بسیاری از شرکت ها مدیریت کسب و کار ، مسئولیت اجتماعی و محیط زیست را رهبری کرده اند. خود انگیزشی این شرکت ها ستودنی است. اما سهم چنین شرکت هایی هنوز بسیار ناچیز است. من همیشه تعجب می کنم که چگونه یک سازمان می تواند سرمایه گذاری در جامعه و محیط را تشویق کند. چگونه یک سازمان می تواند شرکای خود را متقاعد کند که بدون اهمیت اقتصادی سرمایه گذاری کنند؟
پس از افزایش پول و سقوط شرکت هایی مانند Enron ، World Com ، Tyco و دیگران ، شرکت ها متوجه شدند که مدیریت کسب و کار برای بقای طولانی مدت مهم است. اهمیت رفتار اخلاقی توسط شرکت ها به دلیل مزایای احترام به جامعه و رشد برند شناخته شده است ، که به معنی افزایش فروش در بلند مدت است. ما نمونه های زیادی از محصولات داریم که شرکت ها حتی با وجود نقص های جزئی آنها را به خاطر می آورند. این اقدامات باعث افزایش قیمت برند در دراز مدت شده است. اما مسائل بزرگتر مانند جامعه و محیط زیست هنوز توجه سازمانها را به خود جلب نمی کند زیرا هیچ تأثیر قابل مشاهده ای بر این مسائل در نهایت یا بقای آن وجود ندارد. در این زمینه ، من فکر می کنم تبادل کربن یک اقدام راهگشا است که مشوق سازمان ها برای مشارکت در حفاظت از محیط زیست است. اخیراً ، رویدادهای زیادی در “تجارت کربن” با افزایش حجم معاملات ، افتتاح صرافی های جدید و ظهور ابزارهای جدید قابل خرید و آزمایش روی داده است. در هند ، بسیاری از شهرها و شرکت های هندی روی کار آمدند و دی اکسید کربن می فروشند.
“تجارت کربن” چیست؟ برای خوانندگان تازه وارد این دوره ، کلمه “کربن” در مبادله کربن نمادی از دی اکسید کربن است که بیشترین گاز تولید شده است. انتشار گازهای دیگر را می توان با شرایط مشابه دی اکسید کربن ثبت و محاسبه کرد. اساس بدهی کربن را می توان در پروتکل کیوتو در سال 1997 جستجو کرد ، که همه کشورها را ملزم می کرد تا پایان سال 2012 انتشار گازهای گلخانه ای را تا 5 درصد (نسبت به سطح 1990) کاهش دهند ، یا برای کسانی که به آن تعلق دارند هزینه بپردازند. به او. کشورهایی که به گرمایش جهانی کمک قابل توجهی کرده اند تمایل دارند مستقیماً از سودهای کلان و استانداردهای بالای زندگی بهره مند شوند. از سوی دیگر ، آثار منفی گرمایش زمین در سراسر جهان احساس می شود. ایده این پروتکل این است که کشورهای توسعه یافته را ملزم به پرداخت غرامت و ارائه پاداش به کشورهایی که از شیوه های زیست محیطی خوب پیروی کرده اند ، کند. کشورهای در حال توسعه با فناوری پاک شروع می کنند و به کسانی که با فناوری های کثیف ادامه می دهند پاسخ می دهند. در بین مردم به عنوان “Cap and Trade” شناخته می شود.
قوانین و رویه های مربوط به روش “Cap and Trade” تا زمان توافقنامه مراکش در سال 2001 اجرا نشد. سه روش مکانیکی برای اجازه دادن به شرکت های کثیف (شامل بخش هایی مانند تولید برق ، فولاد ، شیشه ، سیمان ، سرامیک و کاغذ) اعمال شد. برای به دست آوردن حق آلودگی فراتر از محدوده / سقف مشخص شده. این مکانیزم ها عبارتند از مکانیسم توسعه پاک (CDM) ، پیاده سازی مشترک (JI) و تبادل انتشار. CDM و JI پروژه های زیست محیطی هستند که انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش داده و اعتبار کربن تولید می کنند. اعتبارات کربن را می توان از نهادهایی خریداری کرد که انتشار گازهای آنها را آلوده می کنند. یارانه های آلودگی ویژه ای به سازمان های آلاینده (مانند حقوق آلودگی مانند EUA – بودجه اتحادیه اروپا) تعلق می گیرد. این یارانه ها را می توان در تجارت گازهای گلخانه ای فروخت.
