[ad_1]
حقیقت رایج بشری این است که وقتی چیزی محبوب می شود همیشه مخالفت وجود دارد. بنابراین اکنون که رسانه های اجتماعی به بخشی جدایی ناپذیر از زندگی روزمره ما تبدیل شده اند مردم از قدرت خود متنفر شده اند و انواع توهین ها ظاهر شده است. متوجه شدم که اولین زمزمه قدرت و قدرت پیدا کرد و در کتاب های معتبری مانند فوربس و فاکس نیوز ظاهر شد (به شوخی – حتما گوش کنید). منتقدان حتی یک عبارت روان پریشی جدید برای توجیه ادعای خود ایجاد کرده اند – اختلال اضطراب رسانه های اجتماعی – که می تواند به اختصار SMAD باشد.
تعدادی از مطالعات در دو سال گذشته انجام شده است که نشان می دهد این بیماری جدید می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:
- به دوستانی که به تازگی این ویترین مجموعه سکه های دست ساز جدید را که دیده اید خریدند حسادت کنید
- شرم بر شما که زیاد در مورد اینکه چرا باید به گربه ها وضعیت شهروندی داده شود صحبت می کنید
- این احساس ناتوانی می کند که ببیند دوستی برای تهیه یک سس خوشمزه برنده جایزه نوبل شده است
- بعد از اینکه فهمیدید هرگز نمی توانید به بیان Facespace دوستتان نزدیک شوید به افسردگی فرو می روید.
- وقتی متوجه می شوید که همه دوستانتان آنلاین هستند غرق در تنهایی می شوید
- شما با لباس خواب خود می نشینید و ساعت ها در فید توییتر خود نوشیدنی می دهید
- بر این تمرکز کنید که چرا عزیزتان مقاله ای در مورد ماست را دوست داشت – آنها از ماست متنفرند!
در پاسخ می خواهم این نصیحت متواضعانه را ارائه دهم: اگر به یکی از موارد بالا برخورد کردید متعلق به خودتان است و نه رسانه های اجتماعی. به ماموریت شلیک نکنید
در اینجا چند راه آسان برای مبارزه با SMAD وجود دارد:
- به جای تمرکز بر حس حسادت خود در مورد اخبار خوب دستاوردها تعطیلات یا سایر دستاوردهایی که دوستان به اشتراک می گذارند اجازه دهید این احساسات راه خود را طی کنند و سپس بر شادی آنها تمرکز کنید. اگر این خبر را به صورت زنده می شنیدید برایتان جذاب بود؟ شاید نه و حداقل در رسانه های اجتماعی شما می توانید احساسات منفی خود را در زمان و مکان خود احساس کنید به جای اینکه در جای خود قرار بگیرید و نیاز به دادن پاسخ های مثبت اجباری داشته باشید.
- وقتی در یک شبکه اجتماعی کاری شرم آور انجام می دهید – فقط آن را بپذیرید (اگر نمی توانید به سرعت برگردید و آن را تعمیر کنید). همه ما کارهای شرم آور انجام می دهیم و من مطمئن هستم که زندگی روزمره «واقعی» شما مملو از آن است. شما به راحتی می توانید جلوی چشمان گروهی از بچه های مدرسه ای از یخ دور شوید. همچنین به خاطر داشته باشید که بیشتر مردم آنقدر درگیر این هستند که دیگران در مورد آنها چه فکری می کنند که زمانی برای قضاوت در مورد شما ندارند.
- احساس بی کفایتی نکنید بلکه رقابت کنید! سس خوشمزه خود را درست کنید.
- آن را در چشم انداز نگه دارید. بسیاری از مردم شکایت دارند که رسانه های اجتماعی باعث همه این اثرات منفی می شود اما این به این دلیل است که مردم اجازه داده اند تأثیر عمیقی بر آنها بگذارد. به یاد داشته باشید که ارسال توییت های احمقانه پایان دنیا نیست (مگر اینکه همزمان چندین بمب هسته ای پرتاب کنید).
- اجازه ندهید زمانی که در رسانه های اجتماعی صرف می کنید به تعامل مستقیم تبدیل شود. بسیاری از پست هایی که خوانده ام از نشستن و سوت زدن خانواده ها به جای صحبت در تعطیلات یا هنگام شام شکایت دارند. باز هم می خواهم به این نکته اشاره کنم که این یک خطای رسانه های اجتماعی نیست.
- کسانی که مستعد اضطراب یا اعتیاد یا اعتیاد هستند باید در هنگام دسترسی به رسانه های اجتماعی مانند درمان کسانی که ممکن است از هم جدا شوند مراقبت ویژه ای داشته باشند. کسانی که این احساسات را هنگام عدم تعامل در رسانه های اجتماعی احساس می کنند باید زمان بگذارند تا دلایل عمیق تری پشت این پاسخ را در نظر بگیرند.
اساسا رسانه های اجتماعی شبیه تمام تعاملات انسانی است که ما را به دنیایی از احساسات مختلف باز می کند. شاید ماهیت مجازی آن ما را مستعدتر در برابر برخی از احساسات منفی می کند اما به ما اجازه می دهد احساسات مثبت را بلافاصله با کسانی که در دوردست هستند به اشتراک بگذاریم – که در یک جامعه جهانی که به طور فزاینده ای مهمتر از همیشه هستند.
[ad_2]