آخر هفته گذشته ، دو چیز متفاوت با هم همزمان بودند. ابتدا خواندن “شعر هو: فلسفه خوزه گارسیا ویلا” را که توسط رابرت ال. کینگ ، به هر حال ، یکی از بهترین کتابهای نوشتن شعرهایی است که من تا به حال خوانده ام (اگر آن را نخوانده باشم) (و من زیاد خوانده ام) و دوم اینکه ، وی مجله های قدیمی را به یک مکان جدید منتقل کرد تا در خانه استراحت کند. یكی از این مجلات یك مجله قدیمی شعر به نام “واحه” (شماره 14 به طور دقیق) است كه در سال 1976 در انگلستان منتشر شده است. وای ، فهمیدم كه در آن روزها و بسیاری از مجلات دیگر مشترک شده ام تا اشتیاق خود را برای همه چیزهای شاعرانه و در جستجوی خودم جستجو كنم. تا حد امکان در مورد مو.
سال 1976 در واقع سالی بود که من فارغ التحصیل افتخارات (درجه اول ، مگنا کام کام لود) در ادبیات انگلیسی از یک دانشگاه بریتانیا شد ، بنابراین شاید به طور منطقی نتیجه بگیریم که من چیزی در مورد ادبیات و شعر می دانم ، به خصوص ، مانند بسیاری از گزینه های تحصیل من در مورد این موضوع می چرخید. فقط با این حال ، من همچنان مشترک به الوها و دهها مجله انگلیسی دیگر مشابه حداقل حداقل دو دهه دیگر بودم و در حالی که به محتوای این مجلات نگاه می کنم ، باید از خودم بپرسم چرا؟ چرا خودم را اینگونه مجازات می کنم؟ این مجله حاوی شعر واحدی نبود ، اما حداقل 25 تلاش آیه آزاد داشت که هرکدام از گذشته قابل تشخیص نیستند. علاوه بر برخی از تجربیات اخیر وی با داستان کوتاه ، ما یک مقاله بی پروا با عنوان “صحنه ادبی (شماره 1)” داریم که بیشتر وقت خود را صرف حمله به فیلیپ لارکین (شاعر واقعی که شکل را می فهمد) و “بنیاد” او منتشر کرد ، ضمن تبلیغ شعر و سبک. زندگی پیت (علی رغم اذعان به اذعان به اینکه “سالهای گذشته کرواچ تا حدودی غمناک بود”) و البته ترویج بینش آیه آزاد به طور کلی (که البته هیچ ارتباطی با شعر یا شعر در کل ندارد) که اشاره به اجتماعی ، سیاسی ، فلسفی و کلامی دارد (بله ، همه آنها تمایل دارند که ملحد باشند یا بیشتر از روح انکار کنند – بنابراین چگونه می توان آنها را به دنیا آورد Wsi؟) آزادی. آزادی ، مرد! چه کسی می تواند با آن استدلال کند؟ بله – همیشه آن لحظه تسلیت خود برای مبارزان آزادیخواه برتر اخلاقی وجود دارد که با داشتن صندلی های راحت در انگلستان و زندگی زیبای بورژوایی خود ، می فهمند که هرج و مرج خطوط آنها به چیزی در رفاه بشریت و بقای شعر زمانه ما کمک می کند. صفات معمولی که موهایشان را توصیف می کنند ، همیشه به صورت زیر عمل می کنند: “آماده به کار” ، “محکم” ، “دقیق” ، “تاریک” ، “مات” و آنچه این به معنای واقعی است “غیر موسیقی” ، “بی نظم” است. ” یکنواخت “،” افسرده “،” غیرقابل تصور “. اما هذیان سخت می میرند.