شرکتهای آلاینده بیش از حد مجاز می توانند یکی از سه مرحله را انجام دهند.
»اولین گزینه پرداخت مالیات در پایان دوره رعایت است که به طور کلی بسیار زیاد است.
»گزینه دوم خرید آلاینده های آلاینده (مانند EUA) از شرکتی تحت تجارت Emission Trading است که کمتر از اندازه آن را آلوده می کند.
»و گزینه سوم خرید اعتبار کربن از یک پروژه CDM یا JI است. منشورهای کربنی تولید شده توسط CDM / JI و Pollution Allowances بازار کربن فعلی را تشکیل می دهند.
خریداران اعتبار کربن اروپا و ژاپن هستند. بازارهای مبتنی بر کمک هزینه آلودگی عبارتند از گروه انتشار اروپا (EU ETS) ، طرح کاهش گازهای گلخانه ای نیو ساوت ولز ، بورس آب و هوای شیکاگو (CCX) و طرح تجاری انتشار انگلستان (UK ETS). در سال 2007-2006 ، بازار کربن رشد کرد. از این میان ، ETS اتحادیه اروپا بزرگترین بازار کربن است و کاملاً با پروتکل کیوتو مطابقت دارد. بر اساس گزارش بانک جهانی ، بازار کربن در سال 2006 به 30 میلیارد دلار رسید. بازار اوراق قرضه کربنی ، از جمله CDM و JI ، در سال 2006 به 146.2 میلیارد دلار میلیون دلار رسید که سه برابر سال 2005 است. سه ماه سال 2007 از کل نرخ مبادله 2006 فراتر رفت. این بدیهی است که معاملات کربن ثابت خواهد ماند. اما مانند هر روش نوآوری دیگری ، مشکلات اولیه خود را داشت. اتحادیه اروپا در توزیع دستمزد بسیار لیبرال است. در نتیجه ، تغییراتی در قیمت ETS اتحادیه اروپا ایجاد شده است. همچنین ، جبران خسارت از فاز I (05 ژانویه تا 07 دسامبر) مجاز به فاز دوم (08 ژانویه تا 10 دسامبر) نبود. اینها باعث سقوط بازار شد. مرحله اول را به عنوان یک تجربه یادگیری در نظر بگیرید ، ضرب و شتم در مرحله 2 ETS EU تشدید می شود. ادامه بازاریابی و بانکداری با اعتبار کربن نیز انجام خواهد شد.
اگرچه تجارت کربن گامی در جهت درست است ، اما نمی توان آن را آخرین راه حل مشکلات زیست محیطی در نظر گرفت. میزان تغییرات آب و هوایی مستلزم تغییرات عمده در شیوه کار صنعت برای ایجاد محیطی تمیزتر است. اینها شامل سرمایه گذاری دولتی و خصوصی در تحقیق و توسعه فناوری های پاک تر و انتشار ، تغییرات سیاست ها و سیاست های اقتصادی برای ارتقاء حفاظت از محیط زیست و حذف یارانه های ناپایدار برای سوخت و فناوری بالا می شود. در واقع ، طراحی یک سیستم مکانیکی قابل اجرا ، مسئولیت سیاستمداران را در قبال محیط و جامعه سلب نمی کند.
