوراکی یا موضعی هستند. تصمیم گیری در مورد درمان آکنه در این گروه های خاص همواره باید با مشورت پزشک متخصص و با در نظر گرفتن فواید و خطرات احتمالی صورت گیرد.

درمان انواع خاص جوش صورت با دارو

انتخاب داروی مناسب برای درمان جوش صورت بستگی زیادی به نوع ضایعات آکنه دارد. برای درمان کومدون های بسته (سرسفید) و باز (سرسیاه) که ضایعات غیرالتهابی هستند رتینوئیدهای موضعی (مانند ترتینوئین آداپالن تازاروتن) اولین خط درمان محسوب می شوند. این داروها با تنظیم چرخه بازسازی سلول های پوست به باز شدن منافذ مسدود شده و جلوگیری از تشکیل کومدون های جدید کمک می کنند. اسید سالیسیلیک موضعی نیز برای درمان کومدون ها به ویژه جوش های سرسیاه مؤثر است.

برای درمان ضایعات التهابی مانند پاپول ها و پوستول ها داروهایی با خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی مورد نیاز است. بنزوئیل پراکسید موضعی و آنتی بیوتیک های موضعی (مانند کلیندامایسین اریترومایسین) در این موارد استفاده می شوند. اغلب از ترکیب بنزوئیل پراکسید و آنتی بیوتیک موضعی برای افزایش اثربخشی و کاهش مقاومت استفاده می شود. رتینوئیدهای موضعی نیز به دلیل خواص ضدالتهابی خود برای درمان پاپول ها و پوستول ها مفید هستند و می توانند به تنهایی یا در ترکیب با سایر داروها استفاده شوند.

در موارد آکنه های شدیدتر شامل ندول ها و کیست ها معمولاً درمان های سیستمیک (خوراکی) ضروری است. آنتی بیوتیک های خوراکی (مانند داکسی سایکلین مینوسایکلین) برای کاهش التهاب و باکتری ها تجویز می شوند. مؤثرترین درمان برای آکنه های ندولار و کیستیک شدید و مقاوم ایزوترتینوئین خوراکی است که می تواند به بهبود چشمگیر و طولانی مدت این نوع آکنه منجر شود. در زنان با آکنه های کیستیک که الگوی هورمونی دارند داروهای هورمونی مانند اسپیرونولاکتون نیز ممکن است مؤثر باشند. انتخاب درمان مناسب برای هر نوع جوش باید توسط پزشک متخصص و بر اساس شدت و گستردگی ضایعات صورت گیرد.

سایر روش های درمان جوش صورت

علاوه بر درمان های دارویی روش های دیگری نیز برای مدیریت و بهبود جوش صورت وجود دارند که می توانند به تنهایی برای موارد خفیف یا به عنوان درمان های کمکی در کنار داروها استفاده شوند. مراقبت های پوستی روزانه نقش مهمی در کنترل آکنه دارد. شستشوی ملایم صورت دو بار در روز با یک پاک کننده ملایم و غیرکومدوژنیک (که منافذ را مسدود نمی کند) به حذف چربی اضافی آلودگی ها و سلول های مرده کمک می کند. استفاده از مرطوب کننده بدون چربی برای جلوگیری از خشکی پوست به خصوص هنگام استفاده از داروهای موضعی خشک کننده ضروری است.

برخی روش های فیزیکی و زیبایی نیز می توانند در درمان آکنه یا عوارض آن مؤثر باشند. تخلیه کومدون ها توسط متخصص پوست می تواند به سرعت جوش های سرسفید و سرسیاه را برطرف کند. پیلینگ های شیمیایی با استفاده از اسیدهایی مانند گلیکولیک یا سالیسیلیک اسید به لایه برداری پوست باز کردن منافذ و بهبود ظاهر کلی پوست کمک می کنند. نوردرمانی و لیزردرمانی نیز ممکن است برای کاهش باکتری ها و التهاب در برخی موارد آکنه استفاده شوند.

