شرکت کننده: آیا باید مراقبت کنیم؟

[ad_1]
به نظر می رسد کلمه شرکت کننده با بیانیه ای که این ماموریت حدود یک دهه پیش بیان کرده مد شده است. شما به صورت شفاهی وارد فعالیتهای روزمره در سطح مربوط می شوید. بیشتر کارآفرینان ممکن است احساس کنند که این شرح مختصری از افراد و سازمانهایی است که برای تجارت ما مهم هستند. آیا باید حساسیت بیشتری نسبت به همنوعان خود داشته باشیم؟ باید انجام شود. اما اول از نظر بازاریابی. موفقیت در بازاریابی فراتر از فروش به مشتری (که عامل اصلی آن هستند) است. ما از طریق کسانی که ما را می بینند یا می شنوند شهرت و تولید می کنیم. چه کسی از محصولات ما استفاده می کند؟ چه کسی کانال هایی را برای گفتگو با ما یا به اشتراک گذاشتن این ایده با رسانه ها فراهم می کند. ما کالاها را از تأمین کنندگان بانک ها وام دهندگان و حسابداران می فروشیم. ما به جامعه اعتماد می کنیم و کارمندان و مشتریان خود را تأمین می کنیم. ما از زیرساخت های ارائه شده توسط سایر نهادها و شرکت های سیاسی استفاده می کنیم. همه ما در یک دنیا هستیم. در عوض ممکن است فکر کنیم برای حمایت از توانایی آنها در انجام کاری که به آنها نیاز داریم چیزی برای پس دادن داریم. به همین دلیل روابط با همکاران در جمع آوری کمک مالی بسیار مهم است. به همین دلیل قانون تجارت سال 2006 مدیران تجاری را ملزم می کرد که منافع شرکا را در مدیریت تجارت و نه فقط منافع وام دهندگان را در نظر بگیرند. برخی از منتقدین برای محدود کردن بدهی اولویت برخی از بانک ها را نسبت به بدهی کارت اعتباری تعیین کرده اند. عدم رعایت قانون و قانون حاکم بر انطباق ممکن است عامل دیگری در منافع شرکا باشد. مسئولیت اجتماعی را می توان دغدغه شرکت های بزرگ حاکم بر شرکتی دانست اما به طور خلاصه برنامه تجاری را تعریف می کند. انتظار می رود تیم بزرگی توسط مدیر ایجاد شود. بیایید نگاهی بیندازیم به دسته های مختلف رهبران مشارکتی که ممکن است لازم باشد در نظر بگیرید و چرا: آنها سرمایه گذاری می کنند و می خواهند تصمیم بگیرند که آیا بازده رضایت بخش است – حتی در یک برنامه منظم. • مصرف کنندگان: نیازی نیست که زیاد بگوییم که خون خود را در اولویت قرار می دهیم. آنها درآمد و همچنین بازخورد برای کمک به ما در مبارزه با رقابت فراهم می کنند • تأمین کنندگان: در یک زنجیره تولید یا تولید موانع ابزاری برای افزودن ارزش به ما می دهند. رابطه منحصر به فرد سرمایه ای در نظر گرفته می شود که باید مسح و حمایت شود. آنها را نادیده بگیرید و ممکن است به روزرسانی خشک شود. یا ممکن است آنها ترجیح دهند با رقبا مذاکره کنند. خط لوله تولید: چه تأمین کننده و چه مشتری تحت تأثیر قرار بگیرند ممکن است تحریک چشم سانسور وجود داشته باشد. به عنوان مثال اگر یک خرده فروش بزرگ نیاز به رد پای کم کربن دارد باید برای پیگیری لیست برای پاسخگویی به آن پاسخ دهد. • انجمن: همه کاربران در مکان های دیگر هستند خدمات جمع آوری خرید گزارش های کنار جاده ای.به عبارت دیگر حتی اگر مشتری در مکان دیگری باشد تحت تأثیر محیط موجودیت شرکت است. معلمان فروشندگان خانواده و دوستان بر کارکنان و نگرش آنها نسبت به کارفرمایان تأثیر می گذارند • سیاست: کسانی که تصمیم به سرمایه گذاری در زیرساخت ها می گیرند. کسانی که در محیط کار می کنند ؛ مرخصی استحقاقی استحقاقی – همه اینها را می توان به عنوان یک شرکت کننده در یک شرکت در نظر گرفت که به غیر از تخلف نیازی به گزارش نیست. آیا این فقط به خواهر و برادرهای ما نمی رسد یا می توانیم برای خودمان چیزی یاد بگیریم؟ همانطور که در بالا پیشنهاد شد شرکت کنندگان در تعریف چگونگی اداره یک کسب و کار فقط الزامات قانونی را در نظر نمی گیرند بلکه در مورد تجارت بیشتر نیز هستند. رسیدن به خواسته صاحب خانه مهم است اما در نظر گرفتن اعتبار شرکت نیز مهم است. بنابراین آیا نباید کاری کنیم که افرادی که ما را لمس می کنند درباره ما که یک تجارت کوچک را اداره می کنیم مثبت فکر کنند؟ مطمئناً اگر این موضوع را درک کنیم تأمین کنندگان ما می خواهند بیشتر با ما مذاکره کنند. جامعه محلی می خواهد ما از آن استفاده کنیم. مشتریان ما با ما خواهند ماند. اگر به مثالی نیاز دارید فقط شکایت فروشگاه کادبری را بررسی کنید. این بدان معنا نیست که همه گروه های شرکت کننده باید اولویت داشته باشند. همچنین نمی توان از همه مزایا مراقبت کرد. به دست آوردن تعادل مناسب در منافع شرکا ممکن است دشوار باشد اما ما را از آزمایش نجات نمی دهد مگر اینکه آنها برای همراهی با ما به آنها احتیاج داشته باشند. پس چرا وقتی به نظرسنجی های مشتری یا کارمندان – همه گروه های ذینفع – فکر می کنید به ارزیابی دیگران نیز فکر نمی کنید؟ بعضی اوقات می تواند برای کارگردان مفید باشد که نظرات همکارانش را مرور کند. و بهترین راه برای رسیدن به آن
[ad_2].