تجارت کربن از دو جهت عمده بر من تأثیر گذاشته است. اول ، این نماد یک رویکرد هیجان انگیز و راه شکن و ایجاد بازارهای جدید برای مقابله با گرمایش زمین است ، که از روشهای سنتی مانند مالیاتهای مستقیم و قوانین نظارتی فاصله می گیرد. این یک نمونه معمولی از هوش انسان است. بر اساس داده های انتشارات سال 2005 ، میزان انتشار CO2 در سال 2005 بین 50 تا 200 معیار کاهش یافت. تنها در سال 2006 ، 493 معیار انتشار CO2 توسط مسیر پروژه مسدود یا از بین رفت. کارهای محیطی تحت CDM / JI. با تعدیل سیاست های بیشتر ، تجارت کربن در آینده قوی تر می شود. در چنین جعبه ای ، راه حل های تغییر پارادایم من را از روش سنتی دور می کند و به دنبال راه های جدیدی برای برخورد با مشکلات هستم. دوم ، من از وعده تجارت کربن برای کشورهای در حال توسعه خوشحالم.
هند ، به عنوان یک کشور توسعه یافته ، پروتکل کیوتو را به عنوان یک کشور غیر ضمیمه اول امضا کرده است. فقط کشورهای ضمیمه اول موظف به محدود کردن و کاهش محموله ها هستند. این بدان معناست که هنوز هیچ محدودیتی برای هند وجود ندارد و هند می تواند پروژه های زیست محیطی را بر عهده گرفته و انتشار کربن را به کشورهای ضمیمه اول به دلیل رعایت آنها بفروشد. GFL & SRF دو شرکت هندی هستند که در سال 2006 به ترتیب اوراق کربن به ارزش 87 میلیون دلار و 37 میلیون دلار به فروش رساندند. این فروش به سود خوب آنها کمک کرد و تنها کاری که آنها انجام دادند نصب و راه اندازی زباله سوز برای دفع آلاینده های HFC23 (زباله های صنعتی) بود. تجارت کربن به طور کلی از کسب و کارها سود می برد و سود بیشتری کسب می کند. بسیاری از پروژه های زیست محیطی که به نظر می رسد توسط کسب و کارهای سنتی انجام نشده است ، اکنون به دلیل تجارت کربن تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند. هند نیز برای چنین پروژه هایی بودجه دریافت می کند. بانک جهانی 10 میلیون دلار برای شرکت تامین مالی زیرساخت هند برای تأمین مالی پروژه های “پاک” جمع آوری کرده است ، که الهام بخش دیگری برای توسعه پروژه های زیست محیطی است ، در غیر این صورت این کار به صورت قانونی انجام نشده است. با رشد 8 درصدی هند در سال ، اکنون زمان مناسبی برای معرفی فناوری پاک است زیرا هند در آینده بر اساس فناوری پاک عمل خواهد کرد ، بر خلاف کشورهای امروزی که به فناوری ماندوتو گیر کرده اند.
بهترین بخش نقش روستایی هند در بازار نوظهور تجارت کربن است. اولین مورد در سال 2004 بود ، زمانی که شهری در هند به نام “Powerguda” وام کربن 645 دلاری به بانک جهانی فروخت. این دی اکسید کربن از CO2 ذخیره شده توسط Bio Diesel (پیشگام در هند) است که از درختان Pongamia 4500 استخراج شده است. بیو دیزل در مقایسه با بنزین هوا را به هیچ وجه آلوده نمی کند. از آن زمان ، بسیاری از شهرها پیروی از این روند را آغاز کرده اند. در هند ، 75 درصد مردم در روستاها زندگی می کنند و توجه به این نکته بسیار دلگرم کننده است که تجارت کربن درهای توسعه روستاهای هند را باز کرده است.
تجارت کربن در اینجا باقی مانده است و نوید یک محیط سالم و سالم برای فرزندان و نسلهای آینده ما را می دهد. مثال هم افزایی ایجاد شده بین اهداف زیست محیطی و اهداف اقتصادی تجارت کربن در سایر زمینه ها مانند رفاه اجتماعی ، فرهنگ سازمانی و غیره قابل تقلید است.