سبک زندگی نیز بر آکنه تاثیرگذار است. شواهدی وجود دارد که رژیم غذایی با گلیسمی بالا (مصرف زیاد قند و کربوهیدرات های تصفیه شده) و مصرف لبنیات ممکن است در برخی افراد آکنه را تشدید کند بنابراین رعایت رژیم غذایی سالم حاوی میوه ها سبزیجات و غلات کامل توصیه می شود. مدیریت استرس نیز اهمیت دارد زیرا استرس می تواند با تاثیر بر هورمون ها تولید سبوم را افزایش دهد. استفاده از محصولات آرایشی غیرکومدوژنیک و پاک کردن کامل آرایش قبل از خواب نیز برای جلوگیری از انسداد منافذ حائز اهمیت است.

راهنمای مراجعه به پزشک متخصص پوست

تصمیم گیری در مورد بهترین روش درمانی برای جوش صورت اغلب نیازمند مشورت با پزشک متخصص پوست است. مراجعه به پزشک در شرایط زیر به طور خاص توصیه می شود: اگر آکنه شما شدید است (مانند آکنه های ندولار یا کیستیک) دردناک است یا باعث ایجاد جای زخم (اسکار) می شود. اگر آکنه شما با وجود استفاده از محصولات بدون نسخه و رعایت مراقبت های پوستی بهبود نمی یابد یا بدتر می شود.

اگر آکنه در سنین پایین (کودکی) یا در سنین بزرگسالی به خصوص در زنان بروز کرده و مشکوک به علت هورمونی هستید (همراه با علائمی مانند بی نظمی قاعدگی رشد موهای زائد یا ریزش مو). پزشک متخصص پوست می تواند نوع دقیق آکنه شما را تشخیص دهد عوامل زمینه ای احتمالی را بررسی کند (مانند مشکلات هورمونی یا مصرف داروهای خاص) و بر اساس شدت بیماری نوع پوست سن جنسیت و سابقه درمانی شما مناسب ترین و مؤثرترین برنامه درمانی شامل داروهای موضعی خوراکی یا ترکیبی از آن ها را تجویز کند.

پزشک همچنین می تواند در مورد نحوه صحیح استفاده از داروها عوارض جانبی احتمالی و نحوه مدیریت آن ها به شما آموزش دهد و روند درمان شما را پیگیری کند. مراجعه به موقع به پزشک می تواند از تشدید آکنه ایجاد عوارض مانند جای زخم و همچنین از استفاده نادرست و بی فایده از درمان های نامناسب جلوگیری کند و به شما کمک کند تا به پوستی سالم تر دست یابید.

بهترین روش درمان جوش صورت چیست؟

بهترین روش به نوع و شدت جوش بستگی دارد. برای موارد خفیف داروهای موضعی کافی هستند اما آکنه های متوسط تا شدید معمولاً به داروهای خوراکی یا ترکیبی از درمان ها نیاز دارند. مشورت با متخصص پوست برای تشخیص و درمان مناسب ضروری است.

برای درمان جوش صورت چه دارویی بخوریم؟

داروهای خوراکی شامل آنتی بیوتیک ها برای کاهش التهاب و باکتری ایزوترتینوئین برای آکنه های شدید و مقاوم و داروهای هورمونی برای آکنه های مرتبط با نوسانات هورمونی در زنان هستند. نوع دارو باید توسط پزشک تجویز شود.

قرص های درمان جوش چگونه عمل می کنند؟

قرص های آنتی بیوتیک با کاهش باکتری ها و التهاب عمل می کنند. ایزوترتینوئین تولید چربی را به شدت کم کرده و فرآیندهای پوستی را تنظیم می کند. داروهای هورمونی با تعدیل سطح هورمون های موثر بر تولید چربی کار می کنند.

چه مدت طول می کشد تا نتایج درمان دارویی جوش مشخص شود؟

نتایج درمان دارویی معمولاً تدریجی هستند. بهبود اولیه با داروهای موضعی ممکن است چند هفته طول بکشد. داروهای خوراکی مانند آنتی بیوتیک ها معمولاً پس از چند هفته تا چند ماه اثر می کنند. ایزوترتینوئین ممکن است در ابتدا باعث تشدید شود و نتایج کامل آن پس از چند ماه مشخص می شود.

