چهره انقلاب صنعتی
هنگام تصور افرادی که در طول انقلاب صنعتی زندگی می کردند ، به راحتی می توان شخصیت های رمان چارلز دیکنز را به تصویر کشید. تصور شهرهایی پر از الیور توئیست و دیوید کاپرفیلد آسان است. این تصویر از برخی جهات دقیق است. نیمه اول قرن نوزدهم شاهد چندین تحول بزرگ فناوری بود. اختراع موتور بخار روند تولید و حمل و نقل را بسیار آسان کرد و ظرف چند سال ده ها کارخانه بزرگ ظاهر شدند. فن آوری های جدید استخراج به منظور تولید زغال سنگ مورد نیاز برای تأسیس نیروگاه های جدید تولید شده است. شهروندان روستایی که بدنبال کار هستند مهاجرت خود را به شهرهای بزرگی مانند لندن و نیویورک آغاز کرده اند. هوا از قبل با مایع دود دیکنزیان پر شده بود ، اما انقلاب صنعتی نیز تأثیر زیادی بر محصولات مراقبت از پوست و استفاده از مواد آرایشی داشت. با افزایش متوسط دستمزد ، بیشتر شهروندان عادی خود را قادر به خرید صابون و آرایشی می کنند که قبلاً از دسترس خارج شده بودند.
معضل اخلاقی
با پایان قرن هجدهم ، آرایش برای همه غیر از فاحشه ها و بازیگران نامناسب در نظر گرفته شد. در حالی که این موقعیت در بیشتر قرن نوزدهم ادامه داشت ، برخی از موارد استثنایی لوازم آرایشی برای زنان مجاز بودند. هنوز هم پوست مات نشانه ای از تولد بالا در نظر گرفته می شد و در حالی که از پودرهای سنگین سرب که از یک قرن پیش وجود داشتند دیگر استفاده نمی شود ، لایه نازک اکسید روی جای آنها را گرفته است. اکسید روی مزیت یک رنگ روشن تر پوست را ایجاد می کند ، اما نسبت به پودر لکه ای که قبلا بسیار محبوب بود ، ظریف و طبیعی تر بود. سایه های ظریف و نرم دوده نیز محبوب بودند ، گرچه رژ لب و رژ همچنان تابو بودند. در حالی که بسیاری از زنان هنوز لوازم آرایشی خود را مخلوط می کنند ، اما تکنیک های مدرن تولید تولید انبوه این محصولات را آسان کرده است. اگرچه استفاده از مواد آرایشی تولید شده بسیار رواج داشت ، خرید و فروش محصولات زیبایی مناسب نبود. به همین دلیل ، اکثر فروشگاه ها آن را بدون نسخه پزشک به فروش رسانده اند. **
علی رغم ننگی که هنوز در مورد مراقبت از پوست و مواد آرایشی احاطه دارد ، برخی از زنان برای تبلیغ استفاده از آنها صحبت عمومی کرده اند. در سال 1833 ، یاكوبین ویلر كتابی را منتشر كرد ، “لوازم آرایشی جنسیت زنانه ، یا هنر مخفی تسلط و حفظ زیبایی و سلامتی در دوران پیری” كه استفاده از مواد آرایشی را به عنوان یك وسیله آرایشی تبلیغ می كرد. در حالی که دیده نمی شود زنان محترم رژ لب یا رژگونه خریداری می کنند ، دستور العمل های متعددی در مورد توصیف روش های ساختن پوماد لب در خانه منتشر شده است. این دستورالعمل ها شامل مواد پرطرفداری مانند کره ، موم ، و توت طبیعی بود که با مویز و تیکتوریا آلانا درست می شدند.***
اما برای همه زنانی که طرفدار استفاده از مواد آرایشی بودند ، بسیاری از افراد معتقد بودند که استفاده از آرایش اولین قدم برای رسیدن به زندگی گناه آلود است. چندین کتاب نیز منتشر شده است که به آرایشی و بهداشتی بدنام می کنند. به عنوان مثال ، کتاب بانوی Godey در حدود اواسط قرن منتشر شد. وی پیشنهاد کرد که به جای تلاش برای پنهان کردن اشکالات با آرایش ، زنان باید فقط به “مواد آرایشی اخلاقی” که شامل خوابیدن و پرهیز از تفریحات گناهکار مانند قمار و نوشیدن است ، اعتماد کنند.
پاکسازی راه طبیعی
با تجدید نظر در روش های تولید انبوه ، قیمت بسیاری از محصولات بهداشتی ارزان تر شده و به راحتی در دسترس است. در حالی که صابون های معطر از نیم قرن پیش جز luxury مواد لوکس به حساب می آمدند ، صابون ها اکنون در همه خانه ها به جز فقیرترین خانه ها محبوب هستند. از آنجا که زنان دیگر نمی توانستند در پشت یک لایه ضخیم پودر پنهان شوند ، تمرکز بسیار بیشتری بر روی پوست طبیعی زیبا وجود داشت. پاک کننده های خشن نیز با سهولت بیشتری تولید می شوند ، اما در عوض مواد طبیعی مراقبت از پوست ، اغلب نادیده گرفته می شوند. معمولاً از زرده تخم مرغ ، عسل و بلغور جو دوسر برای نرم شدن پوست و کاهش لکه ها استفاده می شود. از آب لیمو گاهی اوقات برای سفید شدن طبیعی پوست در چند سایه استفاده می شد. اگرچه ممکن است سلامتی درخشان طبیعی در اوایل قرن نوزدهم میلادی مورد پسند قرار گرفته باشد ، اما به زودی جای خود را به نگاه ضعیف و بیمارگونه دوران ویکتوریا داد.
منابع:
** درباره آرایش قرن نوزدهم بیشتر بخوانید اینجا: http://www.localhistories.org/cosmetics.html
*** اطلاعات بیشتر در مورد طرفداران صنعتی لوازم آرایشی را اینجا بخوانید: http://www.cosmetic-business.com/fa/showartikel.php؟art_id=1409