درمان میگرن عصبی

میگرن عصبی یک اختلال عصبی پیچیده است که با سردرد شدید و تکراری بروز می‌کند. تاری دید، حالت تهوع، حساسیت به نور و صدا از دیگر علائم مربوط به این بیماری هستند که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی فرد دارند. به نحوی که ممکن است شخص بیمار از انجام فعالیت‌های روزانهٔ خود باز بماند. خوشبختانه با پیشرفت علم، روش‌های مؤثری برای تشخیص، درمان و کنترل این بیماری ارائه شده‌است. با ما همراه باشید تا دربارهٔ این اختلال و راه‌های درمان آن بیشتر بدانید:

میگرن عصبی چیست؟

بیماری میگرن یا سردرد عصبی یک نوع سردرد شدید و تکراری است که به‌طور معمول با علائمی همچون تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا همراه است. این بیماری عموماً ناشی از تغییرات در فعالیت عصبی و عوامل محیطی است که گاهی نیز ریشه در وراثت دارد. علت دقیق میگرن هنوز به‌طور کامل مشخص نشده است؛ اما فعالیت نامتعادل نورون‌های مغزی، تغییر در جریان خون در مغز و تحریک عصب‌های حسی- محیطی ازجمله عوامل مؤثر در بروز آن هستند.

عوامل محیطی مانند استرس، سروصدای زیاد، نور شدید، عدم تعادل هورمون‌ها، کاهش یا افزایش ناگهانی مصرف قهوه و الکل، خستگی و کمبود خواب نیز از عوامل تحریک‌کنندهٔ میگرن هستند. تشخیص این بیماری براساس پروندهٔ پزشکی، نشانه‌ها و علائم بیمار و انجام تست‌های جسمی و عصبی ممکن خواهد بود. بسته به نتایج آزمایش‌ها، انواع مختلفی از درمان‌ها برای شخص بیمار در نظر گرفته می‌شود. بنابراین لازم است تا فرد از مصرف خودسر داروهای مسکن پرهیز کند و تجویز دارو را برعهدهٔ پزشک متخصص بگذارد. به‌علاوه اصلاح سبک زندگی و مدیریت استرس، می‌تواند تأثیر مثبتی در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به میگرن داشته باشد.

علائم میگرن عصبی

یکی از سوالات پرتکرار این است که میگرن عصبی چه علائمی دارد؟، علائم میگرن ممکن است قبل، حین و بعد از حملهٔ سردرد ظاهر شوند. این علائم در همهٔ بیماران یکسان نیست و هر فرد بسته به شرایط مختلف، ممکن است که علائم متفاوتی را بروز دهد. از سری علائم میگرن عصبی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. سردرد

درد شدید و ناگهانی سر که معمولاً از یک ناحیه‌ٔ خاص شروع شده و به تدریج پراکنده می‌شود. شدت عود درد بین بازهٔ متوسط تا شدید است و ممکن است که تا 72 ساعت طول بکشد.

2. حساسیت به نور

افراد مبتلا به میگرن ممکن است در برابر نورهای شدید یا حتی معمولی حساسیت داشته باشند که آن را با نام فوتوفوبیا می‌شناسند.

3. حساسیت به صدا

صداهای بلند، تیز و نویزها می‌توانند برای افراد مبتلا به میگرن تحریک‌کننده باشند و سردرد را شدت بدهند.

4. تهوع و استفراغ

بسیاری از افراد مبتلا به میگرن، در اوج بیماری، حالت تهوع و استفراغ را نیز تجربه می‌کنند.

5. تغییرات بینایی

برخی از بیماران مبتلا به سردردهای عصبی، ممکن است قبل یا هم‌زمان با حمله، تغییرات در بینایی را تجربه کنند. این تغییرات شامل دیدن نقاط رنگارنگ، خطوط راه‌راه یا الگوهای غیرطبیعی است.

6. خستگی و ضعف عمومی

حملهٔ میگرن می‌تواند با احساس خستگی، ضعف عمومی و افزایش نیاز به استراحت همراه باشد.

7. اختلال در تمرکز و حافظه

بعضی از افراد مبتلا به میگرن ممکن است که در طول حمله، دچار اختلال در تمرکز، حافظه و عملکرد شناختی شوند.