آیا رژیم غذایی بر جوش صورت تاثیر دارد؟

شواهدی نشان می دهد که مصرف غذاهای با گلیسمی بالا (شیرینی جات کربوهیدرات تصفیه شده) و لبنیات ممکن است در برخی افراد باعث تشدید آکنه شود. رژیم غذایی سالم و متعادل می تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند.

آیا استرس باعث ایجاد جوش صورت می شود؟

بله استرس می تواند با افزایش تولید هورمون هایی مانند کورتیزول باعث افزایش تولید چربی پوست و تشدید التهاب شود که به بروز یا بدتر شدن جوش ها منجر می گردد.

آیا محصولات آرایشی جوش صورت را تشدید می کنند؟

بله برخی محصولات آرایشی به خصوص آن هایی که حاوی چربی زیاد یا مواد مسدودکننده منافذ (کومدوژنیک) هستند می توانند باعث ایجاد یا تشدید جوش شوند. استفاده از محصولات غیرکومدوژنیک و بدون چربی توصیه می شود.

بهترین دارو برای جوش های شدید و چرکی چیست؟

برای جوش های شدید و چرکی (ندولار و کیستیک) ایزوترتینوئین خوراکی مؤثرترین درمان است. آنتی بیوتیک های خوراکی نیز برای کاهش التهاب در این موارد استفاده می شوند. پزشک بهترین گزینه را تعیین می کند.

آیا ایزوترتینوئین راکوتان برای همه مناسب است؟

خیر ایزوترتینوئین برای همه مناسب نیست. این دارو عمدتاً برای آکنه های شدید و مقاوم تجویز می شود و به دلیل عوارض جانبی قابل توجه به خصوص خطر ناهنجاری جنینی نیازمند نظارت دقیق پزشکی است و در بارداری ممنوع است.

برای درمان جوش دوران بلوغ چه روشی مناسب است؟

درمان جوش بلوغ بسته به شدت آن متفاوت است. موارد خفیف با داروهای موضعی (بنزوئیل پراکسید رتینوئیدها) کنترل می شوند. آکنه های متوسط تا شدید ممکن است به آنتی بیوتیک های خوراکی یا در موارد بسیار شدید ایزوترتینوئین نیاز داشته باشند. مراقبت های پوستی مناسب نیز مهم است.

کمبود چه چیزی در بدن باعث جوش صورت می شود؟

جوش صورت معمولاً ناشی از کمبود ماده خاصی نیست بلکه ترکیبی از عوامل هورمونی تولید چربی باکتری و التهاب است. کمبود برخی ویتامین ها یا مواد معدنی به طور مستقیم علت اصلی آکنه محسوب نمی شود.

تفاوت جوش هورمونی و کبدی چیست؟

جوش هورمونی معمولاً در زنان بزرگسال در ناحیه پایین صورت و چانه دیده می شود و اغلب قبل از قاعدگی تشدید می گردد. جوش مرتبط با مشکلات کبدی اصطلاح رایجی در پزشکی نیست؛ مشکلات پوستی ناشی از بیماری کبد بیشتر شامل خارش زردی یا تغییرات عروقی است نه آکنه.

آیا می توان جوش سر سفید را تخلیه کرد؟

تخلیه جوش سرسفید توسط فرد غیرمتخصص توصیه نمی شود زیرا می تواند منجر به التهاب بیشتر عفونت ایجاد جای زخم و لک شود. تخلیه کومدون ها بهتر است توسط متخصص پوست و با ابزار استریل انجام شود.

چگونه یک محصول ضد جوش مناسب انتخاب کنیم؟

انتخاب محصول ضدجوش به نوع پوست و شدت آکنه بستگی دارد. برای آکنه های خفیف محصولات حاوی بنزوئیل پراکسید یا سالیسیلیک اسید مناسب هستند. برای آکنه های التهابی یا کومدون ها رتینوئیدهای موضعی تجویز می شوند. بهتر است با پزشک یا داروساز مشورت کنید.