نظریه آموزش رادیکال که به عنوان آموزش انتقادی نیز شناخته می شود، نوعی آموزش مرتبط با سیاسی است. شناخته شده است که آموزش قدرتمند به مردم روحیه مشارکت سیاسی می دهد. بر اساس این نظریه، امروزه اشکال اساسی آموزش فریبنده تلقی می شود و تفاوت زیادی بین افراد ایجاد می کند.
پژوهشگران، نظریه پردازان و محققان نظرات متفاوتی در مورد نظریه دارند. هم معلمان و هم دانش آموزان در کسب بهترین دانش ممکن مشارکت دارند.
هدف در آموزش ریشه ای الهیات
آموزش پایه پیشنهاد می کند که به شهروندان امروزی نباید درست و نادرست آموزش داده شود. دانش مربوطه باید منتقل شود تا آنها بتوانند تشخیص دهند که چه چیزی درست است.
معلمان باید دانش آموزان را تشویق کنند که خارج از چارچوب فکر کنند و چیزهای خارج از محیط کلاس را کشف کنند. به این ترتیب سطح یادگیری و تدریس خود را بهتر درک خواهند کرد.
آموزش های مبتنی بر اقتدار برای دانش آموزان باید لغو شود. انضباط شخصی باید تشویق شود تا دانش آموزان نگرش مشارکتی و اعتماد به نفس خود را توسعه دهند.
دانش آموزان نیز بخشی از یک دموکراسی هستند و از حقوق برابر برخوردارند. بنابراین، همه آنها حق دارند از دانش خود در زندگی واقعی استفاده کنند. به این ترتیب، دانش آموزان می فهمند که چگونه دانش به دست آمده را در موقعیت های زندگی واقعی به کار ببرند.
هدف معلمان ارائه بهترین دانش و ارتقای کیفیت آموزشی است که به دانش آموزان ارائه می دهند. بنابراین، آنها نباید روی محصول تمرکز کنند. آنها باید به کار برای بهبود روابط دانش آموز و معلم ادامه دهند، که کیفیت تدریس را بهبود می بخشد.
دیدگاه های مختلف در مورد نظریه آموزش رادیکال:
نظریه پردازان و صاحب نظران دیدگاه ها و نظرات خود را در مورد نظریه تربیت رادیکال ارائه کرده اند. تعاریف و معانی زیادی برای این نظریه وجود دارد. برخی از مردم بر این باورند که تئوری برای آغاز تحولات عمده برای بهبود کیفیت آموزش مهم است. برخی نیز معتقدند که نقش مهمی در بررسی سطح تحصیلات ارائه شده در حال حاضر ایفا می کند. شناسایی بهترین شیوه ها و روش ها برای بهبود و ارتقای آموزش مهم است. علیرغم بسیاری از چنین توضیحاتی، این نظریه برای پیشرفت دانشگاهیان و مربیان در نظر گرفته شده است. به طور کلی، دگرگونی محیط آموزشی موجود. برخی نیز بر این باورند که دانش‌آموزان و معلمان باید مشارکت‌های قوی برای بهبود محیط آموزشی ایجاد کنند.
نقش موسسه:
در شرایط کنونی برخی از محققین معتقدند که موسسات آموزش دولتی به دلیل اینکه این موسسات تحت کنترل یک مرجع اجتناب ناپذیر هستند، آموزش با کیفیتی ارائه نمی کنند. بنابراین خصوصی سازی می تواند کیفیت آموزش ارائه شده را بهبود بخشد. اما برخی با این دیدگاه مخالفند. برخی معتقدند که مستقل کردن مؤسسات برای ارتقای کیفیت آموزش نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت. آزمایشی مهم در راه های جدید انتقال آموزش.