مهم‌ترین خطرات میگرن عصبی چیست؟

بیماری میگرن علاوه‌بر تأثیرات مستقیم خود بر کیفیت زندگی، می‌تواند بر برخی جنبه‌های سلامت عمومی و افزایش خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها نیز تأثیرگذار باشد. در ادامه تعدادی از خطرات میگرن عصبی را بررسی می‌کنیم:

• افزایش خطر سکته مغزی

برخی از تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به میگرن و سردرهای عصبی، ممکن است که در معرض خطر بیشتری برای سکتهٔ مغزی قرار بگیرند. این خطر با عواملی مانند تغییر در فشارخون، اختلالات عروقی و التهابات مرتبط است.

• افزایش خطر بیماری‌های قلبی

بر طبق برخی از مطالعات، بیماران مبتلا به میگرن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی مانند آنژین صدری هستند.

• افسردگی

میگرن می‌تواند تأثیر زیادی بر عملکرد روان‌شناختی افراد داشته باشد و موجب افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب شود. این تأثیرات گاهی به حدی حاد می‌شود که بر تمام فعالیت‌های روزمرهٔ فر تأثیر می‌گذارد.

درمان میگرن عصبی چیست؟

درمان میگرن عصبی براساس شدت حملات و نیازهای هر فرد ممکن است متفاوت باشد. بنابراین توصیه می‌شود که فرایند تشخیص و درمان بیماری را بر عهدهٔ پزشک متخصص بگذارید و خودسرانه دارو مصرف نکنید. روش‌های درمانی زیر ازجمله روش‌های عمومی درمان میگرن هستند:

• داروهای درمانی و مسکن

بخشی از تجویزهای پزشک به تجویز داروهای مسکن و ضدالتهاب مربوط می‌شود. این داروها برای تسکین سردرد و کاهش شدت و تعداد حملات میگرن مورداستفاده قرار می‌گیرند. ازجمله این داروها می‌توان به آسپرین و ایبوپروفن، تریپتان‌ها، ارگوتامین‌ها، لاسمیدیتان، آبروگپانت و داروهای ضدتهوع مانند متوکلوپرامید اشاره کرد.

• داروهای پیشگیری

درصورتی‌که فرد سردردهای مکرر، طولانی‌مدت و شدیدی را تجربه کند، از داروهای پیشگیری در کنار داروهای ضددرد استفاده می‌شود. هدف از تجویز این داروها، کاهش دفعات حملات میگرنی، شدت حملات و ماندگاری درد است. ازجمله این داروها می‌توان به پروپرانول، آمیتریپتیلین، توپامکس، کودکسی XR و آنتی‌بادی‌های مونوکلونال CGRP اشاره کرد. نحوهٔ استفاده از این داروها براساس نیاز و مشاورهٔ پزشک تعیین می‌شود.

• مدیریت استرس و تغییر در سبک زندگی

برخی از تغییرات در سبک زندگی و مدیریت استرس، می‌تواند به کاهش شدت و تعداد حملات میگرن کمک کند. این روش‌ها شامل موارد مختلفی همچون مراقبه، یوگا، تمرین ورزشی منظم، روش‌های تنفسی عمیق و استراحت کافی است.

• درمان‌های خانگی

استفاده از کمپرس یخ، ماساژ، تکنیک‌های ریلکسیشن، تراپی‌های فیزیکی و تنظیم نور محیط، از سری درمان‌های خانگی و ضددارویی برای کنترل روند بیماری هستند.

سخن پایانی

میگرن یک اختلال نورولوژیکی است که به‌طورمعمول با سردرد شدید و تکرارشونده همراه است. این درد معمولاً یک‌طرفه است و با علائم همراهی همچون تهوع، استفراغ، حساسیت به نور و صدا همراه است. این بیماری می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر روی زندگی فرد ازجمله کاهش عملکرد روزانه، تأثیر منفی بر روابط اجتماعی و افزایش خطر ابتلای به بیماری‌های قلبی و عروقی و سکته مغزی داشته باشد. به همین دلیل توصیه می‌شود که به پزشک مراجعه کنید تا دربارهٔ این سردردها و راه‌های درمانی آن بیشتر بدانید. مهم‌ترین درمان برای کاهش تعداد حملات میگرن، مدیریت استرس و تغییر سبک زندگی است.