پس از این مزخرف کافی است ، اگرچه می توانم خیلی بیشتر بنویسم. اما شما جذابیت من را به خود جلب کردید: این نویسندگان در طول پنجاه سال گذشته اجماع ابتکاری داشته اند که منجر به بیرون آمدن موهای واقعی شده است و به هر کس و سگش این امکان را داده است که در خیابان و زوزه (و بله ، برای اشاره کردن) در خیابان بایستد و پارس کند و وانمود کند که یک توده مدفوع است. در اینجا کتاب شگفت انگیز ویلا آمده است. در حقیقت ، عناوین انتهای کتاب ، دقیقاً این فاجعه. ما به نقل از جی بارینی می آموزیم ، می آموزیم که “بیشتر شعرهایی که پس از اواسط قرن بیستم سروده شده است” همانطور که هر کس می داند “یک آیه رایگان است.” اما همانطور که ویلا درخشان می گوید ، “وقتی شعری معنی دار در ذهن شروع می شود ، این معنی – به جای ساختن شعر. – آن را تضعیف می کند ، آن را پس می گیرد و نقص هنگام تولد دارد. “چه تصویری شگفت انگیز از همه آیات رایگان ، که باید در ذات آنها به معنای آن شروع شود ، زیرا با تعریف نمی تواند با فرم شروع شود ، زیرا چیزی در بر ندارد ، دارای نقص تولد است. در بیشتر موارد ، نقص هنگام تولد کشنده است ، اگرچه شاعر بزرگ می تواند شعری زنده را تولید کند که زندگی می کند – TS Eliot این کار را کرد ، اما این طور نیست چند یا حتی عادی.
بنابراین بگذارید اکنون به برخی از شگفتی های کتاب ویلا فکر کنیم ، که من به همه دوستداران شعر توصیه می کنم که بخرند و بخوانند ، اگرچه باید بگویم ویلا در تفکر خود سختگیر است و در محدودیت های خود شدید است ، که این به سلیقه همه نخواهد بود. اما استدلالهای او چنان قوی است ، تفکر او در روند نوشتن شعر چنان قوی است که من صمیمانه معتقدم که همه دست اندرکاران تفکر هنری باید عقاید وی را مورد توجه قرار دهند. اما قبل از پوشش مطالب ، باید یک کلمه در مورد ریشه و نگارش کتاب گفته شود. اعتبار باید به نویسنده کتاب داده شود؛ بله ، این کتاب توسط ویلا است ، اما او در سال 1997 درگذشت و هرگز آن را ننوشت. درعوض ، ظاهراً دانش آموز و دانش آموز وی ، رابرت ال کینگ ، در اقدامی با عشق فوق العاده ، تمام ایده ها را از سخنرانی ها و یادداشت های فعلی که در هاروارد زندگی می کنند ، گردآوری کرد. نوشتن کتاب به تنهایی دشوار است ، اما تدوین این کتاب از یادداشت ها یک دستاورد بزرگ است و فکر می کنم نسل ها برای مدت زمان طولانی می توانند از رابرت کینگ بسیار سپاسگزار باشند که او را در اینجا پیچیده کرده است. می توان درک کرد که این یک کتاب ویلا است و خود شاه را تحت کنترل خود نگه داشته است و فقط به ویلا و ویلا اجازه صحبت داده اند. این چشمگیر است
جوهر آنچه فلا و کتاب او می گویند این است که شعر نوعی هنر است که نیاز به نظم و انضباط دارد ، با ارزشی که کمتر از 10 سال نباشد ، تا هرکسی بتواند به هر جایی برسد ، یا با ارزش خود چیزی تولید کند. علاوه بر این ، شعر حول محور زبان ، موسیقی و شکل می چرخد ، اما دیدگاه آن از شکل تا حد زیادی از مقیاس ها ، ساختارها و تصاویر فراتر می رود ، هر چند که انکار نمی شود. از آنجا که این مورد است ، ویلا بخش اعظم شعرهای امروز (یعنی روزهای او را گرچه چیز زیادی تغییر نکرده است) را به عنوان “بیان خود ، که چیزی جز گفتگوی کودکانه و کودکانه نیست” توصیف می کند. این امر به این دلیل است که “بیان خود همیشه اتفاق می افتد” در حالی که “نوشتن خوب فقط اتفاق نمی افتد”. سه نتیجه مهم برای این امر وجود دارد.
اول ، شعر نثر ضروری است؛ نثر معنای خود را می گوید ، اما معنای شعر به شکلی ذاتی است و بنابراین نمی توان در غیر این صورت گفت. به عبارت دیگر ، همه نثرها قادر به دوباره سازی هستند ، اما تجدید شعر به معنای پایان دادن به وجود آن به عنوان شعر است. دوم ، نظم شعر زیبایی شناختی است ، اما از نظر فکری و اخلاقی نیز هست. همانطور که ویلا می گوید ، “مو به تمدن روح انسان تبدیل می شود.” فوراً می توان از این مسئله پی برد که چگونه با ویلا ورس ورز رایگان روبرو است. شعر نه تنها سؤال است ، بلکه شیوه زندگی ، ارزش ها و روحیه در بشر نیز به چشم می خورد. سوم ، به گفته ویلا ، شعر از بروز اختلالات روانی جلوگیری می کند! این یک ادعای شگفت انگیز است ، اما ادعای بدون سابقه و اساس نیست. او GK Chesterton را ذکر نمی کند ، اما Chesterton خاطرنشان می کند که تنها یک شاعر بزرگ انگلیسی دیوانه شده است – Cowper. به طور کلی ، آپولو ، خدای شعر نیز خدای شفابخشی و عقلانیت بود. اما ویلا به نقل از والاس استیونز اظهار داشت: “شعر یک فعالیت ادبی نیست – بلکه یک فعالیت حیاتی است – بخشی از خود زندگی است.” چقدر خوب است؟ ویلا می گوید: “برای هنر بودن ، فرم اجباری است.” فرم به این معنی است که دستور الزامی است و درخواست اجباری است به این معنی که ذهن یک دستور است اما مانند لیست خرید یا صفحه گسترده اکسل نیست. چیدمان شعر از ذهن عمیق سرچشمه می گیرد ، بنابراین جای تعجبی ندارد که تمرین آن به ثبات روانی و سلامت منجر شود.
نکته جالب دیگری که ویلا ساخته است – و من باید متوقف شوم زیرا این مقاله واقعاً طولانی است – به نقل از کریستوفر مورلی ، “شعر بیان کاملی از چیزی است که شما نمی دانید می خواهید آن را بگویید.” به عبارت دیگر ، هر شعر واقعی سفر اکتشافی است. و باز هم ، این به همین دلیل است که معانی قبلی ، و مفاهیم مهمی که می خواهید ارتباط برقرار کنید ، ممکن است نوشته های جالبی از نوعی به نام بحث یا روابط عمومی تولید کنند ، اما آنها شعر تولید نمی کنند. شعر به حدی که شاعر را غافلگیر کند وقتی که سرانجام در صفحه ظاهر می شود ، نوشته و کامل است. در حقیقت ، یک فصل عمیق در نزدیکی انتهای کتاب فقط با موضوع آخرین خط شعر وجود دارد ، و نوشتن آن چقدر دشوار است؛ در مورد خط آخر باید همه چیز را با هم جمع کند ، اما همیشه معنایی را ایجاد می کند که در ابتدا مشخص نبود. به عبارت دیگر ، در همان زمان کاملاً برجسته است! متناقض اما درست است.
فکر می کنم به اندازه کافی برای ترغیب شما گفته ام ، امیدوارم که بیرون بروید و این کتاب عالی و شگفت انگیز درباره شعر را از ویلا بخرید. بار دیگر ، رابرت کینگ بخاطر کار عشقی که برای این کار به او داده ایم و از استادش در تضمین عدم از بین رفتن این ایده های مهم دنیا ، شایسته تشکر و قدردانی عمیق ما هستیم ، اما می تواند ادامه یابد و تازه